Ο Πιτίνο μας δίνει μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσουμε

Ο Ρικ Πιτίνο παρουσιάζει μια ομάδα που θα θέλαμε όλοι να συνεχίσει να υπάρχει σε ό,τι αφορά στο στυλ που αγωνίζεται. Και μας αρέσει πολύ.

Είχαμε γράψει πριν τους αγώνες ότι ο κόουτς Πιτίνο θέλει να αποφύγει το λεγόμενο «ελληνικό μπάσκετ». Και μετά τον αγώνα με τον Καναδά υπογραμμίσαμε ότι «η Ελλάδα μπορεί να παίξει διαφορετικά».

Ακριβώς αυτό είναι που βλέπουμε και στις δύο αναμετρήσεις της Εθνικής ομάδας στο Προολυμπιακό. Ότι αν και δεν έχει και το πιο ποιοτικό ρόστερ των τελευταίων ετών, εν τούτοις παρουσιάζει κάτι όμορφο, ελκυστικό, μοντέρνο. Και δείχνει ότι ΚΑΙ οι Έλληνες μπορούν να παίξουν κάτι άλλο απ’ αυτό που αν θέλετε τη γνώμη μου, λανθασμένα ονομάζουμε «σκεπτόμενο μπάσκετ». Και οι άλλες ομάδες σκέπτονται, απλά τυγχάνει να έχουν μεγαλύτερη ταχύτητα στη σκέψη… Το να δικαιολογήσουμε το αναχρονιστικό πλασάροντας τη λέξη «σκεπτόμενο» είναι έγκλημα…

Το καλό είναι ότι ο θρυλικός Ρικ Πιτίνο έχει την προσωπικότητα και τη δυναμική φυσικά να επιβάλλει κάποια πράγματα. Πιθανότατα να μην τον δούμε σε άλλη διοργάνωση με την Εθνική μας ομάδα. Όμως μας προσφέρει μια ευκαιρία την οποία δεν πρέπει να αφήσουμε να πάει χαμένη.

Μας δείχνει ότι οι Έλληνες μπορούν να παίξουν κι άλλο στυλ μπάσκετ.  Κι αυτή τη στιγμή το σημαντικότερο είναι αυτό…

Στο χιαστί με την Τουρκία δε θα έλεγε κανείς ότι η Εθνική ομάδα είναι το φαβορί. Οι Τούρκοι είναι ισχυροί, ο αγώνας είναι «ανοιχτός» αλλά το βέβαιο είναι ότι η δική μας ομάδα… μας αρέσει πολύ! Παίζει όμορφο μπάσκετ, δεν προσαρμόζεται στο παιχνίδι του αντιπάλου αλλά κάνει το δικό της και κυρίως βλέπεις παίκτες που το χαίρονται.

Με την Κίνα, η πίεση από ψηλά εμπόδισε τους Κινέζους να κάνουν το παιχνίδι τους. Ούτε καν να σουτάρουν από την περιφέρεια αφού είχαν 32 προσπάθειες για τρίποντο με τον Καναδά και μόλις 15 κόντρα στην Ελλάδα.

Με την πίεση κατάφεραν να βρουν φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο και να πάρουν εύκολους πόντους. Αλλά και να εμποδίσουν τους Κινέζους να οργανωθούν σε στατική άμυνα. Η γρήγορη κυκλοφορία στην επίθεση συνδυαστικά με την συνεχή κίνηση δημιουργούσε καλές προϋποθέσεις για τους διεθνείς.

Το ότι για δεύτερο συνεχόμενο ματς (και δεν έχει σημασία ότι ο αντίπαλος δεν είναι υψηλής δυναμικότητας) η Εθνική ομάδα είχε υψηλή επιθετικά παραγωγή είναι σημαντικό.

Οι 105 πόντοι (91 με τον Καναδά), οι 26 ασίστ (24 με τον Καναδά), οι 20 πόντοι στον αιφνιδιασμό είναι ωραία στοιχεία. Το ότι οι αντίπαλοι δεν προηγήθηκαν ούτε μια φορά, επίσης είναι ενδεικτικό.

Το ότι ακόμα και στο rotation ο ρυθμός δεν έπεφτε και κάθε παίκτης ήξερε τι θα κάνει, αποτελεί ένα ακόμα credit στη δουλειά που έχει γίνει. Έστω και τόσο σύντομα.

Το ότι οι παίκτες έχουν αποδεχτεί αυτό το παιχνίδι και το χαίρονται, φαίνεται ξεκάθαρα.

Και βλέπουμε μια Εθνική ομάδα για την οποία χαίρεσαι να ξενυχτάς και το απολαμβάνεις.

Και κάτι τελευταίο (όπως το έγραψα στο Twitter):

Δεν μπορούν όλα τα νέα παιδιά να γίνουν Διαμαντίδης, Σπανούλης, Αντετοκούνμπο… Μπορούν όμως να έχουν ως παράδειγμα τον Κασελάκη! Την καλύτερη απόδειξη ότι με σκληρή δουλειά και πίστη στον εαυτό σου μπορείς να τρυπήσεις το ταβάνι σου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Χαίρεσαι να ξενυχτάς γι’ αυτή την ομάδα

Το σόου καρφωμάτων της Εθνικής

Χρήστος Θηβαίος: Τη θάλασσα ζητούσες να ξεβάψεις