Η είδηση ότι ο Παύλος Κορκίδης έφυγε από τη ζωή σκόρπισε θλίψη σε όλους μας καθώς μαζί του έφυγε κι ένα κομμάτι από τα νεανικά μας χρόνια, της αθωότητας του μπάσκετ και του αθλητισμού.
Ο Παύλος Κορκίδης ήταν ένας οραματιστής, εργάτης του μπάσκετ (ασχολήθηκε και με το ποδόσφαιρο αλλά η πορτοκαλί μπάλα ήταν η αδυναμία του) και σίγουρα όσοι τον γνωρίσαμε μπορούμε να το βεβαιώσουμε. Όσοι είχαμε το προνόμιο να βρισκόμαστε σε κάποια (έστω λίγα εμείς, άλλοι πολλά περισσότερα) βράδια στην πλατεία της Νέας Σμύρνης ή στο θρυλικό «Βαλέσα» μπορούμε ακόμα και τώρα να λέμε για τα τσάμπα μαθήματα που παίρναμε.
Ο Πανιώνιος δεν είναι απλώς ένας Ιστορικός Σύλλογος. Υπήρξε ένα μεγάλο σχολείο αθλητών, προπονητών και παραγόντων. Ήταν ένα Πανεπιστήμιο του μπάσκετ.
Όπως πολύ σωστά μου είπε ο συνάδελφος και φίλος, Γιώργος Βαλαβάνης με τον οποίο επικοινώνησα αμέσως μετά το θλιβερό συμβάν: «Φεύγουν τα νεανικά μας χρόνια αλλά αν το καλοσκεφτείς είμαστε τυχεροί κι ευλογημένοι που προλάβαμε και ζήσαμε όλα αυτά»
Άκουγες ατάκες και ανάλυση αγώνων ή τρόπου διοίκησης και σου φαίνονταν όλα τόσο απλά ενώ τίποτα δεν είχε περάσει από το μυαλό σου πριν τα ακούσεις. Αντιλαμβανόσουν καταστάσεις που πίστευες ότι δε θα μπορούσαν ποτέ να λυθούν. Και καταλάβαινες ότι αυτοί οι άνθρωποι, αν και δεν είχαν τα εκατομμύρια για να διαθέσουν, μπορούσαν να πετύχουν π0λλά.
Διότι είχαν πλάνο, όραμα κι έβλεπαν μπροστά από την εποχή τους. Πάντα.
O Βαρίκας και ο Κορκίδης ήταν εκείνοι που έφεραν τον Φάνη Χριστοδούλου από τον Πανιώνιο κι άρχισαν να χτίζουν την επόμενη ημέρα της ομάδας. Ήταν το μεγάλο τους παράσημο. Ήταν ένα ασύγκριτο δίδυμο και ο Κορκίδης έμαθε πολλά από τον Βαρίκα που αποτελεί τον κορυφαίο οραματιστή του Πανιωνίου.
Μαζί έφτιαξαν τις θρυλικές ακαδημίες του Πανιωνίου από τις οποίες ξεπήδησαν οι παίκτες που επί σειρά ετών πρωταγωνίστησαν στην ομάδα και στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Κι όταν ο Πανιώνιος κατέκτησε το Κύπελλο, το 1991, ο Κορκίδης μαζί με τους παίκτες είχαν το τρόπαιο στα αποδυτήρια του ΣΕΦ και φώναζαν ρυθμικά το όνομα του Βαρίκα.
Ένα χρόνο πριν ο Ανδρέας είχε φύγει από τη ζωή. Και ο Παύλος Κορκίδης σε κάθε του ενέργεια και κάθε του κίνηση πάντοτε έθετε το εξής ερώτημα στον εαυτό του: «Πως θα το έκανε αυτό ο Βαρίκας;».
Το 1993 ο Παύλος Κορκίδης μετακόμισε στον Παναθηναϊκό σε μια σπάνια μεταγραφή παράγοντα. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήθελε τον σπουδαίο παράγοντα κοντά του και τελικά έγινε η μεγάλη κίνηση μετά από τηλεφώνημα του Θανάση Γιαννακόπουλου. Ο Παναθηναϊκός ήθελε να έχει τους καλύτερους σε όλες τις θέσεις και η μεταγραφή του Κορκίδη ήταν μια από τις κατάλληλες κινήσεις.
Η φυγή του Παύλου Κορκίδη για τον Παναθηναϊκό προκάλεσε την έντονη αντίδραση των οπαδών του Πανιωνίου που άρχισαν να γράφουν συνθήματα εναντίον του στο κλειστό του Πανιωνίου (στο θρυλικό στην Αρτάκης που τώρα βέβαια δεν υπάρχει).
Επέστρεψε στον Πανιώνιο αλλά τίποτα δεν ήταν όπως παλιά. Δύσκολη περίοδος για τον Πανιώνιο και ο Κορκίδης χρεώθηκε όλη την αποτυχία. Αποχώρησε από την ομάδα που αγάπησε και για ένα διάστημα ήταν στη Χαλκίδα με τον Κώστα Μίσσα αλλά και με την ΠΑΕ Πανιώνιος επί ημερών Τσακίρη.
Η ουσία όμως είναι αυτή: Το μπασκετικό Πανεπιστήμιο του Πανιωνίου γίνεται φτωχότερο. Ο Παύλος Κορκίδης θα συναντηθεί στους ουρανούς με τον Ανδρέα Βαρίκα, τον Μάκη Δενδρινό, την Ελένη Παυλάκου και σίγουρα θα σκαρφίζονται να φτιάξουν μια ομάδα μπάσκετ.