Παναθηναϊκός: Το πρώτο μικρό σερί που φέρνει χαμόγελα

Τρία χρόνια είχαν περάσει από τότε που ο Παναθηναϊκός είχε κάνει το 2/2 σε «διαβολοβδομάδα» στην Euroleague οπότε έχουμε ένα καλό στοιχείο μπροστά μας.

Το δεύτερο είναι ότι για πρώτη φορά φέτος ο Παναθηναϊκός ήταν τόσο εμφανώς ανώτερος από μια ομάδα, από το πρώτο λεπτό κιόλας. Η τελευταία περίοδος (οι «πράσινοι» είχαν 11 πόντους με 1/15 δίποντα και 8 λάθη ενώ στα προηγούμενα 30 λεπτά είχαν κάνει μόλις 6) δεν πιάνεται ενώ φυσικά και δικαιολογείται.

Είναι κάπως φυσιολογικό μετά την υπερπροσπάθεια στον αγώνα με την Βίρτους Μπολόνια και με το κοντέρ απέναντι στην Βιλερμπάν να βρίσκεται στο +29 να επέλθει μια χαλάρωση! Στο τελευταίο δεκάλεπτο δεν είχαμε αγώνα, απλά!

Μετά τη νίκη επί της Βίρτους είχα γράψει για το πόσο σημαντικός είναι ο αγώνας με την Βιλερμπάν αφού ο Παναθηναϊκός ζητά συνέπεια και συνέχεια, να χτίσει ένα πρώτο μικρό σερί και φυσικά να δώσει μεγάλη αξία στην επιτυχία επί των Ιταλών.

Νομίζω ότι ειδικά το τελευταίο είναι εμφανές αν κοιτάξουμε το βαθμολογικό πίνακα όπου οι «πράσινοι» ανέβηκαν κατά πέντε θέσεις συγκριτικά με το που βρίσκονταν 48 ώρες πριν. Στην ουσία είναι ισόβαθμοι με τις Βίρτους- Βαλένθια και Ερυθρό Αστέρα (και με το goal average στην 13^η θέση) στη 10^η θέση κι απέχουν μια νίκη από την οχτάδα όπου παρατηρείται ισοβαθμία τριών ομάδων με ρεκόρ 5-5.

Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι στην περσινή αγωνιστική περίοδο και μετά τις πρώτες δέκα αγωνιστικές, ο Παναθηναϊκός είχε ρεκόρ 2-8.

Το 4-6 δεν είναι για να ανοίγεις σαμπάνιες, όμως δεν είναι και κακό, αντίθετα βάζει τους «πράσινους» σε ένα καλό σημείο ώστε όταν βρουν σε απόλυτο βαθμό τα πατήματά τους, να μπορέσουν να ανακαλύψουν τα όριά τους και να ερευνήσουν το στόχο που μπορούν να διεκδικήσουν.

Για να είμαστε ειλικρινείς ακόμα και στο 15-11 της πρώτης περιόδου και παρά τη μικρή διαφορά ήταν ολοφάνερο ότι ο Παναθηναϊκός είχε τον έλεγχο της αναμέτρησης. Τα είχε καταφέρει μέσα από την άμυνά του και χρειαζόταν μια «σπίθα» για να ανάψει τη φλόγα στην επίθεση και να επιβληθεί πλήρως.

Κι αυτό έγινε φυσικά με τον παίκτη που πήρε ο Παναθηναϊκός γι’ αυτό το ρόλο. Ο Ντουέιν Μπέικον ήταν εκείνος που ανέλαβε με την προσωπικότητα και το επιθετικό του ταλέντο να δώσει την ώθηση.

Έκλεισε το πρώτο ημίχρονο (39-24) με 10 πόντους ενώ στην αρχή της 3^ης περιόδου πέτυχε τους 10 από τους 13 πόντους του «τριφυλλιού» όταν η διαφορά εκτοξεύτηκε στο +26 (σκορ 52-26).

Πλέον τα πράγματα είχαν γίνει περισσότερο απλά. Και μπορεί- φυσικά- ο Ντέρικ Γουίλιαμς, ο ήρωας του αγώνα με την Βίρτους να μην είχε την ίδια ενέργεια πέρα από κάποιες εκλάμψεις ή ο Λι με τον Γουόλτερς επίσης μετά την υπερπροσπάθεια να βρίσκονται στο ίδιο σημείο με τον συμπατριώτη τους, όμως ο Μπέικον έκανε αυτό που έπρεπε.

Είναι ο go–to guy που θα σπρώξει την επίθεση της ομάδας και θα επιβάλλει την προσωπικότητά του.

Παράλληλα οι «πράσινοι» είχαν το «πολυεργαλείο» Ματέους Πονίτκα με 10 πόντους- 5 ριμπάουντ- 7 ασίστ- 2 κλεψίματα και αμέτρητες βουτιές για να κερδίσει κατοχές.

Αν θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε κάποια ζητήματα τότε το πρώτο θα ήταν στο γεγονός ότι πρέπει να υπάρξει «βοήθεια» στον Γουίλιαμς ο οποίος παίζει κατά μέσο όρο 30’47’’ ενώ μόνο στον αγώνα με την Άλμπα (όπου ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε με μεγάλη διαφορά) έπαιξε 19’12’’. Σε έξι από τους 10 αγώνες έχει από 30’29’’ (με τον Ερυθρό Αστέρα) ως 39’04’’ (με την Βίρτους) και σε άλλους τρεις έχει λίγα δευτερόλεπτα κάτω από 30 λεπτά.

Το δεύτερο είναι ότι χωρίς τον Μάριους Γκριγκόνις ο Παναθηναϊκός δε δείχνει τόσο «υπερφορτωμένος» και με «πρέπει» στο rotation που βέβαια είναι δείγμα των ερωτηματικών που μπαίνουν στο συνολικό σχεδιασμό του καλοκαιριού (συνδυαστικά με τις προσθήκες που έγιναν στη συνέχεια).

Ομολογουμένως οι «πράσινοι» δεν είναι η ομάδα «πρώτης τετράδας» αλλά δεν είναι κι εκείνη που της αρμόζει ή της αξίζει η 18^η θέση. Κανείς δεν αμφισβητεί την αξία που έχουν οι μονάδες της, αλλά τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησαν να τις ταιριάξουν εκείνοι που έκαναν τις επιλογές.