Αν προσπαθήσεις να βάλεις σε μια σειρά όσα είπε ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, δίνεις λύση σε αρκετά ζητήματα. Αλλά ταυτόχρονα δημιουργείς κι ακόμα περισσότερα ερωτηματικά. Κατά μια έννοια όταν αναγγέλλεται αποχώρηση της οικογένειας Γιαννακόπουλου από τον Παναθηναϊκό (αυτό δεν είπε;) σίγουρα μιλάμε για ιστορική στιγμή. Που σίγουρα τα μηνύματα που αφήνει δεν είναι θετικά.
Πάμε όμως να δούμε ένα προς ένα τα ζητήματα… Ήταν ξεκάθαρο ότι ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ και πρόεδρος του Ερασιτέχνη κινήθηκε σε συγκεκριμένους άξονες. Το πολύ μεγάλο του θέμα ήταν ότι πάνε να… πετάξουν τον Ερασιτέχνη και το μπάσκετ έξω από το Βοτανικό. Και σ’ αυτό το σημείο δεν είχε άδικο. Δεν μπορεί να δώσεις τη Λεωφόρο, που είναι… φιλέτο για να νοικιάσεις στον Βοτανικό! Ένα το κρατούμενο.
Απ’ εκεί και πέρα, όμως και στα μπασκετικά υπάρχει ένα ζήτημα. Πρώτον, φαίνεται ΕΙΛΗΜΜΕΝΗ απόφαση η μεταπήδηση στο BCL. Από τα λόγια του μπορέσατε να το καταλάβετε.
Δεύτερον, φαίνεται ΕΙΛΗΜΜΕΝΗ απόφαση ότι η ομάδα μπάσκετ θα συντηρείται από τα έσοδα και μόνο απ’ αυτά. Άρα μιλάμε για το χαμηλότερο μπάτζετ της σύγχρονης ιστορίας του. Που κανείς δεν ξέρει που ακριβώς θα πέσει αν τελικά αποφασιστεί η μετακόμιση στο BCL. Όπου τα έσοδα είναι λιγότερα.
Σε ό,τι αφορά αυτά τα δύο, είναι ξεκάθαρο ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θέλει να βγει από το… κάδρο του μπάσκετ. Το είπε, δεν το εννόησε. Ήταν ευθύς… Ότι η απόφαση που θα ληφθεί (και την οποία στηρίζει ο ίδιος και ουσιαστικά την κατευθύνει) θα βαραίνει τα δύο μέλη της επιτροπής που θα τρέχουν την ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός πλέον… βαραίνει άλλους
Τα ίδια και για τον Νικ Καλάθη, όπου μετά από σχετική ερώτηση, παρέπεμψε στους Παπαδόπουλο και Τριαντόπουλο. Με λίγα λόγια τι ακριβώς ισχύει για το μπάσκετ; Ο Παναθηναϊκός θα έχει χαμηλό μπάτζετ μόνο από τα έσοδα. Πιθανότατα θα μετακομίσει στο BCL και φυσικά θα χάσει τον Καλάθη. Όμως αυτά ΔΕΝ ΘΑ ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο αλλά τους Παπαδόπουλο και Τριαντόπουλο!
Κι αυτό γιατί ο Δ.Γ. εδώ και κάμποσες ώρες αποτελεί παρελθόν και περιμένει πιθανό αγοραστή. Έχει κοστολογήσει την ΚΑΕ στα 25 εκατομμύρια, όταν από το 1987 και μετά η οικογένειά του έχει βάλει συνολικά 500 εκατομμύρια ευρώ στον Παναθηναϊκό!
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πρόκειται για μεγάλη ευκαιρία! Γιατί όμως; Κατ’ αρχήν και με τις επιπτώσεις του κορονοϊού, ποιος θα βρεθεί να δώσει 25 εκατομμύρια;
Πολύ περισσότερο σε μια ομάδα η οποία- όπως ομολόγησε και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της- έφτασε ψηλά αλλά κι επιβιώνει εδώ και 33 χρόνια χάρη σε μια… τσέπη!
Χάρη στην τρέλα μιας οικογένειας! Αλήθεια ξέρετε να υπάρχουν αρκετοί τρελοί (με την καλή έννοια όπως οι Γιαννακόπουλοι) που θα ρίχνουν εκατομμύρια από την τσέπη τους έτσι για το χόμπι;
Ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος είχε πει τη μεγαλύτερη αλήθεια: «Όποιος πρόεδρος πει ότι έβγαλε 1 δραχμή από το μπάσκετ, θα είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης». Στο μπάσκετ δεν μιλάμε για επένδυση αλλά για επιχείρηση… καμικάζι!
Με αυτά τα 25 εκατομμύρια, ο επίδοξος αγοραστής θα κληρονομήσει μια μεγάλη ιστορία, έξι ευρωπαϊκά τρόπαια, πολλά πρωταθλήματα και Κύπελλα Ελλάδας κι ένα brand. Που δημιουργήθηκαν από την παθολογική και μοναδική στα χρονικά λατρεία μιας οικογένειας να βάζει λεφτά σε ένα πηγάδι χωρίς πυθμένα επί 33 χρόνια. Όχι από κάποιο σχέδιο marketing ή από εμπορικό πλάνο. Ούτε και θα κληρονομήσει κάποιο γήπεδο.
Ο Παναθηναϊκός σε αχαρτογράφητα νερά
Επί της ουσίας, ο Δ.Γ. μένει μέχρι να βρεθεί αγοραστής αλλά με την ομάδα να συντηρείται από τα έσοδα! Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί- εκτός αν βρεθεί νέος ιδιοκτήτης, πρόθυμος να ρίξει εκατομμύρια- να είναι σε υψηλό επίπεδο. Πολύ πιθανό είναι να αλλάξει και διοργάνωση.
Θα πάει σε μια νέα λογική, που ελάχιστα θα θυμίζει το παρελθόν, με εξαίρεση τη φανέλα, το έμβλημα, τα έξι αστέρια, τα λάβαρα και τον Παύλο με τον Θανάση στην κορυφή.
Ο διάδοχος Δημήτρης αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί και να πουλήσει. Και με βάση τα λεγόμενά του θα παραμείνει… αποστασιοποιημένος, μέχρι να βρεθεί αγοραστής! Άρα ο Παναθηναϊκός υποχρεωτικά θα φυτοζωεί και κινδυνεύει να μείνει μακριά από εξελίξεις.
Οπότε όλοι καταλαβαίνετε το εξής:
Το θέμα είναι άλλο: Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το «αύριο»… Κι αυτό πονάει περισσότερο!