Η Ρωσία εδώ και πολλά χρόνια θεωρεί ότι η Ουκρανία δεν υπάρχει στο χάρτη, το έχει φωνάξει σε όλους τους τόνους αλλά προφανώς κανείς δεν έδινε σημασία.
Για τον Βλάντιμιρ Πούτιν και τους Ρώσους, η Ουκρανία είναι ένα κατασκεύασμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Η.Π.Α ενώ ουσιαστικά αποτελεί κομμάτι της χώρας του. Ουδέποτε παραδέχθηκε το ουκρανικό Έθνος. Έλεγε ανοιχτά ότι δεν υπάρχει τέτοια ταυτότητα και ουσιαστικά προειδοποιούσε ότι η Ρωσία θα πάρει αυτό που της ανήκει.
Ο πόλεμος είναι κάτι που προκαλεί πόνο, θλίψη και σκοτάδι. Ο θάνατος απλώνεται παντού. Η αγωνία του κόσμου δεν περιγράφεται. Η δική μας γενιά είναι πολύ τυχερή που δεν έζησε τέτοια φρίκη και δε μπορούμε να καταλάβουμε τι βιώνουν οι δυστυχείς.
Ας αρχίσουμε απ’ αυτό: Ο πόλεμος δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς ούτε για εκρήξεις χαράς. Τίποτε δε μένει ίδιο μετά. Και επηρεάζει όλο τον κόσμο σε μεγάλο βαθμό.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση για ακόμα μια φορά φάνηκε όχι απλώς κατώτερη των περιστάσεων αλλά ηθικά και ουσιαστικά χρεωκοπημένη. Δεν παίζει κανένα ρόλο και η κατ’ επίφαση «Ένωση» δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια ψευδεπίγραφη ταμπέλα. Διότι δεν έχει να κάνει με Ένωση αφού δε μπορεί να περιφρουρήσει ή να εγγυηθεί την ασφάλεια και τη συνεργασία των μελών της. Ούτε και να τα προστατέψει επαρκώς.
Ενώ γίνονται όλες αυτές οι απειλές τόσα χρόνια και με δεδομένη την εξάρτηση της Ε.Ε από τη Ρωσία σε ενεργειακό επίπεδο, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Ουδεμία προσπάθεια προσέγγισης και συνεννόησης. Κανένα ενδιαφέρον για την Ευρώπη.
Έπρεπε να εισβάλει ο Πούτιν στην Ουκρανία ώστε να θυμηθούμε την αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Όχι απαραίτητα, αλλά σίγουρα μας το υπενθύμισε σε απόλυτο βαθμό. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ε.Ε δείχνει ανίσχυρη να διαχειριστεί σοβαρά ζητήματα, άλλωστε κάποτε άνοιγαν το δρόμο στο ΝΑΤΟ για να βομβαρδίσει και να κομματιάσει την Γιουγκοσλαβία.
Το πρόβλημα κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ακριβώς αυτό: Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποτύχει πλήρως στο ρόλο της ώστε να εγγυηθεί την ασφάλεια, τη συνεργασία, την αρμονική συνύπαρξη των λαών με στόχο την πρόοδο σε όλα τα επίπεδα. Κανένα ενδιαφέρον για την ποιότητα ζωής.
Μοιάζει περισσότερο με μια εισπρακτική εταιρεία, που απειλεί και τιμωρεί τους φτωχούς δανειολήπτες, παρά με ουσιαστική Ένωση. Δεν είναι απλώς ανίσχυροι να διαχειριστούν τα διαφορετικά μωσαϊκά της Ευρώπης, αντιθέτως μεγαλώνουν το χάσμα ανάμεσα σε βορρά και νότο. Δημιουργούν κι ενθαρρύνουν τεράστιες κοινωνικές ανισότητες. Επιτρέπουν (ου μην κι ενθαρρύνουν επίσης) την ανάπτυξη εθνικιστικών κυβερνήσεων, με ακραίες ως επικίνδυνες απόψεις και παράλληλα έχουν σκοτεινό ρόλο στο εμπόριο και τις αποθήκες ψυχών από την Ασία και την Αφρική. Ένα σύγχρονο δουλεμπόριο.
Ανέχονται ένα ανιστόρητο κι αγράμματο μαντρόσκυλο εξ Ανατολής να εκτοξεύει διαρκώς απειλές, ανοησίες κι εκβιασμούς. Κι ενίοτε δεν το χαϊδεύουν μόνο αλλά του πετούν και φαγητό (φιλέτο όχι κόκκαλο).
Το ότι ο ανεκδιήγητος ΣΚΑΙ ασχολείται με τους «πρώην κυβερνώντες θαυμαστές του Πούτιν» (βεβαίως δεν έχουν θέμα να φιλοξενούν αλλά και να καμαρώνουν για πρώην θαυμαστές του Χίτλερ ή του Πατακού) είναι ακόμα μια μικρογραφία της κατάστασης. Η προπαγάνδα πάνω απ’ όλα μόνο που δε σβήνει την αλήθεια.
Που αναφέρει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση στερείται αληθινών ηγετών. Διοικούνται από διαχειριστές, τραπεζίτες, άβουλους χαρτογιακάδες με επικοινωνιακό προφίλ που έχουν πλάι τους ως συμβούλους κάτι σπουδαγμένους τζιτζιφιόγκους που βλέπουν τους ανθρώπους ως αριθμούς.
Τα υπόλοιπα θα τα λουστεί η Ουκρανία. Προς το παρόν στην Ε.Ε πασχίζουν να βρουν ημερομηνία για συμβούλιο ενώ στις άλλες χώρες συνεδριάζουν τα ΚΥΣΕΑ για να προειδοποιήσουν.
Και ο Πούτιν τους γράφει σε ό,τι έχει πρόχειρο. Και σέρνει την Ευρώπη στο δικό του χορό.
