Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο φετινός Παναθηναϊκός είναι τέτοια που τον υποχρεώνει να κερδίζει κάτι σε κάθε αγώνα.
Τι έχει κερδίσει ο Παναθηναϊκός από την αναμέτρηση με την Ζαλγκίρις; Απολύτως τίποτα. Το ερώτημα μπορούμε να το εμβαθύνουμε και να το προχωρήσουμε σε ένα πιο γενικό πλαίσιο: Τι κέρδισε ο Παναθηναϊκός από τη φετινή του σεζόν στην Euroleague;
Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω: «Πάλι τίποτα»! Στον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα είχα γράψει για μια νίκη που ήρθε από το μέλλον. Είχα την (αμυδρά, όπως αποδείχθηκε) αισιοδοξία να πιστεύω ότι ο Μαντζούκας, ο Χουγκάζ είχαν δείξει το δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο Παναθηναϊκός ως το τέλος.
Δε χρειάστηκαν παρά λίγες ημέρες, να έρθει ο αγώνας με την Ζαλγκίρις και να συνειδητοποιήσω ότι δεν ήταν κάτι εντός πλάνου. Κι εντάξει, ο Χουγκάζ δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής κόντρα στην Ζαλγκίρις. Με όλο το σεβασμό, όμως (και στον παίκτη και στον προπονητή) δε μπορώ να ερμηνεύσω τα 28 λεπτά το Κασελάκη με τα 12 του Μαντζούκα.
Ο Κασελάκης είναι ένα παιδί που έχει τρυπήσει το ταβάνι του και το σέβομαι. Όμως δεν εκφράζει το μέλλον του Παναθηναϊκού. Σε αντίθεση με τον Μαντζούκα, αφού σε όλες τις ομάδες του ήταν ρολίστας, φτάνει στα 32 και παίζει στους «πράσινους» των ειδικών συνθηκών. Βεβαίως δεν ευθύνεται ο Κασελάκης για όλα τα στραβά. Το αντίθετο, δίνει παραπάνω απ’ όσα μπορεί.
Όμως…
Ας μείνει ο Μαντζούκας μέσα να φάει το «bullying» των Λιθουανών ώστε να μάθει, να πεισμώσει, να αποκτήσει εμπειρίες. Έτσι κι αλλιώς δεν άλλαξε και κάτι επειδή βρισκόταν στον πάγκο.
Ο Λευτέρης Μποχωρίδης ήταν τραυματίας, ο Γιόβιτς επίσης (ούτως ή άλλως δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στον αγώνα) οπότε ποιος ο λόγος να βλέπουμε πάλι πλέι μέικερ τον Σαντ Ρος που έφτασε τα 34 λεπτά συμμετοχής;
Τον Αβδάλα τον πίστεψαν και του έκαναν πενταετές συμβόλαιο. Αν δεν παίξει τώρα, σε σεζόν που έχει τελειώσει, σε αγώνες που πρέπει να τους χρησιμοποιήσεις σα «σχολείο» πότε θα παίξει; Και τι θα γινόταν, δηλαδή (φαινόταν κι από το ρυθμό του αγώνα) αν έπαιζε ο νεαρός; Πάλι θα έχανε ο Παναθηναϊκός αλλά ίσως να είχε κερδίσει κάτι άλλο.
Πιθανότατα να είναι ο μοναδικός αγώνας φέτος που ο Παναθηναϊκός έχει αρκετά ελαφρυντικά. Εντάξει ο (συγκλονιστικός) Παπαγιάννης αυτή τη φορά ήταν παρών. Χωρίς βέβαια να έχει ανάσες, φυσιολογικά. Ήταν απών με τον Ερυθρό Αστέρα, όπως και οι Παπαπέτρου, Γουάιτ και Γιόβιτς. Όμως κόντρα στους Σέρβους ο Παναθηναϊκός είχε έναν γκαρντ παραπάνω (Μποχωρίδης). Όπως κι ένα τεσσάρι επιπλέον επίσης (Χουγκάζ) αλλά κι ένα σοβαρό κίνητρο.
Με τους Λιθουανούς εμφανίστηκε μια ομάδα χωρίς νεύρο, που «έτρωγε ξύλο» χωρίς να αντιδρά. Που άφησε τους αντιπάλους να πετύχουν 29 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και 96 στο σύνολο! Στο ΟΑΚΑ.
Εγωισμός μηδέν.
Στα 30 ριμπάουντ που διεκδικήθηκαν στη ρακέτα του Παναθηναϊκού, η Ζαλγκίρις πήρε τα 14. Μόλις 2 λιγότερα από τους «πράσινους».
Στο πρώτο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός είχε 2 αμυντικά ριμπάουντ, όσα επιθετικά είχαν οι Λιθουανοί. Στο δεύτερο η αντιστοιχία ήταν 5-4, στο τρίτο 3-4 και στο τέταρτο 6-4!
Σε κάθε δεκάλεπτο η «αεράμυνα» του Παναθηναϊκού ήταν φανερή.
Η Ζαλγκίρις συνολικά αστόχησε μόλις σε 16 από τα 42 δίποντα. Κι ας φανταστούμε πόσα «διόρθωσε» με επιθετικά ριμπάουντ. Είχε 7/8 στο πρώτο δεκάλεπτο, 8/14 στο δεύτερο, 6/10 στο τρίτο και 5/10 στο τέταρτο. Σταθερά πάνω από 50%.
Οι 16 πόντοι με 4/4 τρίποντα του Νέντοβιτς στο τρίτο δεκάλεπτο δεν κατάφεραν να δώσουν και πολλά πράγματα στον Παναθηναϊκό αφού δεχόταν καλάθια με την ίδια ευκολία που ευστοχούσε ο Σέρβος.
Το επιμέρους 10-29 του πρώτου δεκαλέπτου δείχνει πολλά: Στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός είχε εξαιρετική παραγωγή (και όχι 10 όπως στην πρώτη περίοδο) αλλά και απαράδεκτο παθητικό. Προσέξτε επιμέρους σκορ: 24-23 στο δεύτερο δεκάλεπτο, 27-24 στο τρίτο και 22-20 στο τέταρτο.
Οι «πράσινοι» είχαν 83 πόντους με 66% στα δίποντα, 35% στα τρίποντα και 17 ασίστ για 10 λάθη. Πρόκειται για αριθμούς που υπό φυσιολογικές συνθήκες σε οδηγούν σε κάτι πολύ καλύτερο από το να χάσεις με κάτω τα χέρια από την τελευταία ομάδα της βαθμολογίας. Κι εντός έδρας μάλιστα.
Αλλά όταν τους επιτρέπεις να πετύχουν 96 πόντους «ατσαλάκωτοι», κάνεις τέσσερα φάουλ λιγότερα από τον αντίπαλο που τελειώνει το ματς χωρίς να αισθανθεί πίεση (9 λάθη εκ των οποίων τα 3 στην τελευταία περίοδο) και σου παίρνει όλα τα ριμπάουντ στη ρακέτα σου, τι παραπάνω να κάνεις;
Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός πάει να κάνει ακόμα χειρότερη μια χρονιά που άρχισε στραβά. Κι όχι μόνο αυτό. Συνεχίζει στο ίδιο tempo εξαιτίας των λόγων που έχουμε εξηγήσει δεκάδες φορές αλλά τουλάχιστον στο αγωνιστικό κομμάτι συμπεριφέρεται το ίδιο αυτοκαταστροφικά.