Η πρώτη ερώτηση που θα κάνετε είναι απλή: Γιατί έφυγε ο Ομπράντοβιτς από τον Παναθηναϊκό; Μαντέψτε, σας έχω πολύ εύκολη απάντηση: Γιατί έτσι γούσταρε. Γιατί έκρινε ότι ο κύκλος του είχε κλείσει.
Αλήθεια μπορείτε να μου εξηγήσετε τι ψάχνετε να βρείτε επτά χρόνια μετά; Ο Ομπράντοβιτς έφυγε από τον Παναθηναϊκό τον Ιούνιο του 2012. Σκεφτείτε πόσα πράγματα άλλαξαν από τότε και στη δική του ζωή και στου Παναθηναϊκού.
Επειδή είχα ζήσει από πολύ κοντά τα γεγονότα τότε θα μπορούσα να μιλήσω για την απόλυτη ΠΑΡΆΝΟΙΑ προκειμένου να χαρακτηρίσω τα όσα συνέβαιναν. Ο νεόκοπος ιδιοκτήτης άκουγε όσα δεν φαντάζεστε, καμία σχέση με την τωρινή Instagram-ική του δημοφιλία.
ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε διάθεση να ακούσει την παραμικρή ψύχραιμη φωνή. Οποιος δημοσιογράφος τολμούσε να γράψει ή να πει ότι η ζωή συνεχίζεται ήταν υποχρεωμένος να ακούει για την μητέρα του μαζί με κατάρες για ψόφους.
Παράλληλα τα…σενάρια τρόμου, σύμφωνα με σχετικό κείμενο, αλλά και τα δημοψηφίσματα για το ποιος ευθύνεται για την κατάσταση έδιναν κι έπαιρναν. Μαζί με πολλά άλλα από την εχθρική τότε αλλά ΑΠΌΛΥΤΑ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ – πλέον – με την διοίκηση μερίδα των Media… Έτσι ειναι αυτά! Αλλάζουν…
Την ίδια στιγμή ο νέος ιδιοκτήτης που είχε παραλάβει τα ηνία από τον πατέρα του και τον θείο του, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να πείσει ότι δεν ευθύνεται… Να απαντήσει δηλαδή στα social media και στα σκέτα media…
Αποτέλεσμα; Να δημιουργηθεί μια παράξενη κατάσταση κι ένα χάος. Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα όπως π.χ.με το 25% της ΚΑΕ δεν έπιασαν. Ο Ζοτς άργησε αρκετά να μιλήσει αλλα όταν μίλησε ήρθε απάντηση με βιντεοσκοπημενα στιγμιότυπα από την συνάντηση με τον νέο ιδιοκτήτη.
Η καταστροφολογία σε πλήρη έξαρση από τη μια πλευρά με άμεσο στόχο να τσιμπήσει το συναίσθημα γιατί ο Ομπραντοβιτς τότε ήταν κάτι σαν τοτέμ. Κι από την άλλη μια απίστευτη προσπάθεια αποποίησης ευθυνών… Τη μια έφταιγαν δημοσιογράφοι. Την άλλη ο Λοτσος. Πιο μετά ο Ιτουδης…Κάποια άλλη στιγμή ακόμα και ο μακαρίτης ο Θανασης Γιαννακοπουλος αλλά ευτυχώς αυτή η άστοχη ενέργεια μαζεύτηκε γρήγορα…
Η ουσία είναι ότι τόσα χρόνια ο Παναθηναϊκός συντηρούσε το Φάντασμα του Ομπράντοβιτς μόνο και μόνο για να ρίξει ευθύνες οπουδήποτε. Ενώ δεν έπρεπε καν να ασχοληθεί με τίποτα περισσότερο από το να ετοιμάσει την επόμενη μέρα. Και να αντέξει τους κραδασμούς.
Τόσα χρόνια μετά και φτάσαμε στο σημείο ΑΚΌΜΑ ΚΑΙ ΤΏΡΑ να συζητάμε γιατί έφυγε ο Ομπράντοβιτς. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία της ομάδας και όποιος τον λέει…αχάριστο ή παρτάκια πρώτα θα πρέπει να το σκεφτεί καλά.
Απ εκεί και πέρα, αν θέλετε τη δική μου άποψη θα σας πω απλά ότι μετά από καιρό κατάλαβα ότι εκείνες οι επαφές πριν το διαζύγιο ήταν χάσιμο χρόνου. Και οι δύο πλευρές συζητούσαν σε λάθος βάση. Ήταν εμφανές ότι ήξεραν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ότι δεν επρόκειτο να συνεργαστούν. Και γινόταν επικοινωνιακή διαχείριση του διαζυγίου.
Αλλά και πάλι… ΦΤΑΝΕΙ. Κάποτε όλα τελειώνουν και δεν θα βαλσάμωναν τον Ζοτς στον Παναθηναϊκό. Επτά χρόνια μετά όμως θεωρώ ότι είναι η απόλυτη έλλειψη σεβασμού απέναντι σε όλες τις πλευρές να ασχολούμαστε με αυτό.
Για όλα υπάρχει ένα τέλος. Και ο Ομπράντοβιτς ανήκει για πάντα στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.