Ο Παναθηναϊκός δεν είχε καθόλου εύκολο έργο μπροστά του. Όχι μόνο επειδή η Μπάγερν παρουσιάζεται πολύ δυνατή. Ούτε επειδή ειδικά η φετινή ομάδα, δεν μπορεί να εκτιμά ως «εύκολο» κανέναν αγώνα.
Κυρίως στη συγκεκριμένη αναμέτρηση το «ΠΡΕΠΕΙ» ήταν τεράστιο. Και ο Παναθηναϊκός αυτό ακριβώς έπρεπε να διαχειριστεί. Και σ’ αυτό το κομμάτι είχε επικεντρωθεί η προσοχή όλων. Στο πως αυτή η ομάδα, που δεν διαθέτει ούτε λάμψη ποιότητας (στο σύνολό της) ούτε και χιλιόμετρα εμπειρίας (στο μεγαλύτερο ποσοστό της) θ’ ανταποκρινόταν σ’ αυτή την πίεση.
Η απάντηση ήρθε μέσα στο γήπεδο από τα πρώτα λεπτά. Οι «πράσινοι» σε γενικές γραμμές ανταποκρίθηκαν πολύ καλά. Για την ακρίβεια έπαιξαν όπως έπρεπε να παίξουν σε έναν τέτοιο αγώνα. Κι αν δεν έχαναν την συγκέντρωσή τους στην 3η περίοδο, με τα γρήγορα φάουλ (έστω και με αυστηρότητα των διαιτητών και τον Λούτσιτς να μοιάζει με… ιερή αγελάδα) τότε η νίκη θα είχε έρθει πολύ πιο άνετα.
Όμως ας μη ζητάμε πολλά σε αυτή τη φάση. Ο Παναθηναϊκός έσπασε το σερί των τεσσάρων αρνητικών αποτελεσμάτων, βάζοντας στο παρκέ αυτά που του έλειπαν: Άμυνα, ενέργεια, σκληράδα. Βάζοντας, δηλαδή, λογική στο παρκέ, αυτή ακριβώς που είχε καταστρατηγήσει στα δύο ματς που είχαν προηγηθεί στην Ισπανία.
Κι όταν ο Παναθηναϊκός (όπως και κάθε ομάδα) παίζει άμυνα, τότε τα πράγματα γίνονται καλύτερα. Γιατί; Μα ακριβώς επειδή με αυτόν τον τρόπο γίνεται κάποια ομάδα… κανονική. Όταν δε διαθέτεις την ποιότητα για να ποντάρεις στην επίθεσή σου, είναι μονόδρομος ο τρόπος με τον οποίο θα αγωνιστείς: Θα δώσεις το… 200% στην άμυνα. Θα βγάλεις όση ενέργεια έχεις μέσα σου. Θα «κυνηγάς» τον αντίπαλό σου μέχρι να τον υποχρεώσεις να… κρεμάσει η γλώσσα του. Θα του δείξεις ότι θα παίξεις με τα δικά σου δεδομένα.
Ο Παναθηναϊκός διαχειρίστηκε πολύ καλά το τεράστιο «ΠΡΕΠΕΙ» που υπήρχε στον αγώνα με την Μπάγερν. Κι αυτό είναι πολύ θετικό
Θα είσαι κυρίαρχος. Και είναι αλήθεια ότι ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε στο συντριπτικό μέρος απέναντι στους Γερμανούς.
Κι όταν λέμε… κυρίαρχος εννοούμε να είναι σκληρός. Όχι να καταγράφουν οι αντίπαλοι ρεκόρ καριέρας σταθερά, όπως γινόταν στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές.
Τα πρώτα καλά σημάδια φάνηκαν στο πρώτο ημίχρονο. Τότε που οι «πράσινοι» με σερί 13-0 μετέτρεψαν το 5-10 σε 18-10. Κι όταν μετά, με το σκορ στο 26-15 «επέτρεψαν» στους Γερμανούς να πετύχουν δίποντο μετά από 8’47’’. Μέχρι τότε μετρούσαν μόνο τρεις βολές οι φιλοξενούμενοι.
Το σημαντικότερο για την ελληνική ομάδα ήταν η υπεροχή στα ριμπάουντ, η ασφυκτική πίεση στην άμυνα που υποχρέωνε την Μπάγερν σε απανωτά λάθη. Τα περισσότερα από… τρόμο και αμηχανία. Ο τρόπος που είχαν «απλώσει» την άμυνά τους οι «πράσινοι» ήταν εντυπωσιακός. Πιθανότατα γι’ αυτό ο Βόβορας επέλεξε στην αρχική πεντάδα παίκτες- πολεμιστές που δεν… καταλαβαίνουν τίποτε, όπως ο Σαντ Ρος και ειδικά ο Μπεντίλ. Όπως ο Παπαπέτρου. Και βέβαια ο Καλαϊτζάκης (πολλά credits στον Βόβορα για την επιλογή του μικρού στην πρώτη πεντάδα) μαζί με τον Παπαγιάννη.
Η ψηλή αρχική πεντάδα, με μέσο όρο ύψους στα 2,06 μέτρα ήταν σίγουρα από τα πλέον ενδιαφέροντα στοιχεία του αγώνα
Μια πολύ ψηλή πεντάδα, με μέσο όρο 2,06 μέτρα: Παπαγιάννης στα 2,20μ, Σαντ Ρος στα 2,01μ. οσο και ο Καλαϊτζάκης, Μπεντίλ στα 2,04 μέτρα και Παπαπέτρου στα 2,03μ. Το λες κι εντυπωσιακό όσο κι ενδιαφέρον.
Κι όταν η Μπάγερν άρχισε να καλύπτει έδαφος, να ασκεί πίεση (αγωνιστική και ψυχολογική) στον Παναθηναϊκό, περιμέναμε την αντίδραση. Η 3η περίοδος, με τους Γερμανούς να έχουν συντριπτική υπεροχή στα ριμπάουντ (15 έναντι 3 του Παναθηναϊκού και τα 7 ήταν επιθετικά) ήταν προφανώς η δυσκολότερη για την ελληνική ομάδα.
Μόνο που τα πράγματα έγιναν ζόρικα όταν η Μπάγερν μείωσε σε 72-70 σ’ ένα πολύ κρίσιμο σημείο. Απέμεναν 3’30’’. Ο Παναθηναϊκός εκεί έβγαλε όλο το χαρακτήρα του. Με άμεση απάντηση από τον Νέντοβιτς (πρώτα τριποντο και μετά δίποντο). Και τελικά τον Παπαπέτρου να ολοκληρώνει ένα σερί 7-0 για το 79-70 και το τέλος ουσιαστικά.
Τι έμεινε; Ότι ο Παναθηναϊκός ΟΝΤΩΣ έχει ένα μονόδρομο: Να είναι σκληρός, ανταγωνιστικός στην άμυνα, αν θέλει να προχωρήσει. Διότι όπως προαναφέραμε με την άμυνα είναι κανονική ομάδα. Με τις ικανότητες και τις αδυναμίες της. Που σίγουρα υπάρχουν… Αλλά κανονική ομάδα.