Προ ημερών είχαμε αναφέρει ότι στο διάστημα αυτό, το πρώτο, ο Ολυμπιακός θα είναι πιο μπροστά απ’ όλους και υπάρχει λόγος.
Φυσικά αυτό δεν αποτελεί επιστήμη, αλλά εξηγείται από το ότι ο Ολυμπιακός έχει διατηρήσει το βασικό του κορμό αναλλοίωτο (κι ας απουσίαζε ο Παπανικολάου) στο μεγαλύτερο μέρος του. Στα «δύσκολα», στην «πίεση» η παλιά φρουρά θα δηλώνει παρούσα για να «τελειώνει» τους αγώνες.
Διψήφιοι ήταν στον αγώνα με την Ζαλγκίρις οι Βεζένκοφ, Φαλ, Λαρεντζάκης, Σλούκας και Γουόκαπ. Τι τους συνδέει; Μα φυσικά ότι βρίσκονταν στην ομάδα και πέρυσι. Οι πέντε πέτυχαν τους 79 από τους 90 πόντους του Ολυμπιακού κόντρα στους Λιθουανούς. Αν βάλετε και τους 5 του ΜακΚίσικ τότε θα διαπιστώσουμε ότι οι 84 πόντοι (άλλους 6 πέτυχε ο Πίτερς) ήταν υπόθεση των «παλιών».
Το γεγονός ότι οι Λιθουανοί πόσταραν τον Κάνααν με τον Μπραζντέικις κι αυτό δημιουργούσε πρόβλημα, λύθηκε με την είσοδο του Λαρεντζάκη. Που πέτυχε και 15 πόντους και στις δύο πρώτες του φετινές παρουσίες στην Euroleague έχει κατά μέσο όρο 13,5 πόντους με 7/12 τρίποντα σε 18’32’’ παρουσίας.
Το γεγονός ότι ο Μπλακ δε μπόρεσε ουσιαστικά να βοηθήσει αφού μέσα σε 2’02’’ συνολικά αποβλήθηκε με 5 φάουλ κι ανάγκασε τον προερχόμενο από τραυματισμό κι ανέτοιμο Μπόλομποϊ να παίξει περισσότερο απ’ όσο υπολογιζόταν (και να μην προσφέρει) καλύφθηκε αυτή τη φορά από τον Μουσταφά Φαλ. Σε αντίθεση των ρόλων στον αγώνα της πρεμιέρας στην Βαρκελώνη.
Απ’ εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός κατάφερε να αναδείξει διαφορετικούς πρωταγωνιστές ανά χρονική περίοδο.
Στο πρώτο δεκάλεπτο, ο Γουόκαπ οργίαζε έχοντας συμμετοχή στους 14 από τους 18 πόντους του Ολυμπιακού: Ο ίδιος πέτυχε 4 ενώ άλλοι 10 ήταν αποτέλεσμα της δημιουργίας του. Βάλτε και κλέψιμο αλλά και μια εντυπωσιακή τάπα στον Ντίμσα και συμπληρώνεται το «μενού» του Αμερικάνου.
Στο ίδιο διάστημα αξιοποιείται πλήρως ο Φαλ με 9 πόντους, τους μισούς της ομάδας. Στη δεύτερη περίοδο παίρνει μπροστά ο Βεζένκοφ που πετυχαίνει 11 πόντους και βρίσκεται δίπλα του ο Λαρεντζάκης που προσθέτει άλλους 8.
Όσο ο Βεζένκοφ συνεχίζει να σκοράρει και να κατεβάζει ριμπάουντ (έχει 21,5 πόντους και 11 ριμπάουντ κατά μέσο όρο στους δύο πρώτους αγώνες της διοργάνωσης με 53% στα δίποντα και 63% στα τρίποντα), ο Σλούκας αρχίζει και «ηρεμεί» το παιχνίδι του, γίνεται παραγωγικός εκτελεστικά και δημιουργικά. Και μπορεί ο Ζαλγκίρις να μην το έβαζε κάτω (με τα τεσσάρια όπως ο Σμιτς και ο Κάβανο να σουτάρουν αλλά και τους ψηλούς γκαρντ) πλησίασε στο 74-70 με 4’27’’ αλλά ο αγώνας δεν έδινε την αίσθηση πιθανής ανατροπής.
Σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης ήταν ολοφάνερο ότι ο Ολυμπιακός όταν «χάιδευε» λίγο το γκάζι, εξαφανιζόταν. Μια- δυο άμυνες, ένα- δύο σουτ μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό η διαφορά πήγε και πάλι στο +11 ενώ το τρίποντο του Λαρεντζάκη με 1’32’’για τη λήξη την ανέβασε στο +12 και μπήκε τέλος στην οποιαδήποτε (αν υπήρχε) υποψία έκπληξης.
Κι αν τα τρίποντα ήταν καλύτερα από τα 7/21 τότε τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα. Ο Πίτερς (2/8 σουτ) έχασε τρία τρίποντα ελεύθερος, για παράδειγμα.
Πλέον ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται για τη «διαβολοβδομάδα» στην Ισπανία, πρώτα στην έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης κι ακολούθως στην Βιτόρια κόντρα στην Μπασκόνια. Θα βρίσκεται εκεί με την αίσθηση που υπάρχει ότι αυτή τη στιγμή είναι η ομάδα που παίζει καλύτερα απ’ όλες στη διοργάνωση.