Παναθηναϊκός: Όσο «δε φταίει» κανείς, τόσο θα υπάρχει πρόβλημα

Το φυσιολογικό με βάση την εικόνα των δύο ομάδων τώρα ήταν να ηττηθεί και με διαφορά ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.

Η έκπληξη ήταν που ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει τον αγώνα στο ΣΕΦ για την Basket League καθώς υστερεί ποιοτικά, ποσοτικά του Ολυμπιακού. Και κυρίως σε αντίθεση με τον αντίπαλό του δεν έχει βρει ούτε μια σταθερά στο παιχνίδι του, έχει προβληματική στελέχωση στο ρόστερ (κάτι που επισημάναμε πολλές φορές) μα κυρίως ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ.

Κι αυτό το τελευταίο το έχουμε επισημάνει. Ο Παναθηναϊκός απλώς περιφέρεται, ειδικά φέτος, στην Euroleague και κανείς δε μπορεί να καταλάβει τι θέλει να πετύχει. Μια καλή πορεία; Έχει ήδη αποτύχει. Να αναδείξει παίκτες; Αυτό θα ήταν ευχής έργο αλλά (και το έχω επισημάνει, επίσης) δεν ισχύει.

Το μεγάλο πρόβλημα στον Παναθηναϊκό είναι ότι αποφεύγεται η αλήθεια. Κι όσο συμβαίνει αυτό, όχι μόνο στον Παναθηναϊκό ή στον αθλητισμό αλλά στη ζωή την ίδια, δεν πρόκειται να λύσεις τίποτα.

Στον ιδιοκτήτη μπορείς να αποδώσεις ευθύνες για το γεγονός ότι ενώ η ομάδα του ανήκει, εκείνος αποστασιοποιήθηκε με ένα πωλητήριο και η ομάδα «φυτοζωεί». Μα ο ίδιος θα σου απαντήσει ότι «εγώ ήμουν ξεκάθαρος, ας κάνατε τα κουμάντα σας».

Στον Φραγκίσκο Αλβέρτη και τον Δημήτρη Διαμαντίδη, μπορείς να αποδώσεις ευθύνες από τη στιγμή που έχουν διοικητικό πόστο, αλλά θα σου απαντήσουν ξεκάθαρα: «Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε την κατάσταση, θα μπορούσαμε να μην ασχολούμαστε καν και να μην τσαλακώνουμε το προφίλ μας».

Στον Δημήτρη Πρίφτη φυσικά και πρέπει να καταλογίσεις ευθύνες για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας (και σε όλο το τεχνικό τιμ) αφού σίγουρα ο Παναθηναϊκός δεν παίζει μπάσκετ της προκοπής ούτε και στελέχωσε με λογική το ρόστερ του. Έχει κάθε λόγο να σου απαντήσει ότι «δεν έχω χρήματα, είμαι στη δυσκολότερη εποχή ενώ ακόμα κι αν βάλω τους μικρούς και χάνω θα με βρίζουν».

Στους παίκτες μπορείς να αποδώσεις ευθύνες για την κακή αγωνιστική τους παρουσία και οπωσδήποτε για την προσέγγιση σε κάμποσους αγώνες, αλλά κι αυτοί μπορούν να σου απαντήσουν ότι «με τα χρήματα που είχες, εμάς μπορούσες να πάρεις».

Όλα τα παραπάνω με τη σειρά που αναφέρθηκαν (δεν είναι ίδια η βαρύτητα) ισχύουν. Όλοι μπορούν να έχουν δικαιολογία αλλά και για όλους δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Όχι όμως ίδιες σε όλους. Και γι’ αυτά υπάρχει σειρά.

Όμως αν δεν αποφασίσουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν ώστε να προχωρήσουν με ένα συγκεκριμένο σχέδιο, τότε τα πράγματα θα είναι καταστροφικά. Κι αν η απόκτηση του Σαμοντούροβ σημαίνει κάτι για το μέλλον, ας το ξεκαθαρίσουν.

Σε τελική ανάλυση ακόμα κι αν χρειάζεται «γερό στομάχι» για να αντέξεις κάποια «στραβά αποτελέσματα» (στο τοξικό περιβάλλον της Ελλάδας κανένας προπονητής δε θα τολμήσει αφού θα έχει απίστευτη πίεση) εφόσον ξεκαθαρίσεις στον κόσμο το πλάνο για το μέλλον, οι κραδασμοί θα είναι λιγότεροι.

Θα είναι μια πολιτική ουσίας και όχι επικοινωνίας, ώστε να ξεκαθαρίσεις ότι οδηγείσαι κάπου, χωρίς δικαιολογίες και άλλοθι.

Ας τολμήσουν λοιπόν.