ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΡΛΑΚΗΣ

Ο Σεφερλής κάνει αστεία για τον βιασμό! Εκεί φτάσαμε.

Δεν ήταν χιούμορ χειρίστης ποιότητας, διότι μια τέτοια διαπίστωση «αθωώνει» αυτό το χάλι. Ήταν ένα φρικτό και αποκρουστικό θέαμα, τοξικό, αναχρονιστικό και προσβλητικό.

Ο Μάρκος Σεφερλής προσπάθησε να περάσει μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας το «Super Mummy» με εντελώς απροσδιόριστο περιεχόμενο.
Ο Μάρκος Σεφερλής προσπάθησε να περάσει μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας το «Super Mummy» με εντελώς απροσδιόριστο περιεχόμενο.
Συντάκτης: Νίκος Μπουρλάκης Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Ο Μάρκος Σεφερλής προσπάθησε να περάσει μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας το «Super Mammy» με εντελώς απροσδιόριστο περιεχόμενο.

Στην ουσία ο Σεφερλής λειτούργησε ως «Σπαζοκλαμπάνιας» κάτι που τον καθιέρωσε στα διάφορα παράξενα σκετσάκια που έκανε στο παρελθόν. Μόνο που, πρώτον, η ζωή έχει προχωρήσει καθώς από τότε που το παρουσίασε έχει περάσει μια 20ετία περίπου και δεύτερον, δεν είναι δυνατόν να λειτουργείς ως «Σπαζοκλαμπάνιας» σε όλα.

Αυτό που είδαμε δεν ήταν χιούμορ χειρίστης ποιότητας κι αισθητικής. Ήταν ένα απαράδεκτο θέαμα το οποίο παρουσιάστηκε μάλιστα στην εποχή της κορύφωσης του «MeToo» αλλά και των βιασμών!

Ο Μάρκος Σεφερλής παρουσίασε τους ομοφυλόφιλους όχι απλώς ως καρικατούρες αλλά σαν κάτι περιθωριακούς τύπους, αποκομμένους από την κοινωνία που ζουν στο δικό τους παράξενο κόσμο.

Λες και πρόκειται για παράξενα όντα που βρέθηκαν ανάμεσά μας επειδή προσγειώθηκε ένα διαστημόπλοιο κατά τύχη.

Προφανώς κι αρνούμαι να ερμηνεύσω το πώς ένας άνθρωπος που βρίσκεται στο χώρο του θεάματος (έστω κι αν δεν με εκφράζει αλλά με απωθεί το συγκεκριμένο) δε μπορεί να αντιληφθεί ότι πάνε περίπου 50-60 χρόνια πίσω οι εποχές που οι ομοφυλόφιλοι ήταν γραφικές καρικατούρες στα διάφορα σενάρια.

Αυτό ίσως είναι το λιγότερο σοβαρό. Διότι- κι όμως- υπήρξαν ακόμα χειρότερα. Ακούσαμε λοιπόν το χιούμορ : «Είδα στο δρόμο ένα βιαστή. Έτρεχα, έτρεχα αλλά δεν τον πρόλαβα»!

Ειλικρινά πως μπορεί να συλλάβει ανθρώπινος νους ότι μπορεί να γίνει χιούμορ με βιασμό;

Πραγματικά, αυτό που είπε ο Σεφερλής σε τι ακριβώς διαφέρει από το χυδαίο «και μετά σου λένε ότι φταίει ο βιαστής» όταν βλέπει κάποιος μια όμορφη και καλοφτιαγμένη κοπέλα στο δρόμο;

Δηλαδή θα «αθωώσουμε» και τον βιαστή; Και θα παρουσιάσουμε ως έναν άνθρωπο που θα πέσει στα χέρια του το «πρόθυμο θήραμα» δηλαδή μια γυναίκα που θα ΖΗΤΑ το βιασμό της;

Μα είναι δυνατόν να κάνουμε χιούμορ με τέτοια πράγματα; Και κυρίως, ΕΊΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να ακούγονται τέτοια πράγματα σε πρόγραμμα που μπορεί να βλέπουν και παιδιά σε πολύ κρίσιμη ηλικία, που διαμορφώνουν προσωπικότητα;

Δε μπορούμε να διανοηθούμε ότι γίνεται χιούμορ για βιασμό! Είναι ντροπή και μόνο να το ακούμε. Ο βιασμός είναι φρίκη, είναι ψυχολογικό και σωματικό έγκλημα που κουβαλά το θύμα για μια ζωή.

Είναι δεδομένο ότι η σάτιρα δεν έχει όρια. Μια όψη του νομίσματος είναι αυτή. Η άλλη είναι ότι πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει αξιοπρέπεια. «Παλιά οι γυναίκες ήταν πολύ πιο δύσκολες, τώρα πάνε και με 100 ευρώ» ακούστηκε επίσης μέσα σε αυτή την απαράδεκτη σειρά που έκανε πρεμιέρα σε prime time.

Δηλαδή ο Μάρκος Σεφερλής τα πιστεύει αυτά που λέει; Ο ΑΝΤ1 που φιλοξενεί αυτή τη σειρά είναι της ίδιας αντίληψης;

«Η βότκα είναι λιπαντικό για να κατεβάζουν οι γυναίκες τα βρακιά τους και να γκαστρώνονται» ακούστηκε ακόμα σε μια επιπλέον χυδαία έκρηξη σεξισμού, αποστροφής, αηδίας.

Προσέξτε τον τρόπο με τον οποίο περιγράφονται πρώτον, η γυναίκα, δεύτερον ο έρωτας και τρίτον η εγκυμοσύνη. Τρία ιερά σύμβολα για τον άνθρωπο: Η γυναίκα που θα γίνει μητέρα, ο έρωτας που σημαίνει την ολοκλήρωση δύο ανθρώπων και η εγκυμοσύνη που προμηνύει τον ερχομό μιας νέας ζωής.

Ο Μάρκος Σεφερλής δεν υπήρξε ποτέ εκείνος που θα καθόμουν να δω, ίσα- ίσα θεωρούσα ότι όσα έκανε δεν ταίριαζαν με τη δική μου αισθητική και λογική. Φυσικά σεβόμουν τον άνθρωπο που έκανε άλλους να γελούν, κάτι που είχαμε ανάγκη στις μέρες μας.

Πλέον όμως δε γελάμε, ούτε χαζογελάμε με όσα λέει.

Exit mobile version