Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα με συγκεκριμένες δυνατότητες και ικανότητες. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι από την αρχή. Το θέμα είναι να μην το ξεχνούν και οι ίδιοι οι παίκτες.
Για παράδειγμα όταν ο Παναθηναϊκός, μετά από μια νίκη στο Μιλάνο, εμφανίζεται τόσο νωθρός στην άμυνα και αφήνει τους Λιθουανούς να παίζουν… ρολόι και να ζεσταίνονται με τρίποντα, υπάρχει πρόβλημα!
Όταν στο πρώτο και στο δεύτερο δεκάλεπτο οι «πράσινοι» δεν έφτασαν καν στα 5 ομαδικά τότε κάτι δεν πάει καλά… Συνολικά είχαν 6 φάουλ στο ημίχρονο!!!
Και παρακολουθούσαν τους παίκτες της Ζαλγκίρις να σκοράρουν. Χωρίς να κάνουν φάουλ… Πολύ άσχημη εικόνα. Που δείχνει τη λάθος προσέγγιση.
Όμως υπάρχουν κι άλλα…
Όταν μετά από ένα εξαιρετικό 7λεπτο, όπου πραγματικά έπαιξαν με ένταση κι ενέργεια στην άμυνα και ισοφάρισε 50-50, βγαίνει ένα τόσο κακό πρόσωπο αμυντικά κι επιθετικά, τότε το θέμα είναι ανησυχητικό.
Ειδικά στην επίθεση, όπου προσπάθησαν να γίνουν… ήρωες κάποιοι κι έκαναν υπερβολές (συγκριτικά με τις δυνατότητές τους) το θέαμα έγινε αποκρουστικό! Διότι ειδικά φέτος ο Παναθηναϊκός δε χρειάζεται ήρωες, αλλά στρατιώτες.
Η νοοτροπία που έβγαλαν οι «πράσινοι» ότι δηλαδή θα… καθάριζαν τον αγώνα παίζοντας νωθρά οδήγησε σε αποσυντονισμό. Και τους άφησε πάλι πίσω, μηδενίζοντας την επιτυχία στο Μιλάνο και δημιουργώντας ερωτηματικά.
Το έχουμε ξαναπεί.
Ο φετινός Παναθηναϊκός δεν έχει ούτε το δικαίωμα αλλά ούτε και την πολυτέλεια να μην έχει ένταση κι ενέργεια στην άμυνά του. Διότι θα είναι χαμένος από το τζάμπολ.
Προσέξτε τι έγινε από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε σε 50-50. Που κανονικά θα έλεγε κανείς ότι έπαιρνε το momentum του αγώνα. Στα τελευταία 13 λεπτά της αναμέτρησης δηλαδή
Οι Λιθουανοί πήραν τα 6 από τα 12 επιθετικά ριμπάουντ τους. Και πέτυχαν 7 πόντους από επιθετικά ριμπάουντ σ’ αυτό το διάστημα, από τους 16 που είχαν συνολικά από το συγκεκριμένο τομέα.
Μέχρι το 27′, η Ζαλγκίρις είχε πετύχει 50 πόντους. Στα τελευταία 13 λεπτά πέτυχε 31!
Από το 27′ (σκορ 50-50) μέχρι το 32′ όταν και ξανασκόραρε ο Παναθηναϊκός είχε 0/2 δίποντα, 0/4 τρίποντα και 2 λάθη. Όταν σκόραρε ο Νέντοβιτς (από κλέψιμο κι αιφνιδιασμό) η Ζαλγκίρις είχε ήδη κάνει ένα 13-0 και είχε αποκτήσει ξανά τον έλεγχο. Οι επιλογές του Παναθηναϊκού σ’ αυτό το πεντάλεπτο ήταν αποκρουστικές.
Λες και το μυαλό ήταν στο ποιος θα προλάβει να… σκοράρει να δώσει προβάδισμα. Και μάλιστα με ενέργειες καθόλου συνετές και σίγουρα μακριά απ’ αυτό που χαρακτηρίζει το παιχνίδι του καθενός ατομικά.
Ο καθένας πρέπει να φτάνει μέχρι εκεί που μπορεί. Όχι μέχρι εκεί που θα… ήθελε! Αυτό και τέλος…
Παράλληλα, ο κόουτς Βόβορας άλλαξε σχεδόν όλη την περιφερειακή γραμμή, που είχε καλύψει τη διαφορά σ’ αυτό το διάστημα. Κι αυτό μπέρδεψε την ομάδα…
Η χρονιά θα είναι δύσκολη και το περίμεναν όλοι αυτό. Θα έχει τα πάνω και τα κάτω και μάλιστα συχνά. Αναμφισβήτητα όμως ο Γιώργος Παπαγιάννης αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κέρδος για τον φετινό Παναθηναϊκό. Δεν έχει βελτιώσει απλώς το παιχνίδι του αλλά το έχει αλλάξει. Και μαζί με τον Μήτογλου (και τον Καλαϊτζάκη) είναι οι παίκτες γύρω από τους οποίους και μπορούν και πρέπει να χτίσουν…