Κανείς δε μπορεί να πει ότι ο Ολυμπιακός… δεν ήθελε! Φυσικά και ήθελε και πάλεψε και προσπάθησε. Είχε και τις καλές και τις κακές στιγμές του, πολλές φορές παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό, αλλά πάλι επιστρέφουμε στην αρχική βάση: Η Εφές είναι σαφώς πληρέστερη, πιο ποιοτική, πιο αθλητική.
Ο Ολυμπιακός είναι τουλάχιστον δύο ταχύτητες πίσω. Αυτά, εφόσον θέλουμε να δούμε την αλήθεια και όχι να χαϊδεύουμε αυτιά. Ο Ολυμπιακός δε βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την Εφές. Κι αυτό φάνηκε καθαρά από τη στιγμή κατά την οποία επέστρεψε ο Λάρκιν που αν κι ανέτοιμος, αμέσως ανέβασε κλίμακα την ομάδα του. Η οποία βρέθηκε στο ΣΕΦ με 1-3 και κάποια στιγμή θα άλλαζε το τσιπάκι…
Οι Πειραιώτες έβαλαν δύσκολα στους Τούρκους όταν τους ανάγκασαν να σκεφτούν. Πιθανότατα αυτό είναι και το μυστικό. Αν αφήσεις μια σούπερ ταλαντούχα και ποιοτική ομάδα όπως η Εφές να κάνει το παιχνίδι της θα το πληρώσεις. Κι έτσι έγινε μέχρι το 13’. Η Εφές είχε πετύχει 41 πόντους, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, εκμεταλλευόμενη την τρομακτική ταχύτητα των παικτών της σε εκτέλεση, κυκλοφορία και δημιουργία.
Όταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας έβαλε στο παιχνίδι τον Ζαν Σαρλ και η άμυνά του, με τις αλλαγές και τις περιστροφές, απέκτησε άλλη οντότητα, ο Ολυμπιακός επέστρεψε. Στα 7 λεπτά που απέμεναν για το τέλος του ημιχρόνου, η Εφές πέτυχε μόλις τρεις πόντους. Οι Πειραιώτες μείωσαν και με κεκτημένη ταχύτητα ανέβασαν το σερί τους στις αρχές της 3ης περιόδου και πέρασαν μπροστά (47-44). Ήταν η τελευταία φορά…
Η Εφές διάβασε καλύτερα το παιχνίδι, ανέβασε την άμυνά της. Ο Ολυμπιακός μέχρι το τέλος της 3ης περιόδου έκανε πέντε λάθη με αποτέλεσμα η Εφές να επανακτήσει τα ηνία του αγώνα. Μαζί και τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση της πρώτης περιόδου. Ο Λάρκιν, που έκανε το πρώτο του φετινό ματς, άρχισε πλέον να πατάει πολύ γερά. Οι τρεις περιφερειακοί της Εφές (Λάρκιν- Μίσιτς και Μπομπουά) έγραψαν 50 πόντους και 10 ασίστ αλλά και 8/16 τρίποντα.
Ο Ολυμπιακός κατάλαβε τι θα πει «ομάδα φάιναλ φορ»
Δεν υπήρχε επιστροφή για τον Ολυμπιακό. Όσο κι αν προσπάθησε, όσο κι αν το έφερε από… εδώ κι απ’ εκεί. Όσο κι αν μείωσε… Η Εφές είχε πάρει καθαρά τον έλεγχο της αναμέτρησης και δε μπορούσε να χάσει.
Για επίλογο θα πρέπει να τονίσουμε ότι για τον Ολυμπιακό ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία ώστε να διαπιστώσουν όλοι που βρίσκεται η ομάδα. Κόντρα σε αντίπαλο, υποψήφιο για το φάιναλ φορ που σίγουρα, μετά το αρχικό 1-3 θα… έπαιρνε μπρος κάποια στιγμή. Η Εφές είναι σούπερ ομάδα. Τρομερά ποιοτική, πλήρης κι έμπειρη. Και με ομοιογένεια φυσικά.
Και ο Ολυμπιακός απέχει πολύ απ’ αυτό το επίπεδο. Ακόμα τουλάχιστον…