Ο Πανιώνιος κατήργησε την λογική

Στην Νέα Σμύρνη έχουν μάθει στις δυσκολίες. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα υποβιβαστούν αλλά θα είναι σίγουρα η πιο παράξενη.

Την περίοδο 2014-2015 οι «κυανέρυθροι» δεν είχαν πια την οικονομική άνεση κι ασφάλεια του Ηλία Λιανού. Η κατηφόρα ήταν σχεδόν σίγουρη όπως φάνηκε άλλωστε και από το τελικό ρεκόρ 3-23.

Το καλοκαίρι έγινε η μεγάλη επιστροφή γιατί όπως και να το κάνουμε ο Πανιώνιος αποτελεί σημαντικό κομμάτι της Basket League. Για να συμβεί αυτό μια ομάδα ανθρώπων, πάνω απ’ όλα φίλοι του συλλόγου μάτωσαν και υπέφεραν αλλά έκαναν τα πάντα (εύρεση χορηγού στην Α2, του Ιωνα Βαρουξάκη πέρα από τις δικές τους προσωπικές θυσίες) προκειμένου να επαναφέρουν στον Πανιώνιο εκεί που ήθελαν. Μαζί τους μια ομάδα που όλοι θαύμασαν, όχι για το μπάσκετ που έπαιξε αλλά κυρίως για την εικόνα που έβγαζε: Του πάθους, του πείσματος και της οικογένειας.

Το μέλλον δεν ήταν αισιόδοξο. Κάποια στιγμή βγήκε στο προσκήνιο ο γιατρός, Σταύρος Αλευρογιάννης και μετά από αρκετά «επεισόδια» ανέλαβε την ομάδα. Ο Πανιώνιος είχε χάσει αρκετό χρόνο αλλά ακόμα μπορούσαν να διορθωθούν αρκετά.

Εκεί όμως υπήρξε λανθασμένη προσέγγιση σε ό,τι αφορά την λειτουργία της ομάδας. Τα είπε μέσες- άκρες ο Βαγγέλης Ζιάγκος, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε παρακάτω γιατί είναι μεγάλη κουβέντα.

Όταν έχεις χάσει χρόνο, εκείνο το οποίο κοιτάζεις αρχικά είναι να φέρεις καλούς ξένους. Να θωρακίσεις την ομάδα σου από την αγορά των ΗΠΑ, με παίκτες επιπέδου από τη στιγμή κατά την οποία ο χρόνος είχε χαθεί και η αγορά των Ελλήνων- την δεδομένη χρονική στιγμή- ήταν περιορισμένη.

Ο Πανιώνιος κατάφερε να επιλέξει ξένους που ήταν…κατώτερου επιπέδου από τους Ελληνες. Οι ξένοι, σ’ αυτό το επίπεδο θα πρέπει να είναι οι πρωταγωνιστές, οι μπροστάρηδες. Αν το καταλάβεις, θα σώσεις την κατηγορία. Αν επιμένεις να μην το καταλαβαίνεις, δεν θα την σώσεις.

Εχουμε ένα παράδειγμα: Όταν ο Πανιώνιος υποδέχτηκε την Κύμη και οι δύο ομάδες ήταν στο 0-6. Στο ντεμπούτο του όμως με την φανέλα της Κύμης, στην Νέα Σμύρνη, ο Θαντ ΜακΦάντεν έριξε μια ξεγυριστή 35άρα και στη συνέχεια ήταν ο παίκτης που άλλαξε την ιστορία της ομάδας του. Όταν ήρθε η Κύμη είχε 0-6. Επί των ημερών του έχει 14-5 και έχει ήδη μπει στα πλέι οφ!

Βάλτε ότι είχαν προστεθεί ο Μπάρλος και ο ΜακΓκι (πριν τον ΜακΦάντεν) και ο Κάιζερ (μετά) και έχετε μπροστά σας την εικόνα. Ενας έμπειρος Ελληνας και τρεις Αμερικανοί επιπέδου. Άλλη κλάση.

Βεβαίως κι έγινε προσπάθεια από πλευράς Πανιωνίου. Αλλά έμοιαζε να πηγαίνει με 300 χιλιόμετρα σε αντίθετο ρεύμα. Τους νόμους του μπάσκετ, ακόμα κι αν έχεις διάθεση δεν μπορείς να τους καταργήσεις. Και όταν ήρθε η εντός έδρας ήττα από τον Αρη (που πέτυχε 87 πόντους στην Νέα Σμύρνη και με επιλογή- ανέκδοτο, τον Δίπλαρο να μαρκάρει τον Μποχωρίδη που έβαλε 27) τα πράγματα έσφιξαν ακόμα περισσότερο.

Ακολούθησαν διορθωτικές κινήσεις με την έλευση ενός παίκτη επιπέδου (Μπρέιζελτον). Είχε προηγηθεί η προσθήκη του (υπερπολύτιμου) Κράβιτς ενώ ο Νταλό είναι εξαιρετική περίπτωση. Ακολούθησε και ο Κάμινγκς. Καλοί παίκτες… Για τον Κουακουμενσά που είχε «κοπεί» από το πρωτάθλημα Δανίας, αλλά βρήκε θέση σε ομάδα που καιγόταν για την σωτηρία, δεν υπάρχουν λόγια. Επίσης ο Τσούπκοβιτς ήταν ο…κλασικός με τα up και down.
Η κατάσταση έμοιαζε να μπαίνει σε μια λογική. Ο Μπρέιζελτον ανέλαβε τα ηνία της ομάδας και έδειξε τα στοιχεία εκείνα που υποχρεώνουν τους πάντες να τον αποδεχτούν στον ρόλο του ηγέτη. Ο Κάμινγκς (που καθυστέρησε αρκετά η έλευσή του και χρειάστηκε να πιέσει ο πρόεδρος για να έρθει παίκτης πριν την ΑΕΚ) ανέβασε ακόμα περισσότερο την ομάδα. Ο Πανιώνιος πέτυχε μεγάλες νίκες επί της ΑΕΚ, επί του Λαυρίου, είχε καλύψει και τη διαφορά με τον Κόροιβο, έμπαινε σε μια τροχιά παραμονής κι έβγαζε εικόνα συσπείρωσης.
Και σε ένα βράδυ όλα διαλύθηκαν… Φαινόταν φυσικό επόμενο από την στιγμή κατά την οποία δεν είχαν τοποθετηθεί γερές βάσεις από την αρχή. Δεν είχαν αποσαφηνιστεί οι ρόλοι μέσα στην ομάδα.

Τι ακολούθησε;

Απομακρύνθηκε ο προπονητής, Βαγγέλης Ζιάγκος, με την λογική και τις κινήσεις του οποίου, προσωπικά είχα αρκετές ενστάσεις, που μάλιστα επικαλέστηκε «θέμα αρχής» όταν του ζητήθηκε να επιστρέψει κατόπιν απαίτησης του 99% των παικτών.

Μίλησε επίσης, στους οργανωμένους για παρεμβάσεις στο έργο του. Τα ίδια μέσες- άκρες είπε και σε τηλεοπτική του εμφάνιση. Όχι καθαρά, έμμεσα. Αλλά φανερά.

Πότε έγιναν παρεμβάσεις όμως; Όταν φώναζε «για σένα» στον μεγαλομέτοχο, Σταύρο Αλευρογιάννη, και τον αγκάλιαζε, κάνοντας τους άλλους στην άκρη, μετά την νίκη επί του Λαυρίου; Η όταν (πολύ νωρίς, τον Δεκέμβριο) απομακρυνόταν παίκτης της ομάδας (Μίχαλος) με εντολή διοίκησης κι ενώ ο ίδιος δεν ήταν σύμφωνος; Το δέχτηκε όμως.

Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα: Ο Ζιάγκος, κατά την ταπεινή μου άποψη, είχε κατακτήσει το δικαίωμα να παλέψει για την παραμονή, εκείνος και μόνο εκείνος. Επτά νίκες είχε πετύχει η ομάδα επί των ημερών του, είχε αποκτήσει ηρεμία και είχε ξαναμπεί στην κούρσα της παραμονής. Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ατυχής η επιλογή του προέδρου να τον αντικαταστήσει. Αυτό όμως δεν αναιρεί τα παραπάνω που ανέφερα.

Κι αν τελικά έχει ευθύνη για κάτι εφόσον ισχυρίστηκε όλα τα παραπάνω, είναι επειδή δεν μίλησε εγκαίρως. Και τελικά του βγήκε όλη η διαδικασία σε…ηρωική έξοδος.

Ο Σταύρος Αλευρογιάννης δεν είχε σκοπό να…ρίξει την ομάδα και είναι εντελώς άστοχο να λέει κάποιος κάτι τέτοιο. Όμως έκανε λάθη. Μεγάλα λάθη που διατάραξαν τις ισορροπίες σε τρόπο τόσο επώδυνο ώστε από ένα σημείο και μετά, δεν υπήρχε επιστροφή.

Το ερώτημα πλέον είναι αν ο Πανιώνιος έχει μέλλον. Αν η Α2 θα είναι προσωρινή κατάσταση και θα γίνει προσπάθεια ώστε η επιστροφή στην Basket League να σηματοδοτήσει νέα εποχή στην ομάδα.

Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα.