Πέρασαν κι από την Γερμανία, κατέκτησαν την πρώτη θέση ενώ εδώ και καιρό έχουν στείλει την Εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. Παιδιά που- στην συντριπτική τους πλειοψηφία- δεν θα βρίσκονται εκεί. Ομως με τη συμπεριφορά τους, πέρα από την πρόκριση, πέτυχαν κάτι πολύ πιο σπουδαίο: Μας έκαναν να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο αυτή την Εθνική ομάδα…
Κάθε ένας είναι ένα παράδειγμα. Θα σταθώ, αρχικά, στον Θανάση Σκουρτόπουλο, τον… καταδικασμένο να δέχεται όλο το “κράξιμο”. Οσοι τον γνωρίζουν είναι σε θέση να βεβαιώσουν για τις ξεχωριστές ικανότητες που διαθέτει στην επικοινωνία με τους παίκτες, στην διαχείριση της ομάδας, στην οργάνωση, στον προγραμματισμό. Ο Σκουρτόπουλος μπορεί να μιλήσει στον παίκτη με τη γλώσσα που απαιτείται και όχι με τυπικές καταστάσεις. Γι’ αυτό άλλωστε και οι παίκτες (μιλάμε για τα μεγάλα ονόματα) έχουν πολύ καλή σχέση μαζί του…
ΠΕΔΙΟ ΕΠΙΛΟΓΩΝ
Το πρώτο που έκανε ήταν να ανοίξει το πεδίο των επιλογών, να προωθήσει και νέα παιδιά που μπορούν σε 2 χρόνια να αποτελέσουν το μέλλον της ομάδας (για παράδειγμα ο Λούντζης, ο Παπαγιάννης, ο Κόνιαρης και άλλοι), να επιβραβεύσει κάποια άλλα που έχουν γράψει χιλιόμετρα στο ελληνικό πρωτάθλημα (Μαργαρίτης, Βασιλόπουλος, Σάκοτα, Γιαννόπουλος) να δώσει βήμα σε Ελληνες παίκτες που “λάμπουν” τελευταία (Γκίκας, Σαλούστρος, Μποχωρίδης, Κασελάκης, Κακλαμανάκης εσχάτως και άλλοι) και βέβαια να “ετοιμάσει” και κάποιους άλλους για την Κίνα: Π.χ. Λαρεντζάκης που δεν πιστεύω ότι θα χάσει το αεροπλάνο προς το Παγκόσμιο…
Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΓΙΝΕ ΚΙΝΗΤΡΟ
Ο Ομοσπονδιακός προπονητής επεξεργάστηκε και υλοποίησε το πλάνο, μετέτρεψε την δύσκολη κατάσταση με τη διαμάχη FIBA- Euroleague σε κίνητρο για όλους, πήρε το 100%, έκανε τα παιδιά εκείνα που ήξεραν ότι έπρεπε να πάρουν πρόκριση για… άλλους να αισθάνονται σημαντικά. Η Εθνική έβγαζε υγεία. Το έβλεπες… Οποιος δεν μπορούσε να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο, απλώς έφευγε…
Μαζί του ο Γιάννης Μπουρούσης, ο αρχηγός της ομάδας που ενέπνεε τους υπόλοιπους κάνοντας την διαδρομή Κίνα-Ελλάδα σε… Κυψέλη-Πατήσια αλλά και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος… Ο άνθρωπος που επέστρεψε στην Εθνική μετά από περιπέτειες, μετά από προβλήματα που λίγο και θα του έκοβαν το μπάσκετ. Η τελευταία του παρουσία ήταν στο Ευρωμπάσκετ του 2007. Και τώρα επέστρεψε, πάλεψε περισσότερο απ’ όλους και με το μαχητικό του πνεύμα είναι ικανός να διεκδικήσει και… δωδεκάδα!
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ…
Αυτά τα παιδιά δεν πήγαν απλώς την Ελλάδα στο Παγκόσμιο, ούτε- κατά τα φαινόμενα- στο γκρουπ των ισχυρών. Εκαναν τον κόσμο να αγαπήσει με θέρμη αυτή την ομάδα γιατί οι παίκτες αυτοί έβγαζαν έξω τα ιδανικά μιας άλλης εποχής: Φανέλα, αυτοθυσία, διασκέδαση, απόλαυση, πάθος… Εθνική ομάδα!