Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε με νέο προπονητή στο Μιλάνο αλλά είναι αλήθεια ότι δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε ριζικές αλλαγές.
Ακόμα κι αν συνυπολογίσουμε ότι ο Παναθηναϊκός είχε αρκετές απουσίες, τότε γίνεται αντιληπτό ότι έχουμε παραπάνω λόγους να εκτιμήσουμε ότι δε θα περιμέναμε και πολλές αλλαγές. Δεν είναι παράλογο αυτό που αναφέρουμε ούτε φυσικά κι αποτελεί «κατηγορία» προς το νέο τεχνικό του Παναθηναϊκού.
Το ανέφερε άλλωστε και ο ίδιος: «Θέλω η ομάδα μου να έχει είκοσι ασίστ σε κάθε αγώνα». Αυτό είναι κι ένα μεγάλο θέμα, η κυκλοφορία της μπάλας. Μόλις 14 ασίστ είχε ο Παναθηναϊκός στο Μιλάνο δηλαδή όσο είναι και ο μέσος όρος του (3η χειρότερη ομάδα στην Euroleague μετά την Μπάγερν Μονάχου και την Ζαλγκίρις Κάουνας).
Μια ομάδα που επί σειρά μηνών κινείται με βάση το ένστικτο των παικτών της είναι απόλυτα λογικό να μην αλλάξει σε μια ημέρα επειδή κάθισε διαφορετικό πρόσωπο στον πάγκο. Ο Χρήστος Σερέλης δε θα μπορούσε να χτυπήσει απλώς τα δάχτυλα ή να κουνήσει το μαγικό ραβδάκι κι αίφνης να μετατρέψει τον Παναθηναϊκό σε μια ομάδα- μοντέλο. Ούτε φυσικά και να επιδράσει τακτικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Εκείνο που ζήτησε ήταν να γίνει πιο συμβατό με τα φυσιολογικά δεδομένα το παιχνίδι της ομάδας (πχ επιτέλους είδαμε τον Παπαγιάννη να παίζει pick and roll και να μην πηγαινοέρχεται σαν την «άδικη κατάρα» πάνω- κάτω).
Στο βαθμό που θα ήταν εφικτό άλλωστε κι από τη στιγμή κατά την οποία είχε φύγει η «αρνητική ενέργεια». Ας μη γελιόμαστε εδώ και καιρό ήταν ολοφάνερο ότι οι παίκτες δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στον Ράντονιτς ούτε και τους ενέπνεε (άλλωστε είχαν καταλάβει ότι δε θα έμενε για πολύ) ενώ και ο ίδιος ο Μαυροβούνιος κόουτς ενδιαφερόταν μόνο για την αποζημίωση αφού διαπίστωνε ότι κανείς δεν τον ήθελε.
Όλη αυτή η κατάσταση, ιδιαίτερα τοξική, άφησε βαθιές πληγές στη ψυχολογία και κυρίως στη νοοτροπία της ομάδας. Στο διάστημα που απομένει αυτά θα πρέπει να δουλευτούν ώστε ο Παναθηναϊκός να κάνει βήματα προς το φυσιολογικό.
Θα μπορούσε, βέβαια να έχει νικήσει τον αγώνα αν δε βιαζόταν ο Μπέικον (θα πρέπει να αναζητηθούν άλλοι τρόποι να βοηθήσει την ομάδα) αν υπήρχαν περισσότερες λύσεις ειδικά στους ψηλούς αφού με τον Γουίλιαμς στο «5» έκανε πάρτι ο Μπράντον Ντέιβις. Θα ήταν ακόμα καλύτερο για τη ψυχολογία αλλά δε θα άλλαζε ούτε λέξη απ’ όσα αναφέρουμε παραπάνω.
Όπως επίσης θα πρέπει να αναζητηθεί μια φόρμουλα για την περίπτωση του Μάριους Γκριγκόνις ο οποίος είναι αόρατος. Δεν κάνει ούτε λάθος. Φτάνουμε στο τέλος του Φεβρουαρίου και θα πρέπει να είναι κάποιος ιδιαίτερα αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος ώστε να πιστέψει ότι ο Λιθουανός δεν αποτελεί «χαμένη υπόθεση».