Οι «κακοί» οι ξένοι που «τρώνε» τα παιδιά μας
Ο Νίκος Μπουρλάκης γράφει για την… δαιμονοποίηση των αλλοδαπών παικτών που πολλές φορές χρησιμοποιούνται ως άλλοθι και δικαιολογία για το ότι δεν προοδεύουν ορισμένοι γηγενείς
Ασχοληθήκαμε αρκετά, είναι αλήθεια, με τις Εθνικές U18 και U20 που ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους.
Σταθήκαμε στην νοοτροπία που παρουσίασαν και μας έκανε εντύπωση η ανταπόκριση των αναγνωστών, που δείχνει ότι… κάτι κινείται, κάτι… σιγοκαίει!
Ξεκαθαρίσαμε ότι ο δρόμος που παίρνουν τα παιδιά είναι ανάποδος και οφείλουν όσοι διοικούν το άθλημα να πάρουν θαρραλέες αποφάσεις γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει μέλλον.
Οι νέοι παίκτες θα πρέπει να μπουν σε μια διαδικασία διαφορετικής σκέψης και λογικής αφού πρώτα αλλάξουν οι δομές κι αφού «καθαρίσουν» αρκετά ζητήματα.
Θα με πείτε «ρομαντικό»; Πιθανότατα… Αν δεν γίνουν όλα αυτά τουλάχιστον ΑΜΕΣΑ να αλλάξει η λογική στο θέμα της υπευθυνότητας.
Μου έχει κάνει, εντύπωση, για παράδειγμα το ότι έχει αρχίσει και πλημμυρίζει με κοινοτικούς και το πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας. Με όσους προπονητές μιλάω κι εργάζονται στην συγκεκριμένη κατηγορία μου λένε ότι οι απαιτήσεις των γηγενών παικτών τους οδηγεί στην ευρωπαϊκή αγορά. Μην ξεχνάτε ότι στην Α2 δεν μπορείς να κάνεις ούτε αλλαγές ούτε τίποτα, φτιάχνεις ένα ρόστερ και το… παντρεύεσαι!
Το φοβερό ήταν ότι ο Λάανε, ένας από τους καλύτερους παίκτες στην Α2 εδώ και χρόνια, είχε έρθει στην Ελλάδα με 9 χιλιάδες τον χρόνο! Σταδιακά ανέβηκε γιατί το κατέκτησε ο Εσθονός…
Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν χαλάνε την… ελληνική πιάτσα οι κοινοτικοί στην Α2 ή ότι ο μέσος όρος ηλικίας των περισσοτέρων ρόστερ έχει μπροστά το «3» ή ότι οι ίδιοι παίκτες ανακυκλώνονται… Δεν ξέρω ποιες είναι ΚΑΕ, ποιες είναι ερασιτεχνικές, τι γίνεται, τι περιορισμοί υπάρχουν κι αν έχουν κάποιο σχέδιο που οδηγεί στην ανάπτυξη και την πρόοδο των νέων Ελλήνων αθλητών.
Στην Basket League η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική καθώς οι μικροί τρέχουν για επαγγελματικό συμβόλαιο και στην συνέχεια από το περιβάλλον τους (ατζέντηδες ή κάτι ξεκούδουνα post στα social media) βγαίνει μια κραυγή απελπισίας ότι οι κακοί οι ξένοι τους κόβουν τον δρόμο.
Για να είμαι ειλικρινής το πρώτο που σκέφτομαι είναι το εξής: «Πως ακριβώς αυτό το παιδάκι θέλει να παίξει στην Basket League; Ετσι για…πλάκα»! Πόσα χιλιόμετρα έχει γράψει; Δουλεύει κάτω από συγκεκριμένο πλάνο ή απλώς θέλει (ή πρέπει) να παίξει επειδή είναι…Ελληνας;
Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά στο μυαλό μου κανένας ξένος δεν περιόρισε την πρόοδο Ελληνα αθλητή. Δεν πρόκειται να βάλω στην εξίσωση παίκτες όπως ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης γιατί από προσωπική εμπειρία και άποψη σας λέω ότι απλώς… έλιωναν στο γήπεδο μετά την προπόνηση. Από το πρωί ως το βράδυ δούλευαν. Γι’ αυτό κι έγιναν οι καλύτεροι παίκτες στην Ευρώπη.
Κανένας ξένος παίκτης δεν έκοψε την πρόοδο του Γιαννόπουλου στο Ρέθυμνο, μια… κλασικά αμερικάνικη ομάδα. Κανένας ξένος δεν έκοψε την πρόοδο του Λαρεντζάκη ή του Γκίκα και του Σαλούστρου. Προόδευσαν γιατί προφανώς δούλεψαν, έκαναν το κάτι παραπάνω. Και πόσα ακόμα παραδείγματα… Πόσο βελτιώθηκαν ο Παπαντωνίου ή ο Μουράτος που ΚΕΡΔΙΣΑΝ την θέση τους;
Κανένας… κακός ξένος δεν κόβει το μέλλον ελληνόπουλου. Ισα ίσα που πλάι σε καλούς παίκτες γίνονται καλύτεροι, αν δουλέψουν.
ΑΝ δουλέψουν, επαναλαμβάνω.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
