Ήταν 4 Ιουνίου του 2007 όταν ο Σωτήρης Μουστάκας, που είχε χτυπηθεί από καρκίνο φεύγει από τη ζωή συνεπεία λοίμωξης του αναπνευστικού.
Ο Μουστάκας δεν ήταν μια συνηθισμένη περίπτωση. Ανήσυχο πνεύμα, αγωνιστής από ανήλικο παιδί απέναντι στους Άγγλους αποικιοκράτες/εισβολείς στην Κύπρο, ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ηθοποιός. Μπορεί οι περισσότεροι να τον συνδυάσατε με τις βιντεοταινίες των ‘80ς αλλά μάλλον τον αδικείτε. Ήταν η εποχή που ο ελληνικός κινηματογράφος «έσβηνε» και οι βιντεοταινίες προσέφεραν σίγουρη εργασία και καλό εισόδημα.
Κάπως έτσι «αδίκησαν» τον εαυτό τους πολλοί μεγάλοι ηθοποιοί που έπρεπε να ζήσουν. Θυσίασαν την ποιότητα για να επιβιώσουν. Μην τους αδικούμε.
Ειδικά σε ό,τι αφορά στον Μουστάκα, μιλάμε για έναν απίστευτα ταλαντούχο ηθοποιό που μπορούσε να υποστηρίξει μια ευρεία γκάμα ρόλων. Κάνοντας τον τρελό του χωριού στον «Αλέξη Ζορμπά» του Μιχάλη Κακογιάννη, έφτασε μια ανάσα από το Όσκαρ δεύτερου ανδρικού ρόλου.
Πιθανότατα θα το είχε πάρει αν είχε 2 λεπτά παραπάνω στην παρουσία του κι έπιανε τον απαιτούμενο χρόνο που θα υποστήριζε το βραβείο.
Υποδύθηκε εξαιρετικά τον Τισιάνο στον «Ελ Γκρέκο» ενώ συγκρότησε δικό του θίασο ανεβάζοντας μεταξύ άλλων έργα όπως: «Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ», «Το κλουβί με τις τρελές» και «Βιολιστής στη στέγη».
Πέρασε από κάποιους δεύτερους ρόλους στον ελληνικό κινηματογράφο των ‘60ς, αλλά πάντα χαρακτηριστικούς.
Ήταν «ο κύριος Αρνί» (όπως τον έλεγε ο Μάκης Δεμίρης) στην ταινία «Καλώς ήρθε το δολάριο» όπου ερμήνευσε έναν πειναλέο μάνατζερ χορευτικών συγκροτημάτων σε καμπαρέ της Τρούμπας κι εν όψει της άφιξης του 6ου Αμερικάνικου Στόλου (σ.σ εποχές κι εκείνες, τώρα ακούγονται σαν ψέματα).
Αλλά εκεί όπου πραγματικά φάνηκε ο αριστουργηματικός του χαρακτήρας ήταν στην ταινία «Ένας νομοταγής πολίτης» όπου είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο κι έδωσε ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ ερμηνείας. Πιθανότατα εκεί να κατάλαβαν πολλοί πόσο ΜΕΓΑΛΟΣ ηθοποιός ήταν ο Σωτήρης Μουστάκας.
Κατά τη χρυσή εποχή της βιντεοκασέτας γράφει ιστορία με cult ταινίες όπως «ο ροζ γάτος», «αν ήταν το πουλί βιολί», «ο Δυναστείας» και πολλές άλλες.
Ο Σωτήρης Μουστάκας γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1940 στη Λεμεσό. Από τα 15 του χρόνια οργανώθηκε στον ΕΟΚΑ και πολέμησε για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Βρετανούς.
Συνελήφθη, φυλακίστηκε και βασανίστηκε φρικτά από τους Άγγλους που δεν υπολόγιζαν ηλικίες και τέτοια. Το 1958 έφυγε για την Ελλάδα προκειμένου να γίνει ηθοποιός.
Τον βοήθησε ο Νίκος Σταυρίδης προκειμένου να βρει το δρόμο του και πέρασε με τη δεύτερη φορά τις εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Δούλευε ως σερβιτόρος για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.
Είχε και αδυναμίες, μια απ’ αυτές ήταν ο τζόγος που τον οδήγησε σε απώλεια της περιουσίας του αλλά και στα «πλοκάμια» τοκογλύφων. Τον έσωσαν κάποιοι φίλοι του.
Ο Μουστάκας λάτρευε την Ελλάδα και όπως είχε αποκαλύψει ο ανιψιός του είχε ζητήσει να σκεπαστεί το φέρετρό του με την ελληνική και όχι την κυπριακή σημαία.
Παντρεύτηκε την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου. Υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι (απέκτησαν και μια κόρη) και τρεις μήνες μετά τον Σωτήρη έφυγε και η σύζυγός του από τη ζωή, ταλαιπωρημένη και κατάκοιτη από Αλτζχάιμερ.
Ο Σωτήρης Μουστάκας 15 χρόνια μετά το θάνατό του, έχει εξασφαλίσει μια θέση ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς, ανεξάρτητα από το ότι συνδυάστηκε με την εποχή της βιντεοταινίας. Ήταν κάτι πολύ καλύτερο από πρωταγωνιστής σε τέτοιου είδους ταινίες.