Ο Ολυμπιακός μετά τις δύο εκτός έδρας νίκες επί της Μπαρτσελόνα και του Ερυθρού Αστέρα επέστρεψε με άλλη ψυχολογία στη βάση του. Το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν το προσδοκώμενο και με 2 ήττες από Βαλένθια και Ρεάλ. Και ιδού τι συμβαίνει τώρα.
Ο Ολυμπιακός έχει τρεις συνεχόμενες ήττες στο ΣΕΦ και μάλιστα από ισπανικές ομάδες (προηγήθηκε η Μπασκόνια) και συνολικό ρεκόρ 3-5 εντός έδρας. Κι αντίστοιχα 4-2 εκτός. Ο Δεκέμβριος και μαζί το 2020 θα κλείσουν με εκτός έδρας αναμετρήσεις στην Τουρκία με την Φενέρμπαχτσε και στην Ρωσία με την Χίμκι. Με 2/2 εκεί ο Ολυμπιακός δεν θα είναι κι άσχημα. Το αν θα μπορούσε να είναι καλύτερα, αποτελεί άλλη συζήτηση.
Το πάλεψε με την Ρεάλ πάντως που όταν χρειάστηκε… έβγαλε το θανατηφόρο της ένστικτο. Από το 28’ και μετά οι Μαδριλένοι άρχισαν να βγάζουν ωραίες φάσεις, να βελτιώνουν την κυκλοφορία τους και να «ζεσταίνονται». Μέχρι το σημείο που αναφέρουμε (το 28’) η Ρεάλ είχε 5/19 τρίποντα. Στα υπόλοιπα 12 λεπτά της κανονικής περιόδου και στο πεντάλεπτο της παράτασης είχε 8/13 (!)…
Είχε το σημείο αναφοράς στην ρακέτα (Ταβάρες), δύο παίκτες που άλλαξαν τη ροή του αγώνα με τα σουτ τους (Κάρολ και Τόμπκινς). Αλλά και τη μεγάλη εμπειρία του Γιουλ καθώς επίσης και τον Λαπροβίτολα στην καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του στην Euroleague. Η Ρεάλ ήταν σαν τη λερναία ύδρα που της έκοβες ένα κεφάλι και φύτρωναν επτά.
Οι «ερυθρόλευκοι» το έφεραν από εδώ, το έφεραν από εκεί, το πάλεψαν. Η εκπληκτική εμφάνιση του Σακίελ ΜακΚίσικ που βγάζει απίστευτη ενέργεια και η άνοδος του Κώστα Σλούκα στην τελευταία περίοδο βελτίωσαν τον Ολυμπιακό… Ο μαχητής Μάρτιν ήταν πάλι εκεί! Σπανούλης και Βεζένκοφ είχαν ένα καλό διάστημα στο πρώτο μέρος.
Μέχρι εκεί… Για να νικήσεις την Ρεάλ χρειάζονται μια σειρά από μικρές και μεγάλες υπερβάσεις, όχι από έναν ή δύο αλλά απ’ όλους. Κι αυτό οι Πειραιωτες δεν το βρήκαν. Μπορεί να υπήρχε διάθεση, αλλά μέχρι εκεί.
Κι αναρωτιέμαι αν αντέχει ξένους παίκτες που να βρίσκονται στο «μηδέν» και να παίρνουν σκάρτα πέντε λεπτά… Αν και το μεγαλύτερο ερωτηματικό έχει να κάνει με τον Οκτάβιους Έλις.
Διότι αν υποθέσουμε ότι το μπάσκετ είναι μια παρτίδα σκάκι, ο Ολυμπιακός έχει το βασιλιά του, έχει στρατηγούς, έχει άλογα (και ειδικά αυτό το… καθαρόαιμο τον ΜακΚίσικ) έχει και στρατιώτες αποφασισμένους να πέσουν στη μάχη.
Πύργο όμως δεν έχει. Και με δεδομένο ότι απουσίαζε ο Γιώργος Πρίντεζης το inside game του Ολυμπιακού χώλαινε απελπιστικά. Οι Πειραιώτες δεν είχαν απολύτως καμία δημιουργία από μέσα προς τα έξω. Ο Μάρτιν μπορεί μόνο να ακολουθήσει δημιουργία των γκαρντ και να πάρει κανένα επιθετικό ριμπάουντ. Δική του φάση δε μπορεί να φτιάξει… Ανάστημα για τη θέση δεν έχει. Δημιουργία δε διαθέτει. Ο Έλις που έχει το ανάστημα δεν μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς μέσα στη ρακέτα. Δε μπορεί ούτε να δημιουργήσει για την ομάδα αλλά ούτε και να φτιάξει δική του φάση.
Μια χαρά ήταν για δεύτερος πίσω από τον Μιλουτίνοφ. Όμως τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε πρώτος μπορεί να είναι αλλά ούτε και είναι λογικό να παίζει πίσω από Μάρτιν ή Ζαν Σαρλ (που επίσης ακόμα κι αν παίξει στο «5» πάλι δεν έχει παιχνίδι στη ρακέτα).
Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Ολυμπιακός έχει βγει στη γύρα για σέντερ καθώς ο Έλις δεν μπορεί να παίξει πρώτο ρόλο. Θα πρέπει να βρεθεί ένας παίκτης που να διαθέτει το ύψος και τα προσόντα που θα τον κάνουν να γεμίζει τη ρακέτα.
Απ’ εκεί και πέρα, όπως προαναφέραμε ήταν ξεκάθαρο ότι στο τέλος άντεξε η ομάδα που είχε περισσότερες λύσεις. Κι αυτή ήταν η Ρεάλ. Περισσότερες, πιο ποιοτικές και με μεγαλύτερη εμπειρία. Οι «ερυθρόλευκοι» εξακολουθούν να βρίσκονται στην οχτάδα με το 7-7 αλλά αυτό το 2-5 μέσα στο ΣΕΦ είναι προβληματικό…