Ας αποδεχτούμε ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μια ευρύτερη διαδικασία επαναπροσδιορισμού των δεδομένων του ενόψει της νέας σεζόν.
Και περνάμε αμέσως στο ερώτημα: Είναι δυνατόν ο Παναθηναϊκός να μη σκέφτεται το πώς θα διαμορφώσει το ρόστερ του ώστε να «ενισχύσει» τον Γιώργο Παπαγιάννη; Συγγνώμη που θα μιλήσω επί προσωπικού, αλλά προφανώς το «δικαιούμαι» σε ό,τι αφορά στο διεθνή σέντερ.
Την ίδια θέση που είχα για την αξία και τη χρησιμότητά του, τη διατήρησα και δεν την άλλαξα. Προφανώς κι εξοργιζόμουν με κάτι αποδοκιμασίες στο ΟΑΚΑ ή ακόμα και με τους «δικαστές» του Twitter (άλλη χυδαιότητα κι αυτή).
Ο Παπαγιάννης είναι ο καλύτερος Έλληνας σέντερ, επίσης ένας από τους καλύτερους στην Euroleague και είναι μάλλον άστοχο- για να μην πω αστείο- να υπάρχει οπαδός του Παναθηναϊκού που να σκέφτεται το μέλλον της ομάδας του χωρίς αυτόν!
Είναι στην καλύτερή του ηλικία, έχει εμπειρία, έχει προσόντα και ικανότητες. Ναι, έχει και μειονεκτήματα (όπως όλοι) κι αν δεν τα είχε, με το μπόι που διαθέτει και το μπάσκετ που ξέρει θα έπαιζε στο NBA. Ευχαριστώ πολύ για την «επισήμανση» περί μειονεκτημάτων, λοιπόν. Δεν έχει νόημα να το συζητήσουμε περισσότερο.
Αν ο Παναθηναϊκός στοχεύει σε restart (όπως διαλαλούν σε όλους τους τόνους) τότε ο Παπαγιάννης- με δεδομένο ότι λήγει το συμβόλαιό του- αποτελεί ΒΑΣΙΚΟ ΠΥΛΩΝΑ! Και ο στόχος του Παναθηναϊκού δε θα πρέπει να είναι άλλος από το να τον βοηθήσει, να τον ενισχύσει.
Δεν παίζει καλά φέτος; Μα είναι σοβαρή ερώτηση αυτή; ΠΟΙΟΣ «παίζει» (από προπονητές/παίκτες/διοίκηση/πολιτική/επικοινωνία, γενικά) καλά φέτος στον Παναθηναϊκό; Πόσο παράξενο είναι που αυτή η κατάσταση έχει συμπαρασύρει τον διεθνή σέντερ;
Το ότι ο Παναθηναϊκός και ο Παπαγιάννης πρέπει να έχουν κοινό δρόμο συνιστά κάτι που δεν είναι δυνατό να το συζητάμε.
Πρέπει να είναι ο ΠΡΩΤΟΣ που θα ανανεώσει και θα ανακοινωθεί και θα είναι για τον Παναθηναϊκό ένα τεράστιο βήμα, κάτι πολύ σημαντικό. Τέλος της συζήτησης. Και θα εξακολουθήσει η στελέχωση με «κεντρικό πρόσωπο» τον αρχηγό της ομάδας που θα πρέπει να έχει γύρω του μια frontline που θα τον ενισχύει και μια περιφερειακή γραμμή που δε θα τον εκθέτει.
Σε ό,τι αφορά στον αγώνα με την Μπάγερν, ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός στο δεύτερο και το τρίτο δεκάλεπτο. Το επιμέρους σκορ σε αυτό το διάστημα ήταν 50-27 (!) η αξιολόγηση αντίστοιχα 64-16 (!!!). Οι «πράσινοι» είχαν 10/16 δίποντα 8/13 τρίποντα, 7 λάθη- 12 ασίστ- 6 κλεψίματα ενώ πήραν 26 πόντους από τα λάθη (14 συγκεκριμένα) των Βαυαρών.
Στο ίδιο διάστημα η Μπάγερν είχε 6/14 δίποντα, 3/13 τρίποντα, 14 λάθη και 7 ασίστ! Κι όταν στην τελευταία περίοδο (στο 35’) οι Βαυαροί μείωσαν στους 7 (είχε ξεφύγει ακόμα και με 19 πόντους διαφορά ο Παναθηναϊκός στο 28’) ο Παπαγιάννης με 9 συνεχόμενους πόντους έβαλε τέλος και ταυτόχρονα τη σφραγίδα του.
Το ότι οι (έστω και λιγοστοί) οπαδοί του Παναθηναϊκού φώναξαν ρυθμικά το όνομα του σέντερ της ομάδας, προφανώς και βάζει ένα ΤΕΛΟΣ στην ανοησία και στην τοξικότητα που είχε απλωθεί σε βάρος του παίκτη.
Τέλος, μιας κι αναφερθήκαμε σε οπαδούς, η εικόνα στις κερκίδες του ΟΑΚΑ δείχνει πολλά. Είναι ξεκάθαρο βέβαια ότι οι Έλληνες πρωτίστως είναι «οπαδοί νίκης» ενώ οι εποχές του Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχουν περάσει κι έχει βγει μια γενιά που δεν τα έχει ζήσει αυτά τα πράγματα καλά- καλά.
Όμως είναι ξεκάθαρο ότι τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος του Παναθηναϊκού έκανε συνεχόμενα sold out και σίγουρα η απουσία μπορεί να ερμηνευτεί κι ως αδιαφορία ή και αντίθεση στις τακτικές του πρόσφατου παρελθόντος. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν είναι «έτοιμοι» να επιστρέψουν.
Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει συνολικά να φροντίσει γι’ αυτό. Είναι προφανές ότι η μέχρι τώρα τακτική (και «λογική») δεν αποδίδει. Τα συνεχόμενα αρνητικά ρεκόρ προσέλευσης που έχουν καταγραφεί φέτος, αποτελούν προειδοποίηση.