Ολυμπιακός: Στερεύουν οι δικαιολογίες

Ο Ολυμπιακός απέτυχε και στο Μιλάνο. Κι αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι, ο Ολυμπιακός έκανε πισωγύρισμα στην πόλη της μόδας κι απ’ εκεί που είχε δείξει κάποια ενθαρρυντικά σημάδια στην Ποντγκόριτσα, επέστρεψε στην κακή του περίοδο.

Με τον τρόπο που έπαιξε ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να πάρει κάτι περισσότερο στο Μιλάνο. Μπορεί να είχε κάποιες εκλάμψεις όπως για παράδειγμα την καλή του άμυνα στο πρώτο μέρος (23 πόντοι) και ειδικά στην δεύτερη περίοδο (4 πόντοι). Μπορεί αρκετές φορές να ψαλίδισε το αβαντάζ των Ιταλών… Απειλητικός όμως- ουσιαστικά- δεν υπήρξε ποτέ.

Αν είναι να καταργήσουμε τους νόμους του μπάσκετ, τότε ίσως βρούμε κάτι θετικό. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο Ολυμπιακός έχασε τον Βασίλη Σπανούλη, που του είχε δώσει πνοή, στα μισά της δεύτερης περιόδου με τραυματισμό, σίγουρα είναι αδύνατο να εκτιμήσουμε ως ενθαρρυντική την γενικότερη παρουσία των Πειραιωτών.

Ναι μεν, αλλά…

Προσέξτε κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία: Η Αρμάνι είναι από τις πλέον παραγωγικές ομάδες της Ευρωλίγκας όταν παίζει στην έδρα της καθώς πετυχαίνει κατά μέσο όρο 86,8 πόντους, Ο Ολυμπιακός την κατέβασε κατά 20 ολόκληρους πόντους αλλά τι να έκανε όταν με το ζόρι πέτυχε 57;

Πάρτε κι ένα ακόμα στοιχείο: Η Αρμάνι δεν είναι καθόλου καλή αμυντικά καθώς ειδικά στην έδρα της δέχεται κατά μέρο όρο 85 πόντους. Δηλαδή… 27 περισσότερους απ’ όσους πέτυχε ο Ολυμπιακός.

Οι Ιταλοί, από το 39% στα τρίποντα έπεσαν στο 27%… Από τις 16,5 ασίστ έπεσαν στις 12. Γενικώς… έπεσαν! Όμως ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να σκοράρει. Δεν είχε λύσεις. Δεν έδειξε απολύτως τίποτα στην επίθεση. Και σε τελική ανάλυση με 57 πόντους και με 2/16 τρίποντα δεν μπορείς να νικήσεις.

Δεν εκμεταλλεύτηκε τίποτα

Ακόμα και στην δεύτερη περίοδο όταν το επιμέρους σκορ ήταν 13-4 (ναι, 4, σωστά διαβάσατε) υπέρ του Ολυμπιακού, οι Πειραιώτες έχασαν μεγάλη ευκαιρία προκειμένου να πάρουν σημαντική διαφορά. Με την Αρμάνι να σουτάρει 2/14 σουτ στο διάστημα αυτό και τον Ολυμπιακό να έχει… 20 ριμπάουντ (τα 9 επιθετικά) έναντι μόλις 6 των Ιταλών, το σκορ στο ημίχρονο ήταν 23-23! Στο διάστημα αυτό με τα 9 επιθετικά ριμπάουντ, ο Ολυμπιακός αν και κέρδισε τόσες κατοχές πέτυχε μόλις τέσσερις πόντους από δεύτερες επιθέσεις…

Οι περιφερειακοί του (Ουέμπερ, Σπανούλης, Ουίλιαμς- Γκος) είχαν συνολικά 2/16 σουτ… Δεν είχε εκμεταλλευτεί απολύτως τίποτα απ’ όσα δημιουργήθηκαν υπέρ του. Κι όταν άρχισε ο Μάικ Τζέιμς να εκτελεί, αλλά και να δημιουργεί, έμεινε πίσω κι άρχισε να αγκομαχά.

Θεωρητικά περνάει

Τι λέει η συνέχεια; Πλέον η Αρμάνι βρίσκεται δύο βήματα επάνω από τον Ολυμπιακό καθώς έχει 14-12 έναντι 13-13 των «ερυθρολεύκων» αλλά τους έχει νικήσει δύο φορές.

Θεωρητικά ο Ολυμπιακός κρατά την πρόκριση στα χέρια του με Μπάγερν μέσα, Γκραν Κανάρια έξω, Ζαλγκίρις και Νταρουσάφακα εντός. Τρία ματς στο ΣΕΦ, αντίπαλοι που δεν είναι μεγαθήρια και μέγιστος στόχος το 4/4 και οι 17 νίκες που τον εξασφαλίζουν στα πλέι οφ.

Όμως είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο Ολυμπιακός δεν παίζει μπάσκετ. Και πλέον οι δικαιολογίες στερεύουν, δεν μπορεί πάντα να… φταίει κάτι άλλο! Οι αγώνες που απομένουν είναι απέναντι σε ομάδες που βρίσκονται παρακάτω στην βαθμολογία (χώρια το… θετικό αποτέλεσμα της εντός έδρας ήττας της Μακάμπι από την Εφές που πλέον καλπάζει προς το πλεονέκτημα).

Θέμα εγωισμού

Δεν παίζει με καμία ομάδα κορυφής, με καμία ομάδα που θεωρείται ανώτερη και έχει μια καλή ευκαιρία, να πάρει τις νίκες που χρειάζεται, να εξασφαλίσει τα πλέι οφ και ταυτόχρονα να βελτιωθεί αγωνιστικά και ψυχολογικά. Να χτίσει την αυτοπεποίθηση των παικτών του.

Θεωρητικά όλα αυτά… Κι αν χρωστάνε απαντήσεις κάπου οι παίκτες του Ολυμπιακού, τότε σίγουρα ο πρώτος είναι ο… εαυτός τους.

*Το σχόλιο δημοσιεύτηκε στο Sportime της Παρασκευής (15/3)