Μέχρι τον Φεβρουάριο ο Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα που προσπαθούσε να βρει ταυτότητα, να αποκτήσει χημεία, να ξεκαθαρίσει τους ρόλους της. Τώρα που τελειώνει ο Μάρτιος εμφανίζεται μια ομάδα που όχι απλώς έχει βρει όλα τα παραπάνω αλλά…πετάει το γάντι στους αντιπάλους της.
Ειδικά τώρα που πλησιάζουν τα πλέι οφ, ο Παναθηναϊκός δείχνει πανέτοιμος, ικανός και κυρίως διψασμένος για διάκριση. Μια ομάδα που ΞΕΚΑΘΑΡΑ οι παίκτες της το διασκεδάζουν, χαίρονται να παίζουν μαζί, εμπνέονται από τον προπονητή το πρόγραμμα και τη λογική του οποίου έχουν αποδεχτεί.
Γι’ αυτόν τον προπονητή τα έχω γράψει λίγες μέρες πριν. Δεν έκανα καμία σύγκριση με τον Ομπράντοβιτς. Απλώς ξεκαθάρισα ότι στην μετά- Ομπράντοβιτς εποχή, είναι ο μοναδικός που μπορεί να εγγυηθεί ένα πλάνο μακράς πνοής και να πάρει εν λευκώ (όπως γινόταν με τον Ζοτς) το… χτίσιμο της ομάδας.
ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ
Με αφορμή το δεύτερο ημίχρονο με την Μπασκόνια και πριν την αναχώρηση για το Μιλάνο, ο Ρικ Πιτίνο είχε ξεκαθαρίσει ότι θα φρόντιζε να δείξει στους παίκτες του πόσο δυσαρεστημένος ήταν. Προφανώς του έδειξαν και οι παίκτες του ότι το κατάλαβαν! Ειδικά στο δεύτερο μέρος, όταν η άμυνα έσφιξε, όταν οι φόργουορντ (και ειδικά ο Τόμας που είναι το βαρόμετρο του Παναθηναϊκού όπως αποδεικνύεται) ανέβασαν στροφές, όταν ο Γκιστ θυμήθηκε την νιότη του και ο Λάνγκφορντ παρέμεινε σταθερά καλός, όταν ο Καλάθης έκανε τέτοιο ματς, όταν ο Θανάσης αποτέλειωσε τον Τζέιμς στον οποίο δεν τα είχε πάει και άσχημα ο Κιλπάτρικ…
ΤΟΥΣ ΓΟΝΑΤΙΣΕ
Το Μιλάνο πέτυχε μόλις 36 πόντους στο δεύτερο μέρος, ο Παναθηναϊκός με αφετηρία την άμυνα και κατάληξη τις στοχευμένες και μυαλωμένες επιθέσεις (ειδικά το… σημάδι στον Τζέιμς λειτούργησε ιδανικά) όχι απλώς έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του αλλά κάθε δευτερόλεπτο που κυλούσε έκανε τους Ιταλούς να γονατίζουν. Και στο τέλος δεν τους πήρε απλώς τη νίκη αλλά και τη διαφορά.
ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ
Κατά την ταπεινή μου άποψη όλη η λογική του Παναθηναϊκού αποτυπώνεται σε μια εικόνα του δευτέρου μέρους: Στον παθιασμένο πανηγυρισμό του Κιθ Λάνγκφορντ μετά από ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΜΥΝΑ που έπαιξε επάνω στον Μάικ Τζέιμς! Ο Λάνγκφορντ πανηγύρισε την… τάπα που έριξε στον Τζέιμς μετά από σεμιναριακή άμυνα… Είναι πλέον φανερό ότι το μυαλό του ξεμπλόκαρε: Είναι υπέροχο να είσαι σπουδαίος σκόρερ που το απέδειξε και στο Μιλάνο. Πρέπει όμως να το συνδυάσεις και με το να είσαι νικητής.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΛΑΘΗ…
Θα ήταν άδικο να μην σταθούμε στον Νικ Καλάθη που ήταν ηγέτης, ήρεμος, κυρίαρχος, σίγουρος σε κάθε του ενέργεια. Συνδύασε απόλυτα μια παραγωγική και δημιουργική βραδιά, άγγιξε το triple doube και ενέπνευσε τους υπόλοιπους. Κυρίως όμως πήγε με τον σωστό τρόπο (όχι όπως στο δεύτερο μέρος με την Μπασκόνια) και έκανε έναν από τους καλύτερους αγώνες της καριέρας του. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα του Καλάθη. Και ο Καλάθης είναι πολύ μεγάλος παίκτης.
ΦΟΥΛ ΓΙΑ ΠΛΕΙ ΟΦ
Πλέον ο Παναθηναϊκός πατάει γερά στα πλέι οφ και κυρίως με τη σιγουριά του πείθει ότι μπορεί από φέτος να χτίσει κάτι καλό για τη συνέχεια. Το πρόγραμμα που ακολουθεί συνδυαστικά με των υπολοίπων ανταγωνιστών, υπό προϋποθέσεις τον φέρνει και στην 6η θέση, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει γίνει και πάλι ομάδα. Και πλέον αρκετοί έχουν καταλάβει ότι δεν είναι και τόσο εύκολος αντίπαλος στα πλέι οφ… Πολύ περισσότερο επειδή βλέπεις παίκτες που περιμένουν πως και πως τον επόμενο αγώνα τους.