Ο Νίκος Ζήσης αποτελεί διαχρονικό παράδειγμα

Ο Νίκος Ζήσης είναι μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες περιπτώσεις στον ελληνικό αθλητισμό και στη σύγχρονη κοινωνία, αν θέλετε να το επεκτείνουμε.

Είναι πραγματικά απίστευτο το πώς κατάφερε ο Ζήσης να μείνει μακριά από την «τοξικότητα» της Ελλάδας και να μην υπάρξει ούτε ένας που να ανοίξει το στόμα του για να πει κακή κουβέντα. Θα απαντήσετε ότι έφυγε νωρίς από τη χώρα μας, δεν έπαιξε σε κάποιον από τους δύο «αιώνιους» ώστε να «κυλιστεί» σε αυτό το τοξικό οικοσύστημα κι άλλα πολλά.

Και πάλι όμως, τέθηκε αντίπαλος των ελληνικών ομάδων και μάλιστα σε αγώνες που έκριναν τίτλους. Ο Ζήσης ουδέποτε έγινε «επίκεντρο» οργής, αρνητικών σχολίων ή ύβρεων κι αυτό για την ελληνική πραγματικότητα αποτελεί «θαύμα»! Πικρή αλήθεια.

Η βράβευση του από την ΑΕΚ, μας έφερε στη μνήμη πολλά περιστατικά με τον Ζήση. Κυρίως μας επανέφερε στο μυαλό ένα παιδί που κατάφερε να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο, τόσο με την Εθνική ομάδα όσο και με συλλόγους, αλλά παρέμεινε ταπεινό, λιγομίλητο, εργατικό κι ευγενικό.

Για τον Ζήση είχες πάντα πολλά και καλά να πεις! Μόνο που εδώ κρύβεται το μυστικό: Ο Ζήσης δε μίλησε ποτέ για τον εαυτό του, όπως τόσοι άλλοι, δε διοχέτευσε αρετές ή πράξεις στα social media για να μαζέψει like (όπως επίσης τόσοι άλλοι). Το μεγάλο του τρόπαιο ήταν ότι ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ μιλούσαν για εκείνον! Και ποτέ δεν είπαν άσχημα λόγια.

Όπου αγωνίστηκε ο Νίκος Ζήσης απέκτησε μόνο φίλους. Τον λάτρεψαν στην Μπένετον Τρεβίζο (που πήγε νεαρός ακόμα, μετά την ΑΕΚ) όπου ο Ντέιβιντ Μπλατ τον οποίο είχε προπονητή, αρκετά χρόνια μετά είχε πει: «Εύχομαι ο γιός μου να γίνει σαν τον Ζήση».

Τον λάτρεψαν στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας ακόμα κι αν δεν αγωνίστηκε πολύ. Στην Σιένα έγινε το ίδιο όπως και στην Ούνικς Καζάν, στην Μπιλμπάο επίσης ακόμα και στην Φενέρμπαχτσε όπου αγωνίστηκε ελάχιστα όλοι είχαν να πουν πόσο θετικός ήταν μέσα στην ομάδα.

Στην Μπάμπεργκ απέσυραν τη φανέλα του μέσα σε αποθέωση, στην Μπανταλόνα (ενώ πλησίαζε πιά το τέλος της καριέρας) τον αγάπησαν πριν επιστρέψει στην «οικογένειά» του την ΑΕΚ ώστε να κλείσει την ένδοξη καριέρα του.

Όταν είσαι «πολίτης του κόσμου» κι έχεις γυρίσει τόσες ομάδες, σε τόσες χώρες και παντού έκανες μόνο φίλους τότε σίγουρα η ζωή σου είναι άριστη. Η ΑΕΚ που «διαπαιδαγώγησε» τον Ζήση από μικρό παιδί τον τίμησε δείχνοντας ότι δε ξεχνά. Και πλέον ως μάνατζερ της Εθνικής Ομάδας βρίσκεται στην κατάλληλη θέση.

Το «γίνε σαν τον Ζήση» δεν το λες έτσι απλά. Το εννοείς. Για κάθε νέο άνθρωπο και αθλητή.