Πάνω ράφια, κάτω ράφια, χάσαμε την μπάλα

Πριν προχωρήσουμε στις πρώτες μας εκτιμήσεις για τον ΝτεΣόν Τόμας, που προβάρει τα πράσινα, θα μας επιτρέψετε να εκφράσουμε την απορία μας για όλο τον θόρυβο που προηγήθηκε μετά την “πώληση” του Μάρκους Ντένμον στην Κίνα όπως δέθηκε με την απόκτηση του Αμερικανού φόργουορντ και συνδυαστικά με την παραμονή του Λοτζέσκι.

Μπορούμε να αναρωτηθούμε τι είδους ιδέα ήταν το “πωλείται ο Ντένμον για ν εξοικονομηθούν χρήματα για την απόκτηση φόργουορντ από το πάνω ράφι”! Πρώτον, ο ΝτεΣόν Τόμας είναι ένας καλός παίκτης που όμως δεν συνδέεται με το παραπάνω επικοινωνιακό τέχνασμα. Δηλαδή όταν λες σε κάποιον “εξοικονομώ χρήματα για μεγάλη κίνηση” δεν περιμένει ότι το κάνεις για τον συγκεκριμένο παίκτη! Ειναι πολύ καλός αλλά όχι ο TOP στόχος..

Δεύτερον, αυτό το “πάνω ράφι”, αυτή η απίστευτη κλισεδιά που χρησιμοποιούμε, σημαίνει πολλά και τίποτα. Οταν αποκτήθηκε ο Μάικ Μπατίστ δεν ήταν από το πάνω ράφι, αλλά μέσα από την τεράστια προσφορά του στην ομάδα, ανέβηκαν οι μετοχές του κι έγινε παίκτης πρώτης γραμμής. Οταν αποκτήθηκε ο Στεφάν Λάσμε, απέκτησε ρόλο επειδή ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις ικανότητές του και δεν του ζήτησε να κάνει παραπάνω πράγματα, με αποτέλεσμα να βρεθεί επίσης στην πρώτη γραμμή. Τα ίδια και ο Τζέιμς Γκιστ… Πάνω ράφι δεν ήταν αλλά ένας παίκτης που δεν είχε στεριώσει πουθενά, δεν είχε θέση, δεν ήξερες τι προσπαθεί να κάνει παρά τα τεράστια προσόντα του. Οταν στον Παναθηναϊκό (με πρώτο τον Αργύρη Πεδουλάκη για να είμαστε ειλικρινείς) αντιλήφθηκαν τι μπορεί να κάνει και αξιοποίησαν τις ικανότητές του, τον έκαναν παίκτη πρώτης γραμμής.

Τρίτον η όλη διαδικασία αδικεί τον ΝτεΣόν Τόμας που είναι ένας πολύ καλός παίκτης, με τα θετικά του και τ’ αρνητικά του όπως όλοι, αλλά δεν του άξιζε όλο αυτό το σενάριο για να έρθει στον Παναθηναϊκό! Θα μπορούσε να έχει έρθει με πολύ πιο απλό τρόπο. Και κανείς δεν θα έλεγε τίποτα.

Τέταρτον, αν ολο αυτό το στόρι έγινε για να “καλυφθεί” το ότι ο Παναθηναϊκός έκανε “πώληση” παίκτη θα μας επιτρέψετε δύο υποσημειώσεις. Η πρώτη είναι ότι μετά την έλευση του Λάνγκφορντ και την απολύτως δικαιολογημένη πρόθεση της διοίκησης και του προπονητή ν’ αναβαθμιστει ο Παππάς, ο Ντένμον σαφώς και περρίσευε. Η δεύτερη υποσημείωση είναι ότι στον Παναθηναϊκό έχει ήδη γίνει ΤΕΡΑΣΤΙΑ οικονομική υπέρβαση αναλογικά με τις συνθήκες που επικρατούν στην χώρα μας, οπότε ήταν μάλλον ανούσιο όλο αυτό…

Απ’ εκει και πέρα ένας νέος παίκτης έρχεται. Νέος στην Ελλάδα αλλά γνωστός στην Ευρωλίγκα όπου πρωτοσυστήθηκε με την Ναντέρ κι έκανε ένα μεγάλο διπλό στην Βαρκελώνη επί της τότε ομάδας του Τσάβι Πασκουάλ. Εκεί πήγε την επόμενη χρονιά και ακολούθως στην Εφές και στην Μακάμπι.

Να το ένα θέμα, λοιπόν. Μετά την Ναντέρ όταν έκανε το “μπαμ”, δεν έμεινε πάνω από μια σεζόν σε καμιά ομάδα. Είναι λοιπόν ένα στοίχημα γι’αυτόν ο Παναθηναϊκός ενώ ισχύει και το αντίστροφο.

Με τα οικονομικά δεδομένα που είχε στα χέρια του ο Πασκουάλ έλαβε μια απόφαση με το χαμηλότερο πιθανό ρίσκο λόγω της εμπειρίας του Αμερικανού στην Ευρωλίγκα, άλλωστε τον γνώριζε καθώς τον είχε επιλέξει στην Μπαρτσελόνα. Εχει πολύ καλό σουτ τριών πόντων (μπορεί να καταστρέψει τον αντίπαλο στην μερα του), εξυπηρετεί στα πολυμορφικά σχήματα καθώς μπορεί να παίξει και στο “3” αλλά και στο “4”, αλλά για να λέμε την αλήθεια είναι λιγότερο “4” απ’ όσο φαντάζεται κανείς. Πάντως “κολλάει” σε σχήματα αθλητικά που θέλει να παίξει ο Πασκουάλ (πχ Τόμας στο 3, Θανάσης ή Παπαπέτρου ή Γκιστ στο 4 και Λάσμε στο 5), όπως και σε σχήμα με κλασικό σέντερ (Παπαγιάννης η Βουγιούκας). Είναι εργαλείο…

Ομως δεν είναι καλός αμυντικός ούτε και ριμπάουντερ και σίγουρα δεν προσεγγιζει στο ελάχιστο τον ρόλο του “αντι-Σίνγκλετον”. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι χρήσιμος για την ομάδα.

Αλλωστε το σωστό είναι να καταγράφεις την άποψή σου παρουσιάζοντας τα θετικά αλλά και τα ερωτηματικά που συνοδεύουν την έλευση ενός παίκτη. Δεν είναι ούτε μόνο θετικά ούτε μόνο αρνητικά όσα έχει ο ΝτεΣόν Τόμας, μια κίνηση χαμηλότερου πιθανού ρίσκου (όπως ειπαμε) διαφορετικός από τον Οκάρο Ουάιτ ή τον Σίνγκλετον και σίγουρα πιο οικονομικός.

Το ράφι που θα τοποθετηθεί θα φανεί στο γήπεδο… Αν είναι Μπατίστ ή Γκιστ ας πούμε, θα είναι ευχής έργον. Αλλωστε η προσφορά στην ομάδα καθορίζει το ράφι και όχι η λάμψη, ειδικά για τις ελληνικές ομάδες που πλέον δεν βγαίνουν στην αγορά ως… πρώτες μούρες όπως συνέβαινε παλαιότερα. Οπότε κάποια πυροτεχνήματα επικοινωνιακού τύπου ούτε χρήσιμα για την ομάδα είναι ούτε και για τον παίκτη.