Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Ντέιβιντ Μπλατ φτιάχνει έναν Ολυμπιακό αρκετά… ταιριαστό στη λογική που είχε ο ίδιος στην Μακάμπι: Πολλοί ξένοι, με συγκεκριμένες προδιαγραφές και λογική. Πολλές φάσεις στο ένας εναντίον ενός. Αθλητικότητα και ταχύτητα. Που θα βγει; Θα φανεί.
Τα είπαμε για τον Παναθηναϊκό άρα θα πρέπει να κάνουμε κάτι αντίστοιχο με τον Ολυμπιακό. Που επίσης παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς μας… προετοιμάζει ότι θα δούμε κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες χρονιές. Ακόμα και την περσινή που ήταν η πρώτη του Μπλατ. Και μπορεί να ήταν αρκετά δύσκολη χρονιά και με όσα έγιναν να επηρέασαν το αγωνιστικό κομμάτι, όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι σε γενικές γραμμές οι επιλογές του Αμερικανού προπονητή δεν ήταν επιτυχημένες. Μόνο που λόγω των όσων έγιναν του αφήνουν ένα… μαξιλαράκι.
Ο Μπλατ και η λογική του
Ο Ολυμπιακός έχει μείνει αρκετά πίσω στο εγχώριο στοιχείο, αλλά με τις συνθήκες που επικρατούν μάλλον δεν πολυενδιαφέρονται. Η συμμετοχή στην Euroleague αποκλειστικά (αυτό της Α2 ακόμα δεν μπορώ ούτε να το καταλάβω ούτε και να το αξιολογήσω πως και αν θα λειτουργήσει συνδετικά) έδωσε στην ευχέρεια στον Μπλατ να ψάξει την αμερικάνικη- κυρίως- αγορά. Αλλωστε ακόμα και ο πιο γνώριμος, Μιντάουγκας Κουζμίνσκας, περισσότερο… αμερικάνικα προσόντα έχει. Πολύ αθλητικός, αλτικός και… απειλητικός.
Ο Γουέιντ Μπάλντγουϊν είναι ένα ενδιαφέρον project. Παρουσιάζεται ως ένας point guard με πολλά αθλητικά προσόντα, πολύ γρήγορος που πάντως δεν… ξεφεύγει σε one man show. Ο Μπράντον Πολ επίσης διαθέτει ενδιαφέροντα στοιχεία. Κατά ομολογία των ειδικών παρά το μπόι του (στα 1,91 μέτρα) μπορεί να εξυπηρετήσει και το 3 σε χαμηλά σχήματα. Βάλτε και τον Κέβιν Πάντερ που αναβαθμίστηκε μετά από δύο φοβερές σεζόν στο BCL που παίζει στο 2-3 συν την τελευταία ανακοίνωση του Γουίλ Τσέρι και είμαστε… πλήρεις Αμερικανών.
Ο Βασίλης Σπανούλης, όταν επιστρέψει θα παίξει προφανώς την τελευταία του σεζόν. Και ο Αντώνης Κόνιαρης δικαίως πήρε τη μεγάλη ευκαιρία γιατί το αξίζει. Και είναι τρομερά ανταγωνιστικός.
Ο Μπλατ είδε…
Τι βλέπουμε στην περιφέρεια; Πολλούς Αμερικανούς. Πολύ γρήγορους. Ικανούς στο ένας εναντίον ενός. Με έφεση στο να παίρνουν φάσεις επάνω τους. Να ακολουθούν το ένστικτο. Να λειτουργούν με τα αθλητικά προσόντα και την ταχύτητά τους. Ομολογουμένως είναι κάτι διαφορετικό.
Φόργουορντ και σέντερ
Είναι προφανές ότι στο 3 ο Παπανικολάου και ο Βεζένκοφ θα μοιράζονται τον χρόνο ενώ στην θέση μπορεί να ανεβαίνει ο Πάντερ. Η και να κατεβαίνει ο Μιντάουγκας Κουζμίνσκας μπορεί να παίξει ως ελαφρύ τεσσάρι βεβαίως. Στο 4 υπάρχει ο Γιώργος Πρίντεζης αλλά και ο Ογκουστιν Ρούμπιτ που είναι αθλητικός, γρήγορος κι εξυπηρετεί ως… mobile πεντάρι. Ψηλά είναι ο πύργος Μιλουτίνοφ και ο Ιθαν Χαπ, μια… παράξενη περίπτωση point center. Με καλό χειρισμό και σπουδαία δημιουργία. Παρουσιάζεται ως αξιοπρόσεκτο prospect.
Πέραν τούτων…
Βεβαίως υπάρχουν αρκετά στοιχήματα. Παίκτες που παίζουν για πρώτη φορά στο υψηλό επίπεδο και σε μεγάλες απαιτήσεις. Παίκτες που έρχονται για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Και άλλα πολλά… Ο Ολυμπιακός όμως θυμίζει περισσότερο… αμερικάνικη ομάδα παρά ευρωπαϊκή ή ελληνική. Κάτι σαν την Μακάμπι του Μπλατ. Το τι θα γίνει θα το δούμε στο γήπεδο βέβαια. Ας μην προτρέχουμε.
Δείτε τα υπόλοιπα άρθρα του συντάκτη εδώ
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook