Ο Παναθηναϊκός έχασε το DNA του

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είχε: Τον Ιωάννη Παπαπέτρου να παίζει 48:53 (συνεχόμενα κιόλας). Τον ΝτεΣόν Τόμας 45:11. Τον Νικ Καλάθη 42:35. Τον Τζέικομπ Γουάιλι 40:38. Και τον Νίκο Παππά 37:30. Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ…

Μπορείτε να δείτε άλλωστε εδώ τα συνολικά στατιστικά. Πιθανότατα θα μείνει το μάτι σας στους 39 πόντους του συγκλονιστικού Παπαπέτρου. Θα μου επιτρέψετε να σας παροτρύνω να μείνετε λίγο στον χρόνο συμμετοχής.

Το να παίζουν τέσσερις παίκτες πάνω από σαράντα λεπτά και ένας κάπου εκεί κοντά εκτός από αναχρονιστικό, είναι ακόμα απαράδεκτο, ανεπίτρεπτο για μια ομάδα στο μέγεθος του Παναθηναϊκού.

Δεν είναι δυνατόν ενώ πλησιάζουμε στο 20ο έτος του 21ου αιώνα και όλα έχουν εξελιχθεί να βλέπουμε εικόνες που παραπέμπουν στα 7ος ή τα 80ς. Αυτά γίνονταν όταν είχαμε… βασικούς και αναπληρωματικούς στις ομάδες μπάσκετ.

Τέτοια φαινόμενα αλλοιώνουν το DNA μιας μεγάλης ομάδας όπως ο Παναθηναϊκός. Κι αυτομάτως τον κατατάσουν πολύ χαμηλότερα. Πιο χαμηλά κι από την Αλμπα που ήρθε με δύο σοβαρότατες ελλείψεις (Σίβα και Κάβανο) αλλά έκανε καλύτερο rotation.

O Αργύρης Πεδουλάκης βρίσκεται πιά σε πολύ δύσκολη θέση, για να το πούμε… ευγενικα. Προσωπικά δεν βρίσκω τρόπο να αποφευχθεί η 3η διακοπή της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν η καλοκαιρινή απόφαση ήταν σωστή ή λάθος. Ακόμα κι αν ήταν λάθος ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ.

Ο Παναθηναϊκός και ο Πεδουλάκης

Είναι πλέον φανερό ότι ο συγκεκριμένος προπονητής δεν μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω στον Παναθηναϊκό. Εχει περισσότερη πίεση απ’ όση είχε την σεζόν 2012-2013, όταν διαδέχτηκε τον Ομπράντοβιτς και όλα ήταν εναντίον του. Κι αν δεχθούμε ότι ήταν λανθασμένη επιλογή του Πεδουλάκη από πλευράς διοίκησης θα μου επιτρέψετε να πω ότι ισχύει και το αντίστροφο. Οτι ήταν λάθος και του Πεδουλάκη η επιστροφή του.

Δεν πιστεύω ότι μετά τις δύο προηγούμενες συνεργασίες είχε κάτι να προσφέρει στην άλλη η κάθε πλευρά.

Ο Παναθηναϊκός προσεγγίζει λάθος τους αγώνες. Δεν παίζει τίποτα. Εχει φτωχό μπάσκετ σε ιδέες στην επίθεση. Πλέον με αμυντικογενή προπονητή στον πάγκο του δεν παίζει ούτε άμυνα.

Ακόμα και το τελευταίο προπύργιο δικαιολογίας ότι με τον Φριντέτ έχεις αμυντικό θέμα, έπεσε. Απών ήταν ο Φριντέτ και η άμυνα ήταν ακόμα χειρότερη. Οχι καλύτερη.

Ομως θα μου επιτρέψετε να πω ότι η εικόνα πέντε ταλαιπωρημένων παικτών στο τέλος… Χωρίς καθαρό μυαλό, χωρίς φρεσκάδα στα πόδια και στο κορμί. Να προσπαθούν να νικήσουν με… κλεφτοπόλεμο και αντάρτικο την Αλμπα (όχι τους Λέικερς) είναι σοκαριστικός.

Και σίγουρα δεν αρμόζει στο DNA του Παναθηναϊκού…

Διαβάστε όλα τα μπλογκ του συντάκτη εδω