Παναθηναϊκός: Εικόνα παρα(ι)τημένης ομάδας!
Το να χάνει ο Παναθηναϊκός στη φετινή Euroleague δεν είναι έκπληξη, όλοι περίμεναν και δύσκολες βραδιές. Αλλά το να βγάζει τέτοια παθητική εικόνα είναι πολύ ενοχλητικόΗ δύσκολη βραδιά που είχε ο Παναθηναϊκός στο Βελιγράδι, δεν αποτελεί μόνο αγωνιστική αλλά και ψυχολογική ήττα. Άλλο να χάνεις, άλλο να διαλύεσαι!
Κι αυτό είναι το χειρότερο. Ο Παναθηναϊκός στον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα δεν έβγαλε απλώς κακό αγωνιστικό πρόσωπο, αλλά έβαλε ένα δίλημμα σε όλους: Για το αν είναι παρατημένη ή παραιτημένη ομάδα.
Το έχω ξαναγράψει και παλαιότερα. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι το αν θα κάνει μια καλή πορεία στην Euroleague αλλά αν έχει πλάνο ή όραμα. Θα πρέπει να έχουν όλοι… γερό στομάχι, όπως είχα αναφέρει μετά την ήττα από την Βιλερμπάν.
Η εικόνα στο Βελιγράδι ήταν απογοητευτική. Διότι θα πρέπει κάποια στιγμή να διαχωρίσουμε ορισμένα πράγματα σχετικά με τον Παναθηναϊκό καθώς έχει χαθεί η μπάλα.
Κανείς δεν είπε ότι ο Παναθηναϊκός διαθέτει το ρόστερ που θα τον πάει μακριά. Όμως.
1.Είναι άλλο να μην έχεις πρωταγωνιστικές τάσεις και ικανότητες από το να διασύρεσαι
2.Είναι άλλο να έχεις περιορισμένες δυνατότητες από το να μην αντιδράς
3.Θα έρθουν ήττες αλλά μη γίνει και συνήθεια το «δεν πειράζει, προχωράμε»
Ειδικά στο τρίτο κομμάτι θα πρέπει να επιμείνω και να θυμίσω κάτι που είχε γράψει παλαιότερα. Ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κρίνεται αυστηρά και όχι σαν φουκαράς. Όποιος θέλει να βλέπει τη συγκεκριμένη ομάδα ως… φουκαρά, τότε πολύ απλά επιδιώκει να την κατεβάσει στο επίπεδό του.
Ας δούμε τα πράγματα ένα προς ένα
-Φυσικά κι έχει ευθύνη ο προπονητής, Δημήτρης Πρίφτης, παρά το ελάχιστα ποιοτικό ρόστερ και τις περιορισμένες δυνατότητες. Διότι μπήκαμε στο Νοέμβριο, ο Παναθηναϊκός δεν παίζει τίποτα (ειδικά στην επίθεσή του είναι απαράδεκτος) και κυρίως κανείς δε γνωρίζει τι ακριβώς μπορεί να κάνει καλά ο κάθε παίκτης.
-Φυσικά κι έχουν ευθύνη οι παίκτες. Μπορεί να μην ευθύνονται οι ίδιοι που τους έλαχε να φορούν τις φανέλες που κάποτε φορούσαν θρύλοι όμως είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να μην έχουν ίχνος εγωισμού. Ένα παράδειγμα: Με τη διαφορά στο +21 μπαίνουν στο τελευταίο δεκάλεπτο όπου
1.Δέχονται double- score σε πόντους (12-24) και ριμπάουντ (7-14)
2. Καταφέρουν να πιάσουν τον… αριθμό 6 στην αξιολόγηση
3.Μένουν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο χωρίς βολή (!) κι έχουν 10/27 σουτ
-Δέχονται 12 από τους 24 πόντους από τα δικά τους λάθη (5 σε ένα δεκάλεπτο)
Αυτά τα στοιχεία λένε πολλά. Μπορούμε να πούμε επίσης ότι τα λένε όλα
Όμως για όλα τα παραπάνω υπάρχει μια κοινή συνισταμένη. Η διοικητική ρευστότητα που έχει ο Παναθηναϊκός
Από τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης απέχει, έχει βάλει πωλητήριο, αναρωτιόμαστε σε τι μπορεί να ελπίζει ένας παίκτης στον Παναθηναϊκό. Για ποιον παραπάνω λόγο από το να εκπληρώσει την προσωπική του φιλοδοξία;
Κι όταν η ομάδα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πάνω απ’ όλους αλλά μεταβάλλεται σε μια προσωποκεντρική κατάσταση (με τις ευλογίες εξαπτέρυγων, άλλωστε το διαπιστώσαμε πρόσφατα στο θέμα του Μπερτομέου) τότε τα πράγματα δεν είναι καλά.