Ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση Δημοσιογράφου (καθόλου τυχαίο το κεφαλαίο) και ανθρώπου, για όσους τον γνωρίσαμε.
Ακριβώς έντεκα χρόνια μετά την αποφράδα ημέρα, ο Σωκράτης δεν έχει «ηρεμήσει»! Η ψυχή του παραμένει βασανισμένη και ο πόνος των δικών του ανθρώπων, αγιάτρευτος. Τα «γιατί» παραμένουν και ταυτόχρονα προκαλούν μεγάλο ζήτημα. Όσο ζούσε, επιζητούσε τη Δικαιοσύνη, μέσα από έρευνες, άρθρα, ρεπορτάζ. Κυνηγούσε την είδηση διότι έτσι ήταν η φύση του.
Οι σφαίρες που πλήγωσαν θανάσιμα το κορμί του, από μια «επαναστατική οργάνωση» μιας χρήσεως στρέφονται κι εναντίον της κοινωνίας. Εναντίον του δημοσιογραφικού λειτουργήματος (που έτσι κι αλλιώς τα τελευταία χρόνια έχει γίνει είδος προς εξαφάνιση). Ο Σωκράτης παρέμεινε Δημοσιογράφος ως και την τελευταία του ανάσα.
Η τραγική ειρωνεία έχει να κάνει ότι δεν έχει αποδοθεί Δικαιοσύνη για το θάνατο ενός ανθρώπου που θυσίασε τη ζωή του για τη… Δικαιοσύνη! Αυτός ήταν ο Σωκράτης Γκιόλιας. Μόνο τα ρεπορτάζ του να διαβάσει κάποιος, μόνο να τον έβλεπε πως επιζητούσε την είδηση και θα καταλάβαινε πολλά.
Για μια δημοσιογραφία που δεν υπάρχει πια.
Γιατί γαζώθηκε από σφαίρες το απόφθεγμα ότι «η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης»! Γιατί με την άνανδρη όσο και μυστηριώδη δολοφονία του Σωκράτη, πυροβολήθηκε και πληγώθηκε βαριά και η ελληνική δημοσιογραφία.
Που πλέον βρίσκεται στην εντατική, απαξιωμένη από τον κόσμο, με έντονη αρνητική διάθεση από τους αναγνώστες που την κατατάσσουν πιο αναξιόπιστη και από… τρολ λογαριασμούς στο Twitter.
Η έρευνα και ο στίβος ήταν οι αγάπες του, εκτός της οικογένειάς του φυσικά. Και της λατρείας του στο Θεό… Θυμάμαι μια φορά, τότε που δουλεύαμε παρέα σε μια αθλητική εφημερίδα (δεν έχει σημασία σε ποια), συζητούσαμε για ένα πολύ σοβαρό θέμα κάπου ιδιαιτέρως. Ο Σωκράτης είχε «αντιπάλους» ακόμα και μέσα στο χώρο εργασίας. Χωρίς να ενοχλήσει ποτέ κανέναν… Απλώς ύψωνε τόσο πολύ τον πήχη που ήταν πρόβλημα για πολλούς που αδυνατούσαν να κοιτάξουν τόσο ψηλά.
Όταν μου είπε τι είχαν πει για εκείνον (ψέματα) εκνευρίστηκα τόσο πολύ που μου έφυγαν… πολύ άσχημες λέξεις. Μα πολύ άσχημες… Ο Σωκράτης χαμήλωσε το κεφάλι και μου λέει: «Βρε άνθρωπε του Θεού μη δηλητηριάζεις τη ψυχή σου γι’ αυτούς και τους βρίζεις»! Τον κοίταξα απορημένος διότι αν ήμουν στη θέση του, κάποιο… γραφείο θα είχε εκτοξευτεί προς εκείνον που θα με είχε συκοφαντήσει.
Αυτή είναι η εικόνα που έχω για εκείνον…
Έντεκα χρόνια μετά…
Αναπάντητα ερωτήματα που κάνουν ακόμα πιο «σκληρή» για όλους και ειδικά τους δικούς του ανθρώπους, αυτή την τραγική ιστορία.
Ακόμα δεν έχουν βρεθεί οι ένοχοι, υπάρχουν μεγάλα «κενά» στην έρευνα και φυσικά η περιβόητη «σέχτα επαναστατών» αποδείχθηκε… τρομοκρατική οργάνωση- φάντασμα! Μάλλον… μιας χρήσεως.
Προφανώς είχε ΕΝΑΝ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ στόχο: Τον Σωκράτη!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σωκράτης Γκιόλιας 11 χρόνια μετά… «Φωνα-ζει ακόμα»! – Καιρός είναι να ειπωθούν… (vid)
Κώστας Κεντέρης: Σωκράτης Γκιόλιας 11 χρόνια μετά… «Λείπεις»
Γιάννης Θεοδωρακόπουλος: «Ο Σωκράτης Γκιόλιας λείπει από τη δημοσιογραφία»