Όπως είχαμε γράψει και πρόσφατα, ο Παναθηναϊκός επιχειρεί ένα restart το οποίο βεβαίως και θα έχει ουσία μόνο αν στηριχτεί.
Διότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός είναι ακριβώς αυτό: Παρουσιάζονται διαρκώς «πλάνα» τα οποία και παραμένουν στα χαρτιά και όχι στην πράξη. Το μπάτζετ φούσκωνε και ξεφούσκωνε, οι παίκτες που παρουσιάζονταν ως προοπτική, αποχωρούσαν και κάποιες εξαγγελίες περί «ελληνοποίησης» απλώς αποδείχθηκαν λόγια.
Προσωπικά δεν είμαι αντίθετος (και το έχω αναφέρει πολλές φορές) στο να δώσει ο Παναθηναϊκός χώρο στους νέους Έλληνες παίκτες που έχει στο ρόστερ του. Με λίγα λόγια δεν είμαι καθόλου αντίθετος στο να τολμήσουν οι «πράσινοι» να επενδύσουν στο μέλλον τους ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χάσει τίτλους για ένα διάστημα.
Που δε θα είναι μεγάλο. Έτσι κι αλλιώς οι τίτλοι άρχισαν να χάνονται ως αποτέλεσμα μιας κατάστασης παρακμής.
Η νέα σεζόν τόσο στην Basket League όσο και στην Euroleague θα είναι ιδιαίτερη με δεδομένες τις θεαματικές αλλαγές που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός στο ρόστερ του. Ήδη η περιφέρεια φαίνεται γεμάτη (Γουόλτερς, Λι, Άντριους, Γκριγκόνις και πιθανότατα ο Μποχωρίδης ενώ υπάρχει η προοπτική του Γιώργου Καλαϊτζάκη). Στο «3» υπάρχει ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, θα ανεβαίνει και ο Γκριγκόνις και είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο προσθήκης (στο «3-4» όπου παίζει και ο Μαντζούκας).
Στην frontline ο Ντέρικ Γουίλιαμς, ο Νίκος Χουγκάζ και ο Γιώργος Παπαγιάννης περιμένουν (πιθανότατα) τον Αρτούρας Γκουντάιτις ενώ ο Σαμοντούροφ βρίσκεται στη διαδικασία εκμάθησης.
Οι «πράσινοι» λογικά θα πάνε με 7 ξένους. «Φόρτωσαν» την περιφέρειά τους με παίκτες που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και τους δίνεται η δυνατότητα να προωθήσουν κι εκείνους στους οποίους έχουν επενδύσει.
Παρεμπιπτόντως ο Χουγκάζ βρίσκεται ήδη στις ΗΠΑ όπου για ένα μήνα θα κάνει προπονήσεις με παίκτες και προπονητές από το NBA στο πλαίσιο της ατομικής βελτίωσης που επιδιώκει.
Αυτό τουλάχιστον δείχνει σωστή νοοτροπία και διάθεση για δουλειά και είναι το καλύτερο σημάδι για τον Παναθηναϊκό.
Το υλικό υπάρχει. Προσωπικά επιμένω ότι οι αποδεσμεύσεις των Παπαπέτρου και Νέντοβιτς είχαν λογική, όχι μόνο οικονομική αλλά και αγωνιστική αφού οι δύο παίκτες ούτε κάτι παραπάνω είχαν να δώσουν όπως και να πάρουν.
Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να πάει στην επόμενη μέρα του, το βασικό είναι να τη στηρίξει. Και δεν αναφερόμαστε στον κόσμο, που πραγματικά έχει υπομονή και περιμένει αλλά στη διοίκηση που λαμβάνει τις αποφάσεις.
Εντός συνόρων ουσιαστικά υπάρχει ένας αντίπαλος (ο Ολυμπιακός) ενώ στην Euroleague μπορεί το «πράσινο» ρόστερ να είναι καλύτερο από εκείνο της σεζόν 2020-2021 αλλά όπως έχετε ήδη καταλάβει έχουν ενισχυθεί πάρα πολύ όλες οι ομάδες. Αν προσπαθήσετε να βρείτε τον «αδύναμο κρίκο» στην Ζαλγκίρις θα πάτε. Οι υπόλοιπες ομάδες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είτε είναι ΣΟΥΠΕΡ ενισχυμένες είτε έχουν βασικό κορμό.
Κι όπως φαίνεται οι γαλλικές ομάδες μπαίνουν πολύ δυνατά στο παιχνίδι. Δε θα είναι εύκολη η σεζόν γι’ αυτό και απαιτείται ΣΥΝΟΛΙΚΑ υπομονή και όχι κινήσεις εν θερμώ σε 1-2 αρνητικά αποτελέσματα.
Διότι ο Παναθηναϊκός θα γίνει ξανά ισχυρός όχι μόνο μέσα από αποτελέσματα αλλά κι όταν θα είναι πάλι επιλογή για παίκτες από το πρώτο επίπεδο.