Είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό ο Παναθηναϊκός έχει μια «ηρεμία» συνολικά ως Οργανισμός κάτι που μεταφέρεται και στο αγωνιστικό κομμάτι.
Όχι βέβαια ότι ο Παναθηναϊκός μεταμορφώθηκε από τη μια μέρα στην άλλη. Μετά τη γενική εκκαθάριση που προκάλεσε αντιδράσεις και τις σαρωτικές αλλαγές που συζητήθηκαν έντονα, ήταν απόλυτα λογικό να δημιουργηθούν απορίες για τον τρόπο που θα προχωρούσε η ομάδα.
Είχαμε γράψει τότε για το τι προλαβαίνει να αλλάξει ο Παναθηναϊκός και είχαμε σταθεί περισσότερο στην αξιοποίηση των νέων παικτών που θα έπαιρναν χρήσιμες εμπειρίες για το μέλλον. Και πολλά ακόμα.
Βεβαίως ήρθε ένας γκαρντ, ο Πέιτον Σίβα, οριστικοποιήθηκε το ρόστερ για τα πλέι οφ μετά τον τραυματισμό του Στέφαν Γιόβιτς και την επιστροφή του Νεμάνια Νέντοβιτς και οι «πράσινοι» πλέον πάνε προς τους τελικούς.
Έχουν μπροστά τους αγώνες με τη Λάρισα για την ημιτελική φάση των πλέι οφ, αλλά ας μην κρυβόμαστε: Όλοι περιμένουν τη σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό.
Για να φτάσει ως εκεί ο Παναθηναϊκός κάνει κάτι που μοιάζει με μίνι- προετοιμασία κι έχει σκοπό τη βελτίωση τόσο αγωνιστικά (όσο παίρνει βέβαια καθώς δεν είναι και μεγάλα τα περιθώρια) όσο κυρίως ψυχολογικά. Και με πολύ περισσότερο βάρος στη νοοτροπία και στη λογική που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν τη σειρά των τελικών.
Οι «πράσινοι» δεν είναι το φαβορί αλλά στοχεύουν να «αιφνιδιάσουν» και να κάνουν ό,τι καλύτερο για να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Κανείς δεν τους περιμένει (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) κι αυτό χρησιμοποιείται ώστε να βάλει ακόμα περισσότερο «πείσμα» σε όλους.
Τα πράγματα δε μπορούν να αλλάξουν ριζικά και να δούμε μια ομάδα «μεταμορφωμένη» καθώς υπάρχει όριο στην ποιότητα. Όμως το να παρουσιαστεί μια ομάδα σκληρή και γεμάτη ενέργεια, αποφασισμένη να παλέψει (κάτι που είναι αλήθεια ότι δεν είδαμε πολλές φορές φέτος) είναι το πρώτο ζητούμενο.
Και ό,τι βγει.