Είναι πλέον δεδομένο μετά την αποχώρηση του Νεμάνια Νέντοβιτς αλλά και του Ιωάννη Παπαπέτρου ότι ο Παναθηναϊκός περνά σε νέα εποχή.
Αρκεί φυσικά ο Παναθηναϊκός, συνολικά ως Οργανισμός να στηρίξει αυτό το πλάνο και να το ενισχύσει σταδιακά ώστε να εξασφαλίσει το μέλλον του. Προσωπικά και με κάθε αντίθετη άποψη να είναι δεκτή και να συζητείται, εκτιμώ ότι οι «πράσινοι» κινούνται ολόσωστα μέχρι στιγμής.
Κι αυτό φαίνεται όσο προχωρούν οι μέρες. Διακρίνεται (όσο σίγουροι μπορεί να είμαστε γι’ αυτό απέναντι σε μια ομάδα που δεν αποτελεί πρότυπο σταθερότητας) ότι προσπαθούν να φτιάξουν κάτι για το μέλλον. Κι αυτό είναι κάτι που μπορούν να το επικοινωνήσουν χωρίς υστερίες ή επικοινωνιακές φιοριτούρες και υπερβολές.
Φυσικά το ότι δύο βασικότατα στελέχη (Νέντοβιτς- Παπαπέτρου) αποχωρούν είναι συζητήσιμο θέμα.
Με όλο το σεβασμό προς τους δύο παίκτες, που είναι εγνωσμένης αξίας, στη διετία που πρωταγωνίστησαν ο Παναθηναϊκός είχε τη χειρότερη εικόνα των τελευταίων 30 ετών.
Όχι δεν είναι δική τους ευθύνη αυτό. Αλλά είναι γεγονός ότι και οι δύο κλήθηκαν να κάνουν παραπάνω πράγματα απ’ αυτά που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν.
Από πλευράς ταλέντου δεν τίθεται θέμα ότι ο Νέντοβιτς υπερτερεί σημαντικά αλλά το ταλαιπωρημένο του κορμί ήταν μεγάλο ερωτηματικό. Και γινόταν περισσότερο ταλαιπωρημένο όταν αναγκαστικά έπαιζε μόνος του αφού ο Παναθηναϊκός είχε απόλυτη εξάρτηση από τον Σέρβο επιθετικά.
Ο Παπαπέτρου είναι ένας εξαιρετικός και χρήσιμος παίκτης, εν ενεργεία διεθνής που κλήθηκε στον Παναθηναϊκό να κάνει παραπάνω πράγματα απ’ αυτά που μπορεί. Με τον τρόπο αυτό ούτε τον εαυτό του βοήθησε ούτε και την ομάδα.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τέλμα, όπου ούτε ο Παπαπέτρου μπορούσε να δώσει κάτι παραπάνω στον Παναθηναϊκό αλλά ούτε και η ομάδα μπορούσε να του προσφέρει κάτι περισσότερο. Το όριο ξεπεράστηκε.
Στην Παρτιζάν ο Παπαπέτρου δε θα κάνει όσα (παραπάνω) έκανε στον Παναθηναϊκό και για το λόγο αυτό θα είναι περισσότερο ήρεμος, ανανεωμένος και φρέσκος.
Επί της ουσίας μιλάμε για το ολικό restart του Παναθηναϊκού. Η περιφέρεια είναι «κλεισμένη» με Λι, Γουόλτερς, Άντριους και Μποχωρίδη ενώ ο Γκριγκόνις θα πάει κυρίως στο «3» μαζί με τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη.
Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει και τον Γιώργο Καλαϊτζάκη τότε θα έχει κάνει ακόμα ένα μεγάλο βήμα για το μέλλον. Ο 27χρονος Μποχωρίδης θα είναι ο «παππούς» των Ελλήνων.
Στο «4» ο Ντέρικ Γουίλιαμς είναι το μεγάλο φαβορί έχοντας υποστήριξη από Χουγκάζ- Μαντζούκα και στο «5» υπάρχει ο ακλόνητος Γιώργος Παπαγιάννης με τον Τζέφρι Λοβέρν που μπορεί να καλύψει και το «4» και βέβαια στην frontline για το μέλλον υπάρχει ο Σαμοντούροβ όπως και ο Αβδάλας για την περιφερειακή γραμμή.
Με την προοπτική ενός ακόμα- έβδομου- ξένου στο «3-4» ο Παναθηναϊκός θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα που σίγουρα έχει ισορροπία και λύσεις. Και κυρίως, όπως προαναφέραμε, κάνει το restart της