Ο Ντέγιαν Ράντονιτς και τα φαντάσματα

Ο κόσμος το ‘χε τούμπανο εδώ και καιρό ότι ο Ντέγιαν Ράντονιτς θα είναι ο προπονητής του Παναθηναϊκού και στη Σερβία έκαναν τις αποκαλύψεις.

Για τα συν και τα πλην του Ράντονιτς και σε ό,τι αφορά στη δική μου εκτίμηση τουλάχιστον, αναφέρθηκα από τις πρώτες μέρες του ρεπορτάζ. Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιαζόμουν από το μπάσκετ που έβλεπα στον Ερυθρό Αστέρα, γενικά αυτό το είδος δε μου αρέσει και τόσο πολύ. Ομολογουμένως έχω αρκετές αμφιβολίες από τη στιγμή κατά την οποία βγαίνει από την comfort zone του Ερυθρού Αστέρα, αλλά εντάξει, είναι φυσιολογικό να υπάρχουν.

Από την άλλη δε μπορώ να παραγνωρίσω ότι είναι ένας προπονητής με τεράστια εμπειρία στην Euroleague και με την ομάδα του αν και είχε περιορισμένο μπάτζετ, να βγάζει το 100% και να έχει ενέργεια ειδικά στην άμυνα. Όπως επίσης δε μπορείς να προσπεράσεις το ότι στην «κόντρα» με την ισχυρή Παρτιζάν του Ομπράντοβιτς στην Αδριατική Λίγκα, θριάμβευσε.

Παρεμπιπτόντως και για να τελειώνει μια παρεξήγηση από κακή πληροφόρηση, ο Ράντονιτς μια χαρά αγγλικά μιλάει. Το 2014, στην πρώτη του χρονιά στην Euroleague είχε θέμα καθώς τότε δε μιλούσε.

Έκανε εντατικά μαθήματα και εδώ και 5-6 χρόνια τα αγγλικά του είναι σε καλό και αξιοπρεπές επίπεδο. Προσωπικά, αυτό το πιστώνω στον Μαυροβούνιο ότι δηλαδή στα 45 του χρόνια κάθισε κι εξελίχθηκε. Κάποιοι άλλοι δεν το θεώρησαν απαραίτητο.

Όμως με όλο το θάρρος και χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας, το μεγάλο στοίχημα για τον Ράντονιτς είναι το «κλειστό διετές» που του προσφέρει ο Παναθηναϊκός. Όπως έγραψα πρόσφατα και δεν αλλάζω ούτε λέξη, το πιο σημαντικό για τους «πράσινους» είναι να παρέχουν ασφάλεια στον προπονητή τους και να τον στηρίξουν. Ως το τέλος!

Διότι μέχρι τώρα δεν υπάρχει λογική σε ό,τι κάνουν με τους προπονητές, αφού πρώτα τους δεσμεύσουν με κλειστά συμβόλαια, δίκην σταθερότητας που αποδεικνύεται ψευδεπίγραφη.

Για κάθε προπονητή έχει βρεθεί (τουλάχιστον) ένα ελάττωμα που οδηγεί σε σπάσιμο του συμβολαίου του. Θα πρέπει κάποια στιγμή, λοιπόν, να σταματήσει αυτό το πράγμα που σε τελική ανάλυση μαρτυρά έλλειψη κριτηρίου επιλογής και όχι «ελάττωμα» των προπονητών.