Πιο σημαντικό από την οχτάδα είναι να γίνει ΟΜΑΔΑ!

Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να γνωρίζω αν κάποιος από εσάς περίμενε κάτι περισσότερο στην Μαδρίτη και στον αγώνα που είχε να δώσει ο Παναθηναϊκός κόντρα στην Ρεάλ. Προσωπικά ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι κάπως έτσι θα πήγαινε ο αγώνας.

Στο δικό μου μυαλό αδυνατούσα να βρω πως οι «πράσινοι» θα σταματούσαν τους Μαδριλένους, πως ακριβώς θα «ταίριαζαν» στο παιχνίδι της Ρεάλ. Δεν μου έβγαινε με τίποτα. Όμως…

Είναι σκληρό να βλέπεις πάντως τον Παναθηναϊκό, έστω κι απέναντι σ’ αυτή την σπουδαία Ρεάλ, έστω κι αν οι εποχές έχουν αλλάξει, να συμμετέχει σ’ ένα παιχνίδι… γάτας και ποντικού. Δεν χρειάζεται, νομίζω, να αποκαλύψουμε τους ρόλους.

Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις τον Παναθηναϊκό να πετυχαίνει το πρώτο καλάθι της αναμέτρησης και στην συνέχεια μέσα σε 5 λεπτά να δέχεται σερί 16-0!!!

Είναι σκληρό να βλέπεις τον Παναθηναϊκό να έχει χάσει τον αγώνα ουσιαστικά από τα αποδυτήρια (16-2 στο 5’ κι ακολούθως 23-10 στο 10’ και 28-10 στο 11’) και να φαίνεται τρομερά αδύναμος, λίγος απέναντι στην Ρεάλ.

Είναι όμως η αλήθεια. Μπορούν να την καταλάβουν όσοι ονειρεύονται φάιναλ φορ, έβδομα ευρωπαϊκά και να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα; Μπορούν να δουν την αλήθεια; Μπορούν να την αντιμετωπίσουν; Αυτή είναι…

Είναι σκληρό να βλέπεις τον Παναθηναϊκό να παρουσιάζει ατομικές εξάρσεις του Λάνγκφορντ, αργότερα του Καλάθη και μια συνολικά σοβαρή, μαχητική και αξιοπρεπή παρουσία του Παπαγιάννη. Μέχρι εκεί… Αυτό ήταν ο Παναθηναϊκός και τίποτε περισσότερο.

Είναι πολύ σκληρό να μειώνει την διαφορά στους 5 πόντους με την έναρξη της τελευταίας περιόδου και να είσαι ΒΕΒΑΙΟΣ ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα παραπάνω. Κι αυτό γιατί δεν είσαι καθόλου σίγουρος αν το ψαλίδισμα της διαφοράς είχε να κάνει με αντίδραση του Παναθηναϊκού ή με χαλάρωση της Ρεάλ.

Μάλλον το δεύτερο, για να είμαι ειλικρινής.

Και είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ μέσα σε 7 λεπτά μια ομάδα με το brand και την δυναμική του Παναθηναϊκού να δέχεται επιμέρους σκορ 23-3 και να χάνει την Ρεάλ από τα μάτια του καθώς το ταμπλό έδειχνε 86-61…

Με ομάδες όπως η Νταρουσάφακα ή η Μπούντουτσνοστ αποδείχθηκε ότι ο Παναθηναϊκός δεν… τρομάζει κανέναν και κυρίως ότι όλοι έχουν καταλάβει ότι μπορούν να τον νικήσουν. Και δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα να αισθάνεσαι ότι δεν σε φοβάται κανείς. Και είναι ακόμα χειρότερο όταν αντιλαμβάνεσαι (επάνω στο παρκέ) ότι η Ρεάλ βρίσκεται ΠΟΛΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ πάνω από εσένα.

Θα μου πείτε ότι το να χάσεις στην Μαδρίτη από την Ρεάλ είναι κάτι φυσιολογικό. Φυσικά… Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να σε κατηγορήσει επειδή έχασες στο γήπεδο της Ρεάλ. Όμως ο Παναθηναϊκός δεν παίζει μπάσκετ. Δεν δείχνει τίποτα. Δεν βελτιώνει το παραμικρό… Δεν αντιδρά.

Πολλοί λένε ότι ο Παναθηναϊκός «χάνεται» εκτός έδρας εδώ και χρόνια. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Δεν είναι τα εκτός έδρας το θέμα, αλλά συνολικό. Το ότι τα δύο τελευταία χρόνια στα πλέι οφ είχε το πλεονέκτημα έδρας αλλά έγραψε 1-3 σε τέσσερις αγώνες με Φενέρμπαχτσε και Ρεάλ στο ΟΑΚΑ, λέει πολλά.

Επιμένω ότι οι «πράσινοι» πρέπει να ηρεμήσουν. Πρέπει να δουν ΟΛΟι την αλήθεια. Να κάνουν την αυτοκριτική τους αλλά κυρίως να έχουν αυτογνωσία. Οι ίδιοι οι «πράσινοι» παρουσίαζαν την ομάδα τους (με δηλώσεις προέδρου αλλά και προπονητή) ως έτοιμη για φάιναλ φορ. Οι ίδιοι έλεγαν ότι αυτός είναι ο στόχος κι επέμεναν ότι με αυτό το ρόστερ θα είναι αποτυχία αν δεν βρεθούν τον Μάιο στην Βιτόρια.

Ηρεμία και επαναπροσδιορισμός των στόχων γιατί υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα. Τεράστιο… Ο Παναθηναϊκός δείχνει μπλεγμένος και να έχει χάσει τον δρόμο του. Εκείνο που προέχει αυτή την στιγμή είναι να γίνει ΟΜΑΔΑ και όχι η οχτάδα, η τετράδα, το πλεονέκτημα, το φάιναλ φορ και τόσα άλλα.  Γιατί αυτό που βλεπουμε δεν είναι εικόνα ομάδας.

Ο αγώνας με το Μιλάνο στο ΟΑΚΑ είναι πάρα πολύ σημαντικός, ίσως και τελικός για τον Παναθηναϊκό ώστε να κλείσει με αξιοπρεπές ποσοστό (ακολουθεί και η αναμέτρηση με την ΤΣΣΚΑ πάλι εντός) τον πρώτο γύρο. Και μετά βλέπει…

Ρεάλ Μαδρίτης – Παναθηναϊκός 89-68: Διασύρθηκε δύο φορές στη Μαδρίτη