Ο Παναθηναϊκός δεν είχε καμία τύχη απέναντι στην Μπασκόνια κι αυτό φάνηκε από την αρχή της αναμέτρησης. Από τις πρώτες φάσεις συγκεκριμένα όταν οι «πράσινοι» βρίσκονταν μια-δυο (τουλάχιστον) ταχύτητες πίσω από τους αντιπάλους τους.
Ήταν σα να παίζει ο Παναθηναϊκός σε slow motion και η Μπασκόνια σε fast forward. Η γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας ξεκλείδωνε εύκολα την άμυνα του Παναθηναϊκού. Κι όταν άρχισαν να μπαίνουν τα σουτ από την αρχή, η ψυχολογία έβγαλε… φτερά. Χρειάστηκε να φτάσουν στην 8η προσπάθεια για τρίποντο οι Βάσκοι μέχρι να αστοχήσουν έξω από τα 6,75 μέτρα. Και οι «πράσινοι» βέβαια τα πήγαν καλά στον ίδιο τομέα αλλά δεν έχουν ίδια ποιότητα οι ομάδες.
Ούτε ίδια ψυχολογία ή κίνητρο. Οι Βάσκοι πλέον είναι με το… μάτι να γυαλίζει. Μετά από πολλές αγωνιστικές «πατάνε» σε θέση που οδηγεί στα πλέι οφ και μετρούν 9 νίκες στους τελευταίους 10 αγώνες τους. Και παίζουν ωραίο μπάσκετ, απολαυστικό. Με πολλή ένταση κι ενέργεια στην άμυνα, με πίεση επάνω στη μπάλα, με τα deflections τους… Και με μεγάλη ταχύτητα (αμυντικά κι επιθετικά) που να απλώνει το παιχνίδι της στο γήπεδο και να τη χαίρεσαι.
Ο Παναθηναϊκός απλώς περιμένει να τελειώσει η χρονιά στην Euroleague όπου φέτος δεν υπήρχαν προσδοκίες. Αλλά και πάλι ορισμένα πράγματα παραμένουν στην πύλη του ανεξήγητου. Το περιορισμένο μπάτζετ δεν είναι απαραίτητα το πρόβλημα για το ότι ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να βρει έναν πλέι μέικερ της προκοπής!
Οι «πράσινοι» έτσι όπως το πάνε δε θα κλείσουν και με τις καλύτερες εντυπώσεις τη σεζόν στην Euroleague. Ότι θα ήταν δύσκολη χρονιά, το γνώριζαν όλοι. Το ότι δεν υπήρχαν απαιτήσεις, επίσης.
Αλλά αυτά έχουν μεγάλη διαφορά από το να δέχονται κατά μέσο όρο 89 πόντους στους τελευταίους τρεις αγώνες. Είναι και θέμα εγωισμού, όχι μόνο ικανότητας ή επιπέδου.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που δεν διαθέτει και τόσο πλούσιο επιθετικό ταλέντο! Αν δεν παίζει ούτε άμυνα, τότε αλήθεια, τι μπορεί να περιμένει;
Κι αυτό το «καμπανάκι» δεν αφορά στην Euroleague… Που έχει τελειώσει εδώ και καιρό.