Όταν το μάτι δε γυαλίζει δε μπορείς να περιμένεις και πολλά. Κι αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά που είχε ο Ολυμπιακός από την Μπάγερν. Οι τρεις συνεχόμενες νίκες είχαν κάνει τους Γερμανούς περισσότερο πεινασμένους! Ο τρόπος με τον οποίο διεκδικούσαν κάθε φάση, κάθε ριμπάουντ, κάθε κατοχή είναι ενδεικτικός. Σε αντίθεση με την ελληνική ομάδα που δεν έβγαλε την ίδια ενέργεια με εξαίρεση κάποια διαστήματα.
Ο Ολυμπιακός έμεινε στους 68 πόντους και είχε 0/15 τρίποντα (!!!) στα τελευταία 6’13’’. Σε μια απλή ανάγνωση με δύο εύστοχα σουτ στα 15 (και πάλι τραγικό ποσοστό θα ήταν) θα μπορούσε να είναι διαφορετικό το αποτέλεσμα. Σε αυτή την περίπτωση οι «ερυθρόλευκοι» θα είχαν πάρει τη νίκη έστω κι αν η όλη προσέγγιση στον αγώνα ήταν λανθασμένη. Στη… βαθμοθηρική διαδικασία της Κανονικής Περιόδου κάτι τέτοιο είναι ευπρόσδεκτο. Όμως ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε άλλη φάση.
Για την ακρίβεια οι Πειραιώτες δεν έγιναν ομάδα φάιναλ φορ επειδή έκαναν τρεις συνεχόμενες νίκες. Όπως δεν ήταν και ομάδα του πεταματού μετά την ήττα στην πρεμιέρα από την Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ. Είναι μια ομάδα που αγώνα με τον αγώνα, εμπειρία με την εμπειρία θα αναζητά τα όριά της στην Euroleague. Διότι, κακά τα ψέματα, ούτε οι ίδιοι δε γνωρίζουν ακόμα που πραγματικά μπορούν να φτάσουν.
Αποκομμένοι οι δημιουργοί, κλειστό το κέντρο της ρακέτας
Η αλήθεια είναι ότι απέναντι στο πολύ καλό πλάνο των Βαυαρών η ελληνική ομάδα κόπηκε στα δύο. Το σχέδιο του Τρινκιέρι, να ανεβάσει την άμυνά του, να κλείσει το κέντρο της ρακέτας και να αποκόψει τους δημιουργούς (και ειδικά τον Σλούκα) από την υπόλοιπη ομάδα, ήταν φανερό.
Την περασμένη εβδομάδα π.χ λέγαμε για τους Μάρτιν και Έλις που ακολουθούν άριστα τη συνεργασία των περιφερειακών. Προσέξτε στη στατιστική του Μονάχου: Ο Μάρτιν απλώς 2 εύστοχες βολές, ο Έλις 2/3 δίποντα. Οι σέντερ του Ολυμπιακού προσέφεραν 7 πόντους και 7 ριμπάουντ με ελάχιστες προσπάθειες.
Τα λάθη (15) ήταν περισσότερα από τις ασίστ (13) καθώς ο Ολυμπιακός δεν είχε δημιουργία. Ούτε κι ευστοχία. Με το κέντρο της ρακέτας κλεισμένο θα έπρεπε να μπουν τα σουτ, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» έγραψαν 0/15 στα τελευταία 6’13’’. Ο Σλούκας, ο Σπανούλης και ο Χάρισον είχαν 0/12 κι αν βάλετε και τον Πρίντεζη πάει στο 0/15. Ο Τζένκινς και ο Παπανικολάου μαζί είχαν 4/8 και οι υπόλοιποι παίκτες του Ολυμπιακού είχαν 2/20.
Όμως η εμφανής διαφορά ήταν στην προσήλωση, στη συγκέντρωση, στην προσέγγιση. Διότι όντως η Μπάγερν αγωνίστηκε λες κι έπαιζε στον τελικό της Euroleague και δεν υπήρχε… αύριο. Ο Ολυμπιακός έβγαλε ένα πεντάλεπτο γεμάτο ενέργεια στις αρχές του δευτέρου δεκαλέπτου. Μόνο τότε τον ένοιωσαν οι Βαυαροί.
Το πόσο κακή ήταν η προσέγγιση του Ολυμπιακού φάνηκε από την αρχή, όταν χρειάστηκε να περάσουν… 7 λεπτά για να κάνουν οι Πειραιώτες το πρώτο φάουλ. Είχαν δεχθεί μέχρι τότε 16 πόντους! Αυτό είναι ένα ζήτημα καθώς δείχνει πολλά.
Ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να νικήσει (έτσι)
Μπορεί να μην έχασε την επαφή με το σκορ, μπορεί να μείωνε τη διαφορά, μπορεί να ήταν πάντα μέσα στον αγώνα αλλά ο Ολυμπιακός δεν σου έδινε την αίσθηση ότι θα νικούσε στον αγώνα. Από δικά του λάθη προέκυψαν 21 πόντοι της Μπάγερν. Οι περιφερειακοί, με εξαίρεση τον συγκινητικό Τζένκινς δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν και ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικά ευάλωτος. Οι επιλογές άρχισαν να γίνονται… ακόμα χειρότερες στο τέλος όπου μόνο με «ψυχή και καρδιά» προσπαθούσαν να γυρίσουν το ματς.
Επί της ουσίας οι «ερυθρόλευκοι» έμαθαν πολλά απ’ αυτόν τον αγώνα, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσεγγίζουν τους αγώνες. Όπως επίσης κατάλαβαν από πρώτο χέρι το κίνητρο που έχουν οι ομάδες που βρίσκονται απέναντί τους.