Παναθηναϊκός:  Μόνο να μη γίνει συνήθεια, έτσι;

Στο τελευταίο μου σχετικό άρθρο είχα αναφέρει ότι «ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να κρίνεται σαν κακομοίρης». Αλλά σαν μια ομάδα κανονική, που αγωνίζεται στην Euroleague. Το πώς ήταν το 2009 ή το 2005 ή το 1996 ή το 2015 είναι άλλη κουβέντα και δεν έχει νόημα.

Βεβαίως και κρίνεται ανάλογα με τα δεδομένα. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι η ομάδα που θα μπει στο γήπεδο και θα πάρει το ματς στους 85+ πόντους. Δε διαθέτει την ποιότητα για να παίρνει τους αγώνες από την επίθεσή της. Θα πρέπει να είναι και να γίνει η ομάδα που θα βγάζει το 200% της ενέργειας και της διάθεσης στην άμυνα. Που θα «σκυλιάζει» σε κάθε χαμένη άμυνα. Που θα θεωρεί «προσωπικό στοίχημα» το να κερδίσει κατοχές.

Αυτό στην Βαλένθια όχι απλώς δε φάνηκε αλλά ήταν μάλλον εκνευριστικό να βλέπεις τους αντιπάλους να παίζουν… ρολόι σε κάποιες φάσεις. Το να πηγαίνεις στην έδρα του αντιπάλου για να παίξεις το παιχνίδι του και το ρυθμό του είναι πέρα από κάθε λογική. Και σίγουρα ο Παναθηναϊκός, όπως γράψαμε και στον αγώνα, πουθενά δε μπορεί να πάει έτσι.

Άρα λοιπόν τα θεμέλια θα πρέπει να τα βάλει η ίδια η ομάδα. Που κάποια στιγμή θα πρέπει ΟΛΟι να καταλάβουν το εξής: ΟΚ, νέα ομάδα, νέες συνθήκες, πιο χαμηλά ο πήχης, στήριξη και υπομονή με τον προπονητή, μέχρι εδώ συμφωνούμε. Ειλικρινά. Όμως…

Όταν πας να αντιμετωπίσεις μια ισπανική ομάδα (που παίζει συγκεκριμένο μπάσκετ) και δέχεσαι 45 πόντους στο ημίχρονο και 95 στο… χαλαρό, δεν παίζουν ρόλο τα παραπάνω.

Όταν έχεις συνολικά 19 λάθη (και τα 17 μέχρι το 33’ όπου θεωρητικά παίζεται ο αγώνας) και οι αντίπαλοι σουτάρουν… χαλαρά τρίποντα λες και παίζουν στοίχημα μεταξύ τους, πάλι δεν ευθύνονται τα παραπάνω.

Όταν εξακολουθείς να επιμένεις σε αδόκιμες καταστάσεις που ΔΕ ΒΓΑΙΝΟΥΝ (Σαντ Ρος σε θέση «1») ενώ έχεις ήδη πάρει παίκτη, τότε δεν έχει να κάνει με το ότι ο πήχης είναι χαμηλά.

Όταν ο καλύτερός σου παίκτης είναι για δεύτερο συνεχόμενο ματς, ο Σέλβιν Μακ που βρίσκεται κάτι μέρες στην Αθήνα, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Όταν προσεγγίζεις τον αγώνα με τον προαναφερόμενο τρόπο, ούτε ελπίδες για νίκη έχεις, αλλά ούτε και μπορείς να εκτιμήσεις ότι προόδευσες κάπου.

Κακά τα ψέματα, ο Παναθηναϊκός έκανε πολλά βήματα πίσω στην Βαλένθια. Δεν «έχτισε» το παραμικρό…

Και κάποια στιγμή, επαναλαμβάνω, το… φιλικό χτύπημα στην πλάτη λες και είναι ο «φουκαράς της Euroleague» πρέπει να σταματήσει. Για να μη γίνει συνήθεια κιόλας, έτσι;

Αν έχει ακριβώς την ίδια προσέγγιση στην «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα» τότε η κατηφόρα θα είναι μεγάλη στο ρυθμό που παίζει η Μπασκόνια. Η πρώτη αναμέτρηση με τον Ιβάνοβιτς (από τότε που έφυγε από τον Παναθηναϊκό) παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Οι «πράσινοι» έχουν ένα 24ωρο μπροστά τους για να αλλάξουν τη λογική τους. Μπορεί να γίνει; Εύκολο δεν είναι πάντως. Διότι δε μιλάμε για μια ομάδα με εμπειρία και «λάμψη» αλλά για μια ομάδα άπειρη στο σύνολό της.

Θα δείξει… Μέχρι τότε έχουν ένα 24ωρο να «σκυλιάσουν» ώστε να μη τους γίνει συνήθεια αυτή η κατάσταση