Όποιος θέλει να είναι ρεαλιστής θα παραδεχτεί και θα αποδεχτεί την τεράστια διαφορά ποιότητας που έχει ο Ολυμπιακός συγκριτικά με τον αιώνιο αντίπαλό του.
Τα υπόλοιπα απλώς είναι λόγια και οπαδικές κορώνες. Ο Ολυμπιακός υπερέχει σε έμψυχο δυναμικό, σε ποιότητα αλλά και σε ποσότητα (βάθος στον πάγκο). Διαθέτει περισσότερους παίκτες με προσωπικότητα από τους πράσινους και κυρίως έχει χτιστεί με ξεκάθαρο πλάνο και χωρίς δεύτερες σκέψεις ή περιορισμούς. Το τελευταίο δεν αφορά στο οικονομικό αλλά στη γενικότερη κατάσταση που βρίσκονται οι δύο εταιρείες. Η μία έχει σταθερότητα, η άλλη δε γνωρίζει πως θα είναι η κατάσταση την επόμενη σεζόν ή σε δύο χρόνια.
Η νίκη που έκανε ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ ήταν το επιπλέον κίνητρο που χρειάζονταν οι Πειραιώτες.
Φάνηκαν περισσότερο διαβασμένοι, συγκεντρωμένοι κι αποφασισμένοι στο ΟΑΚΑ. Η συμπεριφορά τους απέναντι στη ζώνη ήταν υποδειγματική. Και κυρίως έβγαλαν πολλές περισσότερες λύσεις στο παρκέ ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Ο Ντόρσεϊ άρχισε με φόρα. Μετά τα 2 φάουλ του Γουόκαπ, μπήκε στο παρκέ ο Σλούκας κι έδωσε ακόμα μεγαλύτερη πνοή. Στη συνέχεια ο Βεζένκοφ ήταν εκεί όχι απλώς για να σκοράρει, να πασάρει, αλλά και να παίξει εκπληκτική άμυνα είτε σε Παπαπέτρου είτε σε Γουάιτ. Και στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Σακίελ ΜακΚίσικ έδωσε στον Ολυμπιακό το κάτι διαφορετικό που έψαχνε στην επίθεση απέναντι στον συγκλονιστικό Παπαγιάννη που είχε αλλάξει μόνος του τη ροή του αγώνα.
Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος στα 3/4 της αναμέτρησης, με εξαίρεση το τρίτο δεκάλεπτο. Ο Παναθηναϊκός με επιμέρους σκορ 19-9 πλησίασε, απείλησε, ξεσήκωσε το ΟΑΚΑ.
Ο Παπαγιάννης ήταν φόβητρο, ο Νέντοβιτς έβαλε κάποια σουτ, ο Μποχωρίδης βοήθησε… Ως εκεί συν μια αξιοπρεπής παρουσία του Οκάρο Γουάιτ στην άμυνα.
Στο διάστημα αυτό όμως ο Ολυμπιακός σούταρε 1/10 τρίποντα κι εκεί ήταν όλη η διαφορά! Στην τελευταία περίοδο τα τρίποντα έγιναν 5/7 για τον Ολυμπιακό (και 1/10 για τον Παναθηναϊκό).
Ήταν λογική η κατάρρευση. Από τη μια πλευρά, ένας Ολυμπιακός που έπαιρνε λύσεις από παίκτες με ποιότητα κι εμπειρία στην Euroleague. Κι από την άλλη ένας Παναθηναϊκός που δεν αντέχει στην απουσία του Σαντ Ρος, που έχει κορυφαίο τον Παπαγιάννη ο οποίος έφτασε κοντά στο να παίζει σαράντα λεπτά και με ελάχιστη αξιοποίηση από τους συμπαίκτες του, θετικότατο τον Μποχωρίδη που παίζει ελάχιστα…
Δε μπορεί να τεθεί θέμα σύγκρισης.
Η βαθμολογία στην Euroleague είναι ενδεικτική της κατάστασης. Με το 12-5 ο Ολυμπιακός βρίσκεται σταθερά τρίτος και ψάχνει (29/12) μια ακόμα νίκη στο ΣΕΦ (για το 10/10) επί της ΤΣΣΚΑ κι αν γίνεται με +6 τουλάχιστον ώστε να πατήσει πολύ δυνατά στην τετράδα. Ο Παναθηναϊκός έχει καθίσει στο 4-13, είναι προτελευταίος αλλά δεν είναι και το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί. Όσο δεν υπάρχει προοπτική και πλάνο για το μέλλον οι τελευταίες θέσεις θα είναι αναπόφευκτες.