Αρχίζουμε με μια υπόθεση: Ο Παναθηναϊκός προκρίνεται στα πλέι οφ. ΟΚ… Πάμε και σε μια ερώτηση επ’ αυτού: Τι διαφορετικό θα του έχει συμβεί σε περίπτωση κατά την οποία ΔΕΝ προκριθεί στα πλέι οφ; Σε τι μπορεί να ελπίζει έτσι όπως παρουσιάζεται;
Γιατί άρχισα έτσι τις σκέψεις μου; Μα για τον απλούστατο λόγο ότι επιθυμώ να αναδείξω το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο Παναθηναϊκός. Και θα μου επιτρέψετε να πω ότι το ελάχιστο που θα έπρεπε να απασχολεί τους πάντες (διοίκηση, προπονητές και παίκτες) είναι το αν θα προκριθούν στα πλέι οφ. Η εικόνα που παρουσιάζουν είναι για κλάματα… Και πλέον έπιασε πάτο καταγράφοντας αρνητικά γεγονότα στην Euroleague. Καταστάσεις που δεν αρμόζουν στο μέγεθος και την ιστορία του Παναθηναϊκού.
Όσο κι αν μελετήσουμε το πρόγραμμα, όσο κι αν ψάξουμε τη συνέχεια δεν θα βγάλουμε άκρη. Για τον απλούστατο λόγο ότι με την εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός δεν πείθει ότι μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε. Δεν πείθει ότι μπορεί να έχει κάποιο προορισμό, ένα στόχο ώστε να φτάσει κάπου. Τα υπόλοιπα είναι… άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Ο Παναθηναϊκός πρέπει να χτίσει προσωπικότητα
Στον Παναθηναϊκό βρίσκονται σε σταυροδρόμι αποφάσεων. Θα πρέπει κάποια στιγμή να κατασταλλάξουν στο τι θέλουν να κάνουν. Τόσα χρόνια κυνηγούν… ανεμόμυλους με την ανυπομονησία να φτάσουν στο φάιναλ φορ. Μα ο πρώτος στόχος είναι να φτιάξεις ομάδα. Να έχεις σταθερή φιλοσοφία και νοοτροπία. Και μετά θα έρθει το φάιναλ φορ.
Ο πρώτος στόχος του Παναθηναϊκού θα πρέπει να είναι να παρουσιάσει μια ομάδα σοβαρή, με προσωπικότητα. Με ένα ξεκάθαρο πλάνο. Όχι να ασχολείται με το ότι πρέπει να έρθει το φάιναλ φορ. Ποιό φάιναλ φορ; Το γεγονός ότι στη μετά- Ομπράντοβιτς εποχή η καλύτερη χρονιά του Παναθηναϊκού, εκείνη που πλησίασε περισσότερο από ποτέ σε φάιναλ φορ ήταν το 2012-2013, λέει πολλά. Ήταν χρονιά- καμικάζι. Χρονιά ειδικών συνθηκών. Χρονιά που δεν γεννήθηκαν ούτε διαφημίστηκαν προσδοκίες. Αλλά όλοι ήταν ταγμένοι σε έναν στόχο. Ήξεραν ότι ήταν αουτσάιντερ… Κι απέδειξαν σε όλους, ότι κακώς τους αμφισβήτησαν.
Από τότε ο Παναθηναϊκός συμπεριφέρεται ως φαβορί (στην Euroleague), για μια θέση στο φάιναλ φορ, χωρίς να είναι. Χωρίς να δίνει τόσο μεγάλη σημασία στην πραγματικότητα, όσο στο επικοινωνιακό πεδίο.
Καλό θα ήταν να αντιστρέψει τις προτεραιότητες. Γιατί η προοπτική υπάρχει…
Αρκεί να σταματήσουν τα αυτογκόλ.
Διαβάστε εδώ όλα τα blog του συντάκτη