Δε ξέρω πόσοι ενθουσιάζονται με την προοπτική της διεξαγωγής του φάιναλ φορ της Euroleague στο Ντουμπάι αλλά σίγουρα δεν είμαι ένας απ’ αυτούς.
Κι από την άλλη, αν το Ντουμπάι αποτελεί τη μοναδική λύση για διεξαγωγή φάιναλ φορ τότε καλύτερα να προχωρήσουν οι αρμόδιοι στο να βάλουν στον «πάγο» αυτό το σύστημα και να προχωρήσουν σε σειρά τελικών (όπως είχε γίνει στην πρώτη Euroleague της περιόδου 2000-2001).
Προσωπικά, εδώ και χρόνια είμαι υπέρ της λύσης της σειράς τελικών. Το φάιναλ φορ είναι κάτι πολύ ρομαντικό, πολύ όμορφο, αλλά προφανώς και πρέπει να προχωρήσουμε. Πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή κατά την οποία φτάσαμε στην απόλυτη «ανακύκλωση» των εδρών διεξαγωγής των αγώνων της τελικής τετράδας κάθε χρόνο.
Όταν δε βρίσκεις πόλεις για το φάιναλ φορ, τότε το πρόβλημα είναι μεγάλο.
Κι όταν πας στο Ντουμπάι ελπίζοντας στα χρήματα που θα επενδύσουν οι Άραβες τότε δημιουργούνται αρκετά ερωτηματικά.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον για το μπάσκετ. Αν δείτε, τα γήπεδα είναι άδεια, οι παίκτες που πάνε εκεί δεν είναι κάποιας αξίας γιατί κανείς δεν ασχολείται.
Η ιστορία θυμίζει το αλήστου μνήμης ανέκδοτο με την «Μεσογειακή Λίγκα» που είχε σκαρφιστεί πριν από καμιά 15αριά χρόνια η FIBA με την ΕΟΚ από κοντά. Είχαν γίνει και συζητήσεις με τους Άραβες αλλά φυσικά τίποτα δεν προχώρησε.
Κατά δεύτερο λόγο το κόστος ζωής στο Ντουμπάι καθώς και τα έξοδα ταξιδιού/διαμονής δεν έχουν καμία σχέση (π.χ.) με το Βελιγράδι ή το Κάουνας ή ακόμα και το Βερολίνο. Έχουμε πολλές αμφιβολίες για τον αριθμό των ατόμων που θα έχουν τη δυνατότητα να βρεθούν εκεί.
Είναι κι άλλα πολλά, θα μου επιτρέψετε όμως να τονίσω ότι με τις παρούσες συνθήκες, με το πρόβλημα να βρεθεί έδρα και με το Ντουμπάι να φαίνεται (παραδόξως) ως «χρυσάφι» η λογική της αλλαγής του συστήματος σε σειρά τελικών, δείχνει μονόδρομος.
Κι αν θέλετε τη γνώμη μου είναι και πιο δίκαιο σύστημα, πολύ πιο εμπορικό στα τηλεοπτικά και πραγματικά δίνει ανταμοιβή στις ομάδες που πάλευαν ένα χρόνο ολόκληρο για την πρωτιά και το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας. Όχι μόνο στα πλέι οφ.
Εξακολουθώ να επιμένω, τέλος, ότι ακόμα και γι’ αυτό είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ πέρα από κάθε άλλο, η σύγκλιση FIBA– Euroleague.