Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να σχολιάζουμε την εικόνα που είχε ο Παναθηναϊκός στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα αφού ακόμα βρισκόμαστε στον Μάρτιο.
Θα μας πείτε ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει καμία ελπίδα να προχωρήσει στην Euroleague οπότε η συνέχεια είναι καθαρά διαδικαστική. Και τι σημασία έχει αυτό; Μήπως οι «πράσινοι» έχουν ρίξει «λευκή πετσέτα» στη σεζόν, έχουν ήδη αποδεχθεί την ανωτερότητα του αντιπάλου στην Basket League και θεωρούν ότι δεν έχουν καμία πιθανότητα να παλέψουν;
Τα αναφέρω αυτά διότι το τελευταίο διάστημα ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μεταγραφική και όχι σε αγωνιστική περίοδο. Δεν είναι υπερβολή, ούτε κι αποτελούν «ευρήματα» των Μ.Μ.Ε. όσα λέγονται ή γράφονται. Από τον Οργανισμό αρχίζει όλη αυτή η διαδικασία είτε με την «αποκάλυψη» για «5 steps που έχουν ολοκληρωθεί» (πιο ψηλά δεν υπάρχει για να ειπωθεί αυτό) είτε με τις δεσμεύσεις ότι «φτιάχνεται ομάδα που δε θα μπορεί κανείς να αγγίξει»
Προσοχή: Δε χρησιμοποιήθηκε μελλοντικός χρόνος, αλλά αποκαλύφθηκε μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Με λίγα λόγια ενώ βρισκόμαστε στον Μάρτιο οι «πράσινοι» προχωρούν μια διαδικασία δημιουργίας ομάδας για τη σεζόν 2023-2024 (και βάλε).
Η ιδέα πιθανότατα να δημιουργεί ενθουσιασμό, αφού κατά πρώτον αρέσει πολύ στον κόσμο η μεταγραφολογία και ονοματολογία, δεύτερον γίνεται στη διάρκεια μιας κακής χρονιάς που μάλλον δε θα έχει ούτε ένα τίτλο για τον Παναθηναϊκό(άρα κάτι έχουν να ασχολούνται) και κατά τρίτον, σχηματίζει την αίσθηση της προνοητικότητας, του έγκαιρου σχεδιασμού, του πείσματος.
Δε ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό ώστε ο Παναθηναϊκός να «κλείνει» στόχους, προπονητές και παίκτες, από τον Μάρτιο κιόλας. Δε μπορώ να γνωρίζω αν υπάρχει πρωτοκλασάτος (άρα πανάκριβος) και διαθέσιμος ταυτόχρονα που θα δεσμευτεί από τον Μάρτιο για την επόμενη χρονιά και θα παρατήσει τα πάντα στην άκρη για να υπογράψει στον Παναθηναϊκό.
Αυτή τη στιγμή οι «πράσινοι» παρουσιάζονται ως μια ομάδα πανέτοιμη να σαρώσει τα πάντα στο μεταγραφικό κομμάτι και δεν είναι τόσο «ακίνδυνο» αυτό. Ακόμα και στην εποχή της δόξας, των «παχέων αγελάδων», των πολλών χρημάτων που όλοι ήθελαν να παίξουν στον Παναθηναϊκό, υπήρχαν «αστοχίες» και αποτυχίες, έστω κι αν μετά εξαφανίζονταν στον αφρό της σαμπάνιας.
Τώρα τα πράγματα είναι δυσκολότερα γιατί ο Παναθηναϊκός δεν είναι η ίδια ομάδα με εκείνη 20 ετών πριν. Ναι, υπάρχει ιστορία, αλλά όπως γνωρίζετε όλοι τη χρησιμοποιούν στις δηλώσεις αφού υπογράφουν καθώς την ώρα των διαπραγματεύσεων άλλα παίζουν ρόλο. Αλλιώς η Βαρέζε θα έπρεπε να έχει συγκεντρώσει ό,τι καλύτερο υπάρχει με το όνομά της.
Δε μπορώ να καταλάβω το λόγο που ο Παναθηναϊκός βάζει τον ίδιο του τον εαυτό σε μια διαδικασία τέτοια, αφού όση καλή διάθεση κι αν υπάρχει, όση αποφασιστικότητα κι αν βγαίνει (που δεν αμφισβητώ προσωπικά) δεν είναι βέβαιο ότι θα καταφέρει να κάνει πολλαπλά «μπαμ»! Όπως προαναγγέλλονται.
Γενικά η εκτίμησή μου είναι ότι οι συμφωνίες, ειδικά οι μεγάλες και σημαντικές, ανακοινώνονται, δεν προαναγγέλλονται. Αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν υψηλές προσδοκίες, να αφήσουν υποψίες για πάρα πολλά χρήματα (αλλιώς δε γίνονται μεταγραφές) κι ενώ ακόμα βρισκόμαστε στον Μάρτιο, για τη σεζόν 2023-2024!
Βεβαίως και θα ήταν ευχής έργον να δούμε έναν Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή, να επιστρέφει δυνατός και πανέτοιμος να διεκδικήσει φάιναλ φορ κι ευρωπαϊκούς τίτλους. Όμως όλα τα παραπάνω περισσότερο προβληματίζουν για τη διαχείριση της κατάστασης, χωρίς να αμφισβητείται φυσικά η πρόθεση.
Μήπως να «χαλαρώσει» λίγο το ζήτημα;