Πέρασαν περίπου 11 μήνες μέχρι να εκδοθεί η απόφαση για την υπόθεση του Ντίνου Μήτογλου που ήταν αποκλεισμός για 32 μήνες.
Δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο για τον Μήτογλου που πάντως, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, γλίτωσε τα πολύ χειρότερα. Ο «φόβος» για αποκλεισμό 48 μηνών (τεσσάρων ετών δηλαδή) ήταν πολύ μεγάλος κι αυτό θα έδινε και μια διαφορετική διάσταση στην υπόθεση. Ακόμα πιο δύσκολη για το διεθνή φόργουορντ.
Η δική μου θέση επί του θέματος είναι ακριβώς η ίδια που είχα όταν είχε τιμωρηθεί ο Γιάννης Γιαννούλης, το 2002 και την είχα εκφράσει στην «Αθλητική Ηχώ» που αρθρογραφούσα τότε. Θεωρώ ότι θα πρέπει ν’ αναγνωρίζουμε το λάθος σε κάθε άνθρωπο, ειδικά όταν πρόκειται για πρώτη φορά και να μη γίνουμε «δημόσιοι κατήγοροι» και «δικαστές».
Υπάρχουν περιπτώσεις αθλητών που εξαπατήθηκαν είτε άλλων που από λανθασμένη κρίση κι αντίληψη (αν θέλετε κι από ματαιοδοξία) έκαναν το λάθος. Θα πρέπει φυσικά και στις δύο περιπτώσεις (που δεν είναι ίδιες στη «ζυγαριά» βέβαια) να υπάρξει ποινή αλλά κι εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί κι ευαίσθητοι σε τέτοια ζητήματα.
Η «ανθρωποφαγία» δεν ταιριάζει σε καμία περίπτωση. Κι αυτό είναι που φοβάμαι περισσότερο στην περίπτωση του Μήτογλου: Δε θα έχει «αντίπαλο» μόνο το χρόνο αλλά και την «κακία», την καχυποψία αν προτιμάτε.
Το στίγμα, την «ταμπέλα» που συνηθίζεται στον κοινωνικό κανιβαλισμό που αποτελεί σήμα κατατεθέν (διαχρονικά) του ανθρώπινου είδους.
Θα πρέπει να φανεί δυνατός, αποφασισμένος και να μη δίνει σημασία, όταν με το καλό επιστρέψει. Κι αυτό πρέπει να εξετάζουμε κι εμείς και όχι να μετράμε μέρες σε περίπτωση έφεσης που πιθανότατα θα τον φέρουν στο Παγκόσμιο! Μα τι ΑΝΟΗΣΙΕΣ είναι αυτές; Θα έχει να παίξει περίπου ενάμιση χρόνο και θα μπει στη 12άδα της Εθνικής για το Παγκόσμιο και μετά τα όσα προηγήθηκαν; Θα είναι σα να τον πετάς στην «πυρά»!
Για να είμαστε ειλικρινείς οι ίδιες ανούσιες κουβέντες, δείγμα έλλειψης γνώσης, διαμορφώθηκαν και στο διάρκεια της αναμονής για την ποινή. «Αν η ποινή είναι τόση θα πάει στον Παναθηναϊκό, αν είναι όμως τόση θα πάει στον Ολυμπιακό» και μέχρι «μονομαχία αιωνίων» για την απόκτησή του είχε «καλλιεργηθεί»! Εκτός τόπου και χρόνου! Για στεροειδή η ποινή δε θα μπορούσε να είναι αποκλεισμός ενός έτους.
Η πρωτόδικη απόφαση είναι εφέσιμη στα πειθαρχικά όργανα της FIBA κι εκεί υπάρχουν ελπίδες μήπως «πέσει» στα 2 χρόνια. Αυτή πιθανότατα να είναι και η πλέον ευνοϊκή κατάληξη για τον Μήτογλου που- επαναλαμβάνω- γλίτωσε τα 4 χρόνια αποκλεισμού. Παράλληλα υπάρχουν κάποιες χώρες που δεν αναγνωρίζουν την WADA και μπορούν να προσφέρουν ένα συμβόλαιο στον διεθνή Έλληνα άσο αλλά είναι άγνωστο αν θα ακολουθήσει τέτοιο δρόμο.
Εκείνο που προέχει είναι να ηρεμήσει, να κάνει την αυτοκριτική του, να καταλάβει το λάθος του (αν μπορέσει να συνδυαστεί αυτό και με κοινωνική δράση σε θέμα σχετικό με το ντόπινγκ ακόμα καλύτερα) και να οπλιστεί με δύναμη (και φυσικά με γυμναστική) για όταν επανέλθει. Ο δρόμος δε θα είναι εύκολος, όχι μόνο λόγω της διετούς και βάλε απραξίας. Γι’ αυτό και πρέπει να επιστρέψει δυνατός σωματικά αλλά και ψυχικά. Και κυρίως με αυτογνωσία.