Ο θρίαμβος επί των ΗΠΑ μοιάζει πια με παραμύθι που μας εμποδίζει να δούμε την αλήθεια (Vid)

Από το 2006 και μετά η 1^η Σεπτεμβρίου μας φέρνει στο μυαλό το θρίαμβο της Εθνικής μας επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό του Παγκοσμίου στη Σαϊτάμα.

Είναι μια ημερομηνία- σταθμός καθώς η υπερδύναμη των ΗΠΑ, με τους ΛεΜπρόν, Γουέιντ, Καρμέλο μεταξύ άλλων, ισοπεδώθηκε από μια υπέροχη ελληνική ομάδα. Κι εμείς είχαμε την υπερομάδα μας τότε. Εν δυνάμει πρωταθλητές Ευρώπης, με παίκτες στο Top της Euroleague και με έναν (Σπανούλης) που ετοιμαζόταν να πάει στο NBA και τους Ρόκετς.

Μιάμιση δεκαετία μετά κι ακόμα θυμόμαστε εκείνες τις στιγμές. Κι ευγνωμονούμε τους παίκτες όπως και τον Παναγιώτη Γιαννάκη που το ζήσαμε.

Αν θέλουμε, όμως, να είμαστε ρεαλιστές και όχι ονειροπόλοι, θα πρέπει να βρούμε μια ισορροπία. Να τιμούμε πάντα εκείνους που πέτυχαν τον άθλο. Να σεβόμαστε την ιστορία μας. Αλλά κυρίως να διαφυλάξουμε την κληρονομιά μας. Ξεφεύγοντας πια από το «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις».

Ο θρίαμβος επί των ΗΠΑ, το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο, δεν έφερε την έκρηξη που περιμέναμε. Τη δεύτερη, μετά από εκείνη του ’87. Τότε, το έδαφος ήταν «παρθένο» και οι εποχές διαφορετικές. Το 2006 το πρωτάθλημα ήταν πολύ χαμηλού επιπέδου. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός ήταν στις top ομάδες της Ευρώπης, όχι από κάποιο σχέδιο αλλά από τα λεφτά των ιδιοκτητών τους. Αυτά που έχαναν δηλαδή…

Το υπόλοιπο πρωτάθλημα είχε μια- δυο καλές ομάδες. Πολλές από τις υπόλοιπες ήταν πνιγμένες στα χρέη.

Η Εθνική ομάδα έμεινε σε υψηλό επίπεδο ως το 2009. Από τότε αγνοείται η παρουσία της σε τετράδα μεγάλης διοργάνωσης.

Το μπάσκετ έχει περάσει σε ένα πολύ δύσκολο στάδιο. Η αντιπαλότητα των «αιωνίων» που πλέον δεν είχε στόχο τη νίκη αλλά την εξόντωση, έδωσε περισσότερο δηλητήριο στο ήδη τοξικό περιβάλλον.

Ο ΕΣΑΚΕ καμαρώνει για επιτυχίες που κανείς δε βλέπει.

Η ΕΟΚ βρίσκεται στην απόλυτη παρακμή κι έχει γίνει το ανέκδοτο της χρονιάς με όσα συμβαίνουν και τις αναβολές των εκλογών.

Η Basket League είναι ένα πρωτάθλημα χαμηλού επιπέδου. Οι Εθνικές Κατηγορίες ακόμα χειρότερα…

Νέοι παίκτες δε βγαίνουν κι αν κάποιοι έχουν προοπτική σπεύδουν να «βολευτούν» σε ένα συμβόλαιο. Απαιτώντας το επειδή είναι Έλληνες και όχι επειδή το αξίζουν.

Η πλειοψηφία των Ακαδημιών θυμίζει εισπρακτικές εταιρείες! Και γύρω γύρω διάφορα παράσιτα να τάζουν… υποτροφίες στις  ΗΠΑ και να «διπλαρώνουν» τους γονείς!

Χάος…

Οι παλαιότεροι θυμόμαστε την επανάσταση του ’87 και κάνουμε τις συγκρίσεις.

Ποια είναι η ουσία; Ότι ο θρίαμβος του Σεπτεμβρίου επί των ΗΠΑ πρέπει να μας προβληματίσει. Ακόμα κι αν η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της, εδώ… πιάσαμε πάτο!

Εκείνα τα παιδιά δημιούργησαν μια κληρονομιά που οφείλουμε να προστατέψουμε.

Ακόμα και οι δημοσιογράφοι… Που καλό θα ήταν ν’ αφήσουν τα χαριτωμένα σχόλια, τις νοσταλγίες και τα βίντεο και να ασχοληθούν με ένα άθλημα που αργοπεθαίνει.

Διότι μετά δε θα τους δίνουν χώρο να γράφουν για τη Σαϊτάμα…

Εμείς πάντα θα σεβόμαστε τους πρωταγωνιστές… Και γι’ αυτό φωνάζουμε