Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε αδιέξοδο με δική του ευθύνη
Όταν κανείς δεν ασχολείται με το παρόν αλλά όλη η επικοινωνιακή πολιτική αφορά στο μέλλον τότε πραγματικά τι περιμένει κανείς απ' αυτή την ομάδα; Γράφει ο Νίκος ΜπουρλάκηςΠροφανώς η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Παναθηναϊκός δεν είναι ενθαρρυντική ενόψει πλέι οφ στην Basket League, αλλά τι να συζητάμε…
Όπως αναφέραμε πριν από μερικά 24ωρα, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μεταγραφική και όχι σε αγωνιστική περίοδο. Περισσότερα ακούγονται και λέγονται για τη σεζόν 2023-2024 από επίσημα χείλη, αλλά ταυτόχρονα διαψεύδονται δημοσιεύματα περί συμφωνιών λες και τροφοδοτεί κάποιος «εξωτερικός παράγοντας» τη μεταγραφολογία και όχι ο ίδιος ο Οργανισμός, παρά για το τι μπορεί να κάνει αυτή η ομάδα.
Ο Χρήστος Σερέλης έχει βρεθεί στην άβολη θέση να κάνει δηλώσεις του στυλ «πρέπει να γίνουμε ομάδα» να ζητάει «συγγνώμη» να προειδοποιεί ότι θα μείνουν έξω οι παίκτες που «δεν καταλαβαίνουν που βρίσκονται και δε σκίζονται»! Μα από ποιους περιμένει να συμβεί αυτό; Απ’ εκείνους που μετά από επίσημες δηλώσεις βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός αφού ήδη «φτιάχνεται μια ομάδα που του χρόνου δε θα μπορεί να ακουμπήσει κανείς»;
Η θέση του κόουτς του Παναθηναϊκού γίνεται ακόμα πιο άβολη, σχετικά με τη δουλειά που έχει μπροστά του, όταν θυμάται ότι από το ίδιο γήπεδο, ως προπονητής του Λαυρίου, είχε φύγει νικητής και μάλιστα με διαφορά 24 πόντων!
Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να συζητάμε γι’ αυτά από τη στιγμή κατά την οποία δεν υπάρχει καμία λογική. Όταν η ομάδα φαίνεται αφημένη στο έλεος της και τα κυρίαρχα θέματα είναι «τι φτιάχνεται (σ.σ ήδη δηλαδή) για του χρόνου» ή ακόμα και «η αλλαγή μανατζερικής στέγης του Παπαγιάννη» δεν έχουμε και πολλά να αναλύσουμε.
Ακόμα και η επιστροφή στο «Μπέικον εναντίον πέντε» που φάνηκε στο παρκέ των Λιοσίων, που για πολλούς είναι κατακριτέα, έχει μια ερμηνεία: Υπάρχει άλλος παίκτης που μπορεί να βάλει τόσο εύκολα τη μπάλα στο καλάθι;
Πέρα από το ότι ο Αμερικανός το παρακάνει πολλές φορές με το ένστικτο (καμία αμφιβολία) ίσως να είναι προτιμότερο να λειτουργήσει η ομάδα όσο το δυνατό πιο φυσιολογικά με εκείνον να αποτελεί το βασικό όπλο στην επίθεση. Νορμάλ όμως, μέσα από ομαδική προσπάθεια.
Οι 11 ασίστ του Παναθηναϊκού (2 είχε ο Μπέικον που επίσης μάζεψε και 9 ριμπάουντ) αποτελούν ένα ακόμα δείγμα ότι δεν υπάρχει συνοχή. Κι αν αποδεχτούμε ότι στην Euroleague το επίπεδο είναι υψηλότερο και με βάση την έλλειψη ποιότητας και χημείας, φυσιολογικά βρίσκεται χαμηλά στην κατηγορία αυτή, τότε ας ρίξουμε μια ματιά και στην Basket League. Η 5η θέση που έχει ο Παναθηναϊκός στις ασίστ (σε σύνολο 13 ομάδων), λέει πάρα πολλά.
Αλλά κι αυτά ακόμα δεν έχει νόημα να τα συζητάμε με βάση όσα αναφέραμε στην αρχή του άρθρου. Αν ο Παναθηναϊκός θέλει να τελειώσει σοβαρά και με (αγωνιστική) αξιοπρέπεια τη σεζόν, θα πρέπει να αφήσει στην άκρη τις δημόσιες θριαμβολογίες για το μέλλον (κάτι που είχε γίνει και πέρυσι)να γίνεται η δουλειά χωρίς να το ξέρει κανείς και να παρουσιαστούν τα αποτελέσματα αυτής.
Και ταυτόχρονα η συνολική δουλειά να περιλαμβάνει και τρόπους με τους οποίους όσοι απαρτίζουν τώρα την ομάδα, να ετοιμαστούν για τη μάχη των πλέι οφ. Τα δομικά προβλήματα δε θα εξαφανιστούν. Αλλά τουλάχιστον θα υπάρχει μια κατεύθυνση που θα επιφέρει μια αξιοπρεπή εικόνα.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Παναθηναϊκός έχει να κάνει 6 ήττες στην Κανονική Περίοδο από τη σεζόν 2002-2003 (σε άλλες συνθήκες) και τρεις σερί στο πρωτάθλημα Ελλάδας από την περίοδο 1990-1991. Τότε που δεν υπήρχε καν ΕΣΑΚΕ!