Το μόνο που έμαθε ο Ολυμπιακός μετά την ήττα του στην Μαδρίτη από την Ρεάλ είναι η τελική του θέση στη βαθμολογική κατάταξη.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής θα είναι στη 12η θέση της φετινής βαθμολογίας. Με ρεκόρ πιθανότατα το 16-18 αφού υποδέχεται την Χίμκι στον αγώνα που «κλείνει» τη χρονιά.
Ποια είναι η αποτίμηση της χρονιάς; Κατ’ αρχήν η 12η θέση πολύ απλά δείχνει ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε τα φόντα για να κάνει κάτι περισσότερο. Και είναι ξεκάθαρο ότι η μεταγραφή του Κώστα Σλούκα, σπουδαία αναμφισβήτητα, σίγουρα γέμισε προσδοκίες. Αλλά είναι επίσης ξεκάθαρο ότι έλειπαν σημαντικά κομμάτια από το παζλ.
Οι σοβαροί τραυματισμοί του Παπανικολάου και του Μάρτιν «ξεχαρβάλωσαν» ακόμα περισσότερο τον Ολυμπιακό ειδικά σε ό,τι αφορά στην ισορροπία στην άμυνα. Αν και δεν είμαι τόσο βέβαιος ότι ακόμα και πλήρεις οι «ερυθρόλευκοι» θα τα κατάφερναν να φτάσουν στα πλέι οφ.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι Πειραιώτες έπρεπε να ενισχύσουν στον Σλούκα με έναν ακόμα γκαρντ υψηλού επιπέδου. Ρολίστας στυλ Τζένκινς, όσο «εργάτης» κι αν είναι, δε βοηθάει στο να ανέβει επίπεδο η ομάδα. Που σίγουρα χρειαζόταν κάτι περισσότερο από έναν παίκτη που έμπαινε για να παίξει λίγη άμυνα και με το ζόρι έκανε 1-2 σουτ στον αγώνα. Για παράδειγμα στους τελευταίους 9 αγώνες πήρε συνολικά 12 προσπάθειες.
Σίγουρα δεν «έπιασε» η περίπτωση του Άαρον Χάρισον, παρότι φαινόταν τουλάχιστον ότι η προοπτική του ήταν ενδιαφέρουσα. Ότι δηλαδή ήταν έτοιμος να αλλάξει επίπεδο. Και ειδικά στο τέλος ήταν φανερό ότι και ο ίδιος ο παίκτης δεν περνούσε καλά. Και περίμενε, επίσης, να τελειώσει η αγωνιστική περίοδος.
Ήταν επίσης ολοφάνερο ότι ο Ολυμπιακός χρειαζόταν έναν παίκτη σημείο αναφοράς στη ρακέτα. Ένα πεντάρι σε πιο υψηλό επίπεδο από τον Οκτάβιους Έλις. Έναν σέντερ που θα μπορούσε να παίξει μπροστά από τον Έλις ή τον Μάρτιν. Πολλές φορές το «γύρω- γύρω όλοι» και η μπάλα να μην ακουμπάει στο «ζωγραφιστό» έκανε δύσκολη τη ζωή της ομάδας.
Το over dribbling στην περιφέρεια που «ψαχνόταν» να βρει διέξοδο ήταν χαρακτηριστικό σε πολλά ματς. Η κακή άμυνα επίσης ήταν από τα στοιχεία που συζητήθηκαν. Το ότι πολλές φορές οι ρόλοι δεν ήταν διακριτοί, επίσης.
Και κανείς δεν κατάλαβε το λόγο που ο Ολυμπιακός είχε… 6 ξένους. Δεν υπήρχε περιορισμός κι όπως φαίνεται δεν υπήρχε και θέμα χρημάτων.
Υπήρξαν βέβαια και παίκτες που άλλαξαν επίπεδο. Ο Σάσα Βεζένκοφ είναι πια κανονικός παίκτης στην Euroleague. Και όπως έχουμε γράψει πολλές φορές είναι σημαντικό το ότι βελτίωσε κι άλλα στοιχεία του παιχνιδιού του: Τον τρόπο που διαβάζει τις φάσεις στην άμυνα και το ριμπάουντ. Η εκτέλεση και η αυτοπεποίθηση δεν του έλειψε ποτέ. Ίσα- ίσα, τώρα που ολοκληρώθηκε σαν παίκτης, φαίνεται και περισσότερο.
Ο Βεζένκοφ έχει συμβόλαιο και για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Επιτρέψτε μου να κρατήσω μια επιφύλαξη για το αν θα είναι ήσυχο το καλοκαίρι των Πειραιωτών με τον 25χρονο φόργουορντ. Δεν το έχουν σε τίποτα κάμποσες ομάδες να πληρώσουν buy out και να τον διεκδικήσουν. Θα περιμένουμε.
Μαζί με τον ΜακΚίσικ που διαθέτει τρομακτικά προσόντα αλλά θα πρέπει να χαλιναγωγήσει λίγο το ένστικτό του και να μην παρασύρεται αποκλειστικά απ’ αυτό. Όταν θα βρει την ισορροπία του, τότε πραγματικά θα πάει σε άλλο επίπεδο γιατί τη δυνατότητα την έχει. Και ο Μάρτιν επίσης που απέδειξε ότι είναι μια χαρά… Αρκεί να υπάρχει κι ένας σέντερ υψηλού επιπέδου μπροστά.
Και φυσικά ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης που έδειξε ότι διαθέτει τα στοιχεία που τον καθιστούν σημαντικό στο ρόστερ.
Βέβαια για τον Ολυμπιακό τα ζητήματα έχουν να κάνουν με τον Βασίλη Σπανούλη και τον Γιώργο Πρίντεζη. Το θρυλικό δίδυμο της ομάδας, που επί σειρά ετών κρατά τα ηνία και έχει πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες στιγμές… Τι θα αποφασίσουν; Και κυρίως τι θα αποφασίσει και ο Ολυμπιακός για τη νέα σεζόν συνδυαστικά με τα «τοτέμ» της ομάδας;
Και γιατί τα λέμε αυτά; Διότι πολύ απλά από την 10η Απριλίου, μια μέρα μετά τον αγώνα με τη Χίμκι ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλη υποχρέωση! Και θα πρέπει ν αρχίσει να χτίζει τη νέα σεζόν.