Ας αρχίσουμε με τη φάση για την οποία διαμαρτύρεται ο Παναθηναϊκός μόνο και μόνο για να κλείσουμε το θέμα νωρίς και να πάμε στα επόμενα.
Έχει δίκιο ο Παναθηναϊκός που φωνάζει για φάουλ στον Παπαγιάννη; Κατά την ταπεινή μου άποψη υπάρχει φάουλ. Μέχρι εκεί.
Πάμε παρακάτω για να συζητήσουμε αυτά που πρέπει αφού δεν είναι λογικό να μένουμε σε ένα «μη σφύριγμα». Το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα δεν έκρινε τίποτα αφού η πρώτη θέση στην Κανονική Περίοδο ήταν δεδομένη για τον Ολυμπιακό οπότε στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να εστιάσουν την προσοχή τους στους τελικούς των PlayOffs και να καταφέρουν εκεί να παρουσιάσουν μια ομάδα έτοιμη να διεκδικήσει ό,τι μπορεί.
Σε ό,τι αφορά στους «πράσινους» λοιπόν, θα πρέπει να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Ακόμα κι αν ασχοληθούμε με τη 12η συνεχόμενη ήττα, η απάντηση είναι εύκολη. Σε αυτό το σερί σκεφτείτε πόσοι προπονητές και παίκτες συμμετείχαν στον Παναθηναϊκό και πόσοι στον Ολυμπιακό!
Δε χρειάζεται κάτι άλλο, προχωράμε στα επόμενα θέματα. Ο Ολυμπιακός έχει τον ίδιο προπονητή και σχεδόν απαράλλαχτο το 90% του κορμού του ενώ ο Παναθηναϊκός έχει ήδη αλλάξει τέσσερις προπονητές (Πρίφτης, Βόβορας, Ράντονιτς, Σερέλης) κι αμέτρητους παίκτες.
Οι «πράσινοι» ακόμα και τώρα θυμίζουν ομάδα Σεπτεμβρίου που προσπαθεί να βρει ρόλους και «χημεία». Η «επιστροφή» του Γκριγκόνις είναι ιδιαίτερα σημαντική, με δεδομένη την ποιότητα του Λιθουανού αλλά τα δομικά προβλήματα εξακολουθούν να υφίστανται.
Η έλλειψη δημιουργίας (ειδικά όταν απουσιάζει ο Γουόλτερς) είναι εμφανής ενώ παράλληλα το ατομικό παιχνίδι και οι εμπνεύσεις περισσεύουν. Ο Παπαγιάννης δεν παίρνει μπάλες αλλά παράλληλα δεν αντέχει τις επαφές «σώμα με σώμα»! Ο Μπέικον (ασφαλώς κι αξίζει πολλά «μπράβο» που έπαιξε με διάστρεμμα) διαθέτει ασύγκριτη ποιότητα, αλλά παρασύρεται πολύ εύκολα σε «ηρωικό» όσο κι αλόγιστο παιχνίδι.
Ο Λι πιέζει πολύ, είναι μεγάλη ψυχή, δεν εγκαταλείπει ποτέ, βγάζει πνεύμα winner αλλά δε δημιουργεί! Ο Γουίλιαμς έχει το απίστευτο να γίνεται «αόρατος» σε κάποια ματς λες και τον «καταπίνει» το γήπεδο. Αλήθεια, πόσο λάθος ήταν που τόσο καιρό δεν αγωνιζόταν ο Μαντζούκας; Φαίνεται στους τελευταίους αγώνες.
Επίσης ακόμα προσπαθώ να καταλάβω ποιος είναι ο ρόλος που έχουν τα αδέρφια Καλαϊτζάκη.
Τι διαφορετικό παρουσίασε ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό την Κυριακή (19/3); Νοοτροπία. Μια ομάδα που έβγαλε ενέργεια και μαχητικότητα, που ήταν εξαιρετική στην αμυντική της προσέγγιση απέναντι σε ένα σύνολο ΓΕΜΑΤΟ αυτοματισμούς.
Ο Ολυμπιακός είχε 30 πόντους με 10/29 σουτ και 4 λάθη για 6 ασίστ στο δεύτερο μέρος έναντι 46 πόντων με 17/32 σουτ και 3 λάθη για 15 ασίστ στο πρώτο. Παράλληλα οι «πράσινοι» είχαν 3 λάθη στο δεύτερο μέρος έναντι 7 στο πρώτο (ο Ολυμπιακός πήρε 11 πόντους απ’ αυτά, τους 8 στο πρώτο εικοσάλεπτο) αλλά μόλις μία ασίστ στην τελευταία περίοδο (3/12 σουτ).
Πιθανότατα να ήταν διαφορετική η ψυχολογία αν ο Μαντζούκας είχε ευστοχήσει στην προσπάθεια στο τέλος της 3ης περιόδου κι έπαιρναν προβάδισμα οι «πράσινοι». Ένα προβάδισμα που είχε για τελευταία φορά 3’06’’ μετά την έναρξη του αγώνα (σκορ 6-3).
Τι μπορούν να κρατήσουν οι «πράσινοι»; Ασφαλώς τη διάθεση και την ενέργεια που έβγαλαν, την προσέγγιση στην άμυνα και το ότι σίγουρα μέχρι τους τελικούς μπορούν να διορθώσουν αρκετά πράγματα. Το σφύριγμα (ή «μη σφύριγμα») ενός διαιτητή δε μπορεί να αλλάξει. Η αγωνιστική εικόνα, όμως, μπορεί και πρέπει.