Τα δεδομένα επάνω στα οποία κινήθηκε και κινείται ο Παναθηναϊκός ήταν συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά στο οικονομικό κομμάτι. Μια κατάσταση μάλλον «στριμωγμένη» καθώς δεν υπάρχει πολυτέλεια για υπερβάσεις και για σπατάλες. Συγκεκριμένα πράγματα: Τόσο- όσο.
Είχα γράψει παλαιότερα (και δεν το αλλάζω) ότι ο Παναθηναϊκός κινείται πλέον περισσότερο με τη λογική και λιγότερο με το… στόμα και τα λόγια. Κι έτσι είναι το σωστό: Δεν μπορείς να αλλοιώνεις την πραγματικότητα. Άλλωστε το βλέπετε ακόμα και τώρα, ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει από τακτικές που παραπέμπουν σε ντρίπλες επί της πραγματικότητας.
Ούτε και… πιέζεται ψυχολογικά όταν του λένε «δεν πάνε καλά τα διαρκείας, λιγοστεύουν τα λεφτά για τεσσάρι». Κανένα σοβαρό πλάνο δεν χτίστηκε επάνω σε ψυχολογικό εκβιασμό ή σε… κλάμα! Πολύ δε περισσότερο (για τα διαρκείας) όταν δε ξέρει ακόμα κανείς αν θα γίνονται αγώνες παρουσία κόσμου (αλλά και αν ναι, πόσων).
Στον Παναθηναϊκό γνώριζαν καλά τι είχαν ν’ αντιμετωπίσουν. Και με βάση τα όσα έχουν κάνει μέχρι τώρα, δεν τους βάζεις κακό βαθμό. Ούτε σημαίνει βέβαια ότι ο Παναθηναϊκός… χτίζει την υπερομάδα που θα σαρώσει τα πάντα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης τα εξής, που δίνουν επιπλέον πόντους σε όσα λέμε:
-Στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει πια ο μεγαλομέτοχος που βάζει χρήματα από την τσέπη του για να καλύψει τις όποιες ανάγκες παρουσιαστούν.
-Στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει πιά ο πολύπειρος παράγοντας, Μάνος Παπαδόπουλος. Αλλά δύο άνθρωποι, με βαριά ιστορία που κλήθηκαν να σηκώσουν ένα μεγάλο φορτίο χωρίς να έχουν (σε αυτό) την απαραίτητη εμπειρία.
-Στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει πιά ο επί σειρά ετών ηγέτης του στο γήπεδο, καθώς αποχώρησε για την Μπαρτσελόνα.
-Στον Παναθηναϊκό βρίσκεται ένας νέος προπονητής, με εμπειρία ως ασίσταντ κόουτς και όχι ως πρώτος σε αυτό το επίπεδο.
Πάμε όμως και στα επιμέρους. Να δούμε τις μεγάλες αλλαγές.
Κατ’ αρχήν με τη στόχευση στον Πιερ Τζάκσον ο Παναθηναϊκός ξεφεύγει από το κλασικό «pass first» point guard που είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Είτε με τον Δημήτρη Διαμαντίδη είτε με τον Νικ Καλάθη. Που είχαν ως δυνατό σημείο τη δημιουργία.
Για να είμαι ειλικρινής (κι εκφράζω προσωπική άποψη) εκτιμώ ότι ο Παναθηναϊκός περισσότερο χρειάζεται έναν pg στο στυλ του Τζάκσον. Δηλαδή τον παίκτη που απειλεί, που σκοράρει, που μπορεί να κάνει το απρόβλεπτο στην ώρα του αγώνα…
Επίσης με την πιο πρόσφατη μεταγραφή του Άαρον Γουάιτ, ο Παναθηναϊκός πάει σε διαφορετικό τεσσάρι από την τελευταία διετία. Ο ΝτεΣόν Τόμας είχε στο μυαλό του μόνο την επίθεση. Ο Γουάιτ είναι εξαιρετικός αμυντικός, καλός ριμπάουντερ, έχει αθλητικότητα και γρήγορα πόδια. Μπορεί φυσικά να ανοίξει την άμυνα με το σουτ του, παίζει καλά το p&r.
Τα υπόλοιπα και για τον Σαντ Ρος αλλά και για τον δεύτερο «άσο» τα έχουμε αναλύσει. Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα μπει σε μια «μάχη» γνωρίζοντας τις δυνατότητες αλλά κυρίως τις αδυναμίες του.
Γνωρίζοντας ότι θα πρέπει σε κάθε αγώνα να παλεύει σα να είναι ο… τελευταίος για κάθε παίκτη.
Μη ξεχνάμε ότι οι «πράσινοι» έχουν και αρκετά «αν»… Που εφόσον καταλήξουν θετικά, τότε όλα θα είναι καλύτερα.
1.ΑΝ θα δούμε τον Γουάιτ της Ζαλγκίρις ή της Αρμάνι.
2.ΑΝ ο Νέντοβιτς θα είναι υγιής, οπότε πανέτοιμος για θαύματα.
3.ΑΝ τελικά χρειάζεται κι ένας ακόμα pg πίσω από τον πρώτο καθώς άλλο point guard κι άλλο point forward.
4.AN ο Μάρκους Φόστερ, που έχει εξαιρετικές προδιαγραφές, θα αντέξει την πίεση και το επίπεδο της Euroleague.
5.ΑΝ ο Παπαγιάννης και ο Μήτογλου θα κάνουν το step up ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν. Όπως και ο Μποχωρίδης στη δεύτερη θητεία του.
6.ΑΝ ο Βόβορας αποδειχθεί ανθεκτικός στο να κουμαντάρει ένα καράβι, όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στις ισορροπίες στα αποδυτήρια.
7.ΑΝ η ομάδα θα λειτουργήσει όπως πρέπει στη διαφορετική λογική μετά τη φυγή του Καλάθη.
Κι άλλα πολλά…
Όσο για την τελευταία ανακοίνωση, του Λεωνίδα Κασελάκη; Φυσικά δεν είναι μεταγραφή… αεροδρομίου ή ενθουσιασμού. Όμως είναι ένας παίκτης που θα του λέει ο προπονητής, «θέλω να μπεις απλά για να κάνεις 2 φάουλ» και θα είναι ευχαριστημένος. Και θα το κάνει… Με χαρά!
Χωρίς μούτρα και χωρίς αίσθημα αδικίας ότι «μπορώ να κάνω περισσότερα».
Και το θέμα είναι ότι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Κασελάκη, αλλά για όλους.
Ποια είναι η ουσία;
Ότι ο φετινός Παναθηναϊκός έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Αλλά και πολλά στοιχήματα.