O Ολυμπιακός πήρε την πρώτη ευκαιρία στο Κάουνας… Την κλώτσησε. Πήρε δεύτερη στο Μιλάνο όταν έφτασε ένα δίλεπτο πριν το τέλος στο καλάθι… Την άφησε κι αυτή. Η τρίτη κόντρα στην Μπαρτσελόνα δεν ήταν φαρμακερή καθώς κι αυτή πετάχτηκε στα σκουπίδια.
Πλέον, ακόμα κι αν απομένουν 11 αγωνιστικές για το φινάλε, ο Ολυμπιακός βλέπει τα περιθώρια να στενεύουν και την οχτάδα να απομακρύνεται. Ήδη βρίσκεται σε αρνητικό ρεκόρ (11-12) μετά την 4η συνεχόμενη ήττα. Κάποιες ομάδες απομακρύνονται (όπως η Ζαλγκίρις που τον έχει στις δύο νίκες και παραμένει σταθερή) κάποιες άλλες είναι σε ανοδική πορεία (πρώτη και καλύτερη η Φενέρμπαχτσε).
Οι Πειραιώτες έχουν να παίξουν σε έδρες ομάδων που τους είχαν νικήσει στο ΣΕΦ. Στις 18 Φεβρουαρίου στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στην Εφές, στις 3 Μαρτίου στη Βιτόρια κόντρα στην Μπασκόνια (που πάντως έχει μείνει πίσω). Πριν από την Εφές υποδέχεται τον Παναθηναϊκό και πριν την Μπασκόνια, την ΤΣΣΚΑ. Όμως έχει ήδη χάσει αρκετό έδαφος…
Το πρόβλημα είναι ότι ο Ολυμπιακός δε χάνει απλώς αλλά χάνει με τον ίδιο τρόπο. Με ανατριχιαστική σύμπτωση. Με την Ζαλγκίρις έχει την κατοχή και ο Ουόλκαπ κλέβει από τον Σλούκα και τελειώνει το ματς. Με την Αρμάνι, πάλι στο 84-79 γίνεται λάθος από τον Σλούκα όπως και με την Μπαρτσελόνα (στα 22’’) με το σκορ στο 74-74.
Δεν το λέω για να στοχοποιήσω τον Σλούκα, το αντίθετο. Ίσα- ίσα που θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει προστατέψει τον παίκτη που έφερε για ηγέτη. Το έχω ξαναγράψει ότι οι Πειραιώτες ήθελαν κάτι πιο ποιοτικό από τον Τζένκινς στην περιφερειακή γραμμή. Και το χειρότερο είναι ότι με τον Χάρισον να είναι και πάλι εκτός κλίματος (δεν είναι το παιχνίδι του αυτό που παίζει ο Ολυμπιακός) και τον ΜακΚϊσικ εκεί που έχει πάρει φόρα να βλέπει το τελευταίο 8λεπτο από τον πάγκο, οι επιλογές στενεύουν. Ο Σπανούλης είναι στο τέλος της καριέρας του και δε μπορεί να έχει τον ίδιο ρόλο με παλιά. Ούτε να έχει απόλυτη επίδραση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού.
Επί της ουσίας είναι… άθλος να χάσει ο Ολυμπιακός στις λεπτομέρειες και στο καλάθι έναν αγώνα που είχε 13 κατοχές περισσότερες. Όπως επίσης είναι ανατριχιαστικό το ότι στα τελευταία 6 δευτερόλεπτα ο Ολυμπιακός έχασε τρία σουτ: Πρώτα με τον Σπανούλη (τρίποντο) και μετά δύο φόλοου με Μάρτιν και Σλούκα. Μάλιστα έγινε και τρίτο φόλοου που ήταν εκπρόθεσμο (του Πρίντεζη που ορθώς δε μέτρησε).
Τα 8/29 τρίποντα του Ολυμπιακού αποδείχθηκαν καταστροφικά (οι Πειραιώτες είχαν 1/12 τρίποντα στο ημίχρονο) ενώ παρά τα 17 επιθετικά ριμπάουντ πήρε μόλις 14 πόντους από δεύτερες επιθέσεις. Τέσσερις περισσότερους από την Μπαρτσελόνα που είχε 10 επιθετικά ριμπάουντ λιγότερα…
Η ουσία είναι ότι πλέον ο Ολυμπιακός ζητά πολλές υπερβάσεις αφού σ’ αυτή την τετράδα που ακολούθησε του θριάμβου του στο Τελ Αβίβ επί της Μακάμπι δεν πήρε απολύτως τίποτα. Ούτε ένα θετικό αποτέλεσμα… Μηδέν.
Θα μου επιτρέψετε να «κλείσω» αυτές τις σκέψεις με πανομοιότυπο τρόπο με το χθεσινό, μετά τον αγώνα του Παναθηναϊκού στη Μαδρίτη και του Ολυμπιακού στο Μιλάνο.
Κι επειδή έχει καταντήσει κουραστικό να κάνουμε την τρίχα… τριχιά για τη διαιτησία στην Basket League (που πλέον είναι μικρό μαγαζάκι) και να καταπίνουμε… κροκόδειλους στην Euroleague, θα επιμείνω: Η διαιτησία στη διοργάνωση δεν έχει πέσει επίπεδο, απλά, έχει πάει στα τάρταρα. Οι διαιτητές σφυρίζουν αλλοπρόσαλλα δεν υπάρχει κάποια συνοχή και λογική στη φιλοσοφία τους.
Προφανώς και είναι σοβαρό το ζήτημα και καλά θα κάνουμε να το βλέπουμε πιο συχνά. Όχι για να φωνάζουμε, να κραυγάζουμε και να βρίσκουμε δικαιολογίες. Αλλά γιατί σ αυτό το επίπεδο, με αυτές τις ομάδες και στην καλύτερη διοργάνωση είναι αδιανόητο να βλέπουμε χειρότερες διαιτησίες από την Basket League.
Ειλικρινά τέτοιο… ταλέντο σαν τον Γιαβόρ, που θεωρείται και κορυφή, θα τον αντέχατε στο ελληνικό πρωτάθλημα; Και να μην πάμε σε κάτι Πάντερ ή Πατέρνικο που βγήκε από το κέντρο του γηπέδου και χρέωσε τεχνική ποινή τον Κάτας που δεν πρέπει να μιλάει ούτε στον εαυτό του