Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει από την Ισπανία κι από την «διαβολοβδομάδα» σε Βαλένθια και Βιτόρια με άδεια χέρια. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Εύκολο δεν ήταν να νικήσει στις δύο αυτές έδρες, να μη γελιόμαστε. Αλλά το ζήτημά μας δεν είναι αυτό, όσο το πώς ανταποκρίθηκε συνολικά σε αυτές τις προκλήσεις.
Για να εξηγήσουμε: Ο Παναθηναϊκός δεν έχει δρόμο μπροστά του αλλά… μονόδρομο! Και μάλιστα μακρύ και κουραστικό. Μόνο που θα πρέπει να τον βαδίσει με ξεκάθαρες αρχές και να μην παρεκκλίνει απ’ αυτές ούτε εκατοστό.
Το έχουμε γράψει ένα εκατομμύριο φορές θα το ξαναγράψουμε. Η συγκεκριμένη ομάδα, αυτό το ρόστερ δηλαδή, έχει μόνο μια επιλογή: Να «σκυλιάσει» στην άμυνα. Να έχουν εγωισμό και να μη δέχονται έτσι απλά ότι δέχθηκαν καλάθι. Να αρνούνται να αποδεχτούν ότι έχασαν προσωπική μονομαχία.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι η ομάδα που μπορεί να πάρει αγώνα από την επίθεσή του. Μπορεί να γίνει αυτό μια-δυό φορές αλλά δεν είναι ο κανόνας. Δεν είναι το μπάσκετ που μπορεί να υπηρετήσει. Στην Ισπανία, η «πράσινη» άμυνα ήταν ανύπαρκτη, ήταν παταγώδης αποτυχία.
Στην Βιτόρια δε και κόντρα στην Μπασκόνια, η επίθεση του Παναθηναϊκού ήταν στατική. Το μπάσκετ που παρουσίασε ήταν «φτωχό». Κατά μια έννοια «αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάζει» αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Οι «πράσινοι» με στατικό μπάσκετ, χωρίς γρήγορη και καλή κυκλοφορία και κυρίως με ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ λάθη, δε μπορούν να πάνε πουθενά.
Και μέσα σε όλα αυτά προστέθηκε το ναυάγιο της τελευταίας περιόδου.
Από την αρχή της χρονιάς είχαμε οριοθετήσει ως στόχο τη συνεχή πρόοδο, τη βελτίωση από αγώνα σε αγώνα. Αλλά και την ευκαιρία που παρουσιάζεται σε πολλούς παίκτες. Ο Παναθηναϊκός ακόμα δεν έχει αποκρυσταλλώσει ρόλους και πολλές φορές βλέπουμε παίκτες να επιδιώκουν να κάνουν πράγματα εντελώς διαφορετικά απ’ αυτά που μπορούν.
Έτσι κι από τη στιγμή κατά την οποία η ποιότητα δεν είναι και στο high, καταργείται και η λογική. Και μια ομάδα με συγκεκριμένες δυνατότητες δε μπορεί να καταργεί τη λογική. Διότι μόνο με αυτή έχει την προοπτική να προχωρήσει.
Ο κόουτς και οι παίκτες του Παναθηναϊκού, φέτος, κλήθηκαν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Ξέρουν όλοι ότι οι δυνατότητες είναι περιορισμένες, αλλά κανείς δεν αποδέχεται να τα… παρατάνε!
Για παράδειγμα, μια ομάδα που έχει συγκεκριμένο ταβάνι (και όχι πολύ υψηλό) δε μπορεί να «χαρίζει» 19 πόντους (από τους 46) στον αντίπαλο μέσα σε ένα ημίχρονο. Τα επιμέρους στατιστικά έδειξαν ότι από τα λάθη του Παναθηναϊκού η Μπασκόνια είχε βάλει το 40% των πόντων της στο πρώτο μέρος. Αυτό δείχνει την απόλυτη έλλειψη συγκέντρωσης.
Μέχρι τα πρώτα 7-8 λεπτά του τρίτου δεκαλέπτου οι «πράσινοι» έβγαλαν αντίδραση στην άμυνα. Κατάφεραν να ελέγξουν κάπως το ρυθμό, να μειώσουν και να φανούν απειλητικοί. Μετά το 27’ όταν ο Βόβορας (αναγκαστικά) προχώρησε σε αλλαγές ο ρυθμός έπεσε. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε και πάλι να «κυνηγάει» να καλύψει διαφορά διψήφια… Και τα περιθώρια στένεψαν.
Όπως και με την Βαλένθια, οι παίκτες της Μπασκόνια (ειδικά ο Βιλντόζα και ο Πίτερς) άρχισαν να παίζουν «ρολόι» με τα τρίποντα. Η διαφορά έφτασε στο +14 ενώ από το 31΄’ η Μπασκόνια είχε πετύχει 72 πόντους. Η αλήθεια είναι ότι με βάση την ποιότητα του Παναθηναϊκού αυτό το «72» παθητικό έπρεπε να είναι ο τελικός στόχος…
Η «κατηφόρα» ήταν μεγάλη στην Βιτόρια, σε περίπτωση που πιανόσουν… αφηρημένος στις καλές εποχές. Φανταστείτε τώρα πόσο σκληρό μπορούσε να γίνει
Και όταν αρχίσει η «κατηφόρα» στην «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα» δεν υπάρχει τέλος…
Τι γίνεται απ’ εδώ και πέρα; Κατ’ αρχήν έρχεται στο ΟΑΚΑ η Μπάγερν και στη συνέχεια οι «πράσινοι» έχουν το εξ αναβολής με την Βιλερμπάν κι ακολούθως Μιλάνο. Το ρεκόρ είναι στο 2-6, έχουν χάσει πολύ έδαφος αλλά το χειρότερο είναι ότι έχουν χάσει το δρόμο τους.
Κανείς δεν είχε απαιτήσεις για πλέι οφ ή για τρόπαια κτλ. Κανείς δε ζει σε άλλο πλανήτη. Όμως όταν σε τέσσερις συνεχόμενους αγώνες δέχεται σταθερά πάνω από 80 πόντους (τόσο ήταν το minimum με την Εφές) και οι αντίπαλοι ευστοχούν κατά μέσο όρο σε διψήφιο αριθμό τριπόντων (και σε ποσοστό που προσεγγίζει το 40%) κάτι δεν πάει καλά.
Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αλλάξει λογική. Κι αυτό δεν θα τον κάνει υπερομάδα αλλά… κανονική ομάδα. Που τώρα δεν είναι
Ειδικά η εικόνα διάλυσης στο τελευταίο δεκάλεπτο όταν οι «πράσινοι» βρέθηκαν στο -25 είναι ακόμα πιο ανησυχητική. Το ότι πέταξαν λευκή πετσέτα, δεν είναι κάτι που μπορεί όμως να γίνει αποδεκτό. Από τους ίδιους τους παίκτες, αρχικά.