Πιο ξεκάθαρη εικόνα δεν θα μπορούσε να υπάρξει απ’ εκείνη που είδαμε στην Αγία Πετρούπολη. Ο Ολυμπιακός, ολοφάνερα, αποκάλυψε τη χρονιά που κάνει μέσα σε 40 λεπτά. Και ταυτόχρονα το πρόβλημα που έχει. Είναι ποιοτικό. Είναι ποσοτικό. Και φυσικά είναι θέμα προσωπικότητας.
Στη δική μου αντίληψη όταν οι… χορτασμένοι δείχνουν (και είναι) περισσότερο πεινασμένοι από τους… νηστικούς, τότε δεν έχουμε πολλά να συζητήσουμε.
Όταν εκείνοι που έχουν κατακτήσει τίτλους, εγχώριους και ευρωπαϊκούς, ομαδικούς κι ατομικούς έχουν μεγαλύτερο εγωισμό απ’ εκείνους που πήραν τη μεγάλη ευκαιρία της καριέρας τους, τότε… αντίο!
Όταν οι βετεράνοι, που οδεύουν πλέον προς τη δύση της καριέρας τους, βγάζουν περισσότερη ενέργεια από εκείνους που θα έπρεπε να βλέπουν τον Ολυμπιακό ως… ευκαιρία της ζωής τους, τότε δεν υπάρχει νόημα.
Τι να συζητήσουμε μετά απ’ αυτά; Γι’ αυτό και πολλές φορές έχω αναφέρει ότι το θέμα του Ολυμπιακού δεν είναι το αν θα περάσει στα πλέι οφ. Και να προκριθεί δηλαδή, τι έγινε; Πιστεύει κανείς ότι αυτή η ομάδα, παρά την κλάση και τον εγωισμό κάποιων παικτών, μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω;
Ο Ολυμπιακός στην λογική του παραλόγου
Είναι δυνατόν να πασχίζουν όσοι έχουν κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα τους, να μην χάσουν από κάποια Ζενίτ που πήρε wild card για την Euroleague; Εδώ είδαμε τρομερά πράγματα… Έναν 38χρονο, που τυγχάνει να είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Euroleague, να πλησιάζει το ρεκόρ καριέρας του. Και να κάνει… άλλο ρεκόρ, ιδιότυπο που όμως, δείχνει πολλά.
Βασίλης Σπανούλης λέγεται.
Έναν 35χρονο, που είναι ήδη κορυφαία προσωπικότητα στην Euroleague να έρχεται από τον πάγκο και να πετυχαίνει τους 20 πόντους του Ολυμπιακού. Όσους πήραν ΣΥΝΟΛΙΚΑ από τον πάγκο οι Πειραιώτες.
Τον γνωρίζετε; Γιώργος Πρίντεζης λέγεται. Είχε πετύχει (μεταξύ άλλων) και ένα νικητήριο καλάθι σε τελικό Euroleague.
Τον Κώστα Παπανικολάου που επίσης έχει κατακτήσει τα πάντα… Τον Νίκολα Μιλουτίνοφ που είναι μέσα στους τρεις καλύτερους σέντερ στην Euroleague…
Κι έχει τέσσερις Αμερικανούς που έχουν 0/16 σουτ και -13 στον βαθμό αξιολόγησης συνολικά. Που μία παίζουν καλά και μία κάνουν… βουτιά στο κενό! Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Και μάλιστα αγωνιζόμενοι στην καλύτερη ομάδα της καριέρας τους. Που πιθανότατα δεν είναι του επιπέδου του Ολυμπιακού και παλαιότερα δεν θα περνούσαν ούτε απ’ έξω. Αυτό είναι το θέμα; Ή ότι θα έπρεπε να είναι… καμικάζι σε κάθε αγώνα;
Η λογική του παραλόγου δεν ερμηνεύεται. Αλλά τουλάχιστον φανερώνει μια ξεκάθαρη εικόνα. Ο Ολυμπιακός έχει συγκεκριμένα ζητήματα.
Και από την άλλη (κατά την ταπεινή μου άποψη) υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ σε όσους άφησαν την ΘΡΥΛΙΚΗ ΠΑΛΙΑ ΦΡΟΥΡΑ της ομάδας, τόσο μόνη, τόσο απροστάτευτη. Και τόσο ευάλωτη.
Διαβάστε όλα τα μπλογκ του συντάκτη εδω
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Aκολουθήστε το Sportime στο Instagram