Σπανούλης: Ο άνθρωπος που δε φοβήθηκε ποτέ!

Αν υποθέσουμε ότι οι ομάδες είναι σαν στρατός τότε ο πιο ταιριαστός ρόλος που θα είχε ο Βασίλης Σπανούλης θα ήταν αυτός του αρχιστράτηγου. Θα ενέπνεε, θα καθοδηγούσε, θα έμπαινε πρώτος στη μάχη.

Ο Βασίλης Σπανούλης γεννήθηκε νικητής και ηγέτης. Από τη φύση του είχε μέσα το να προκαλεί τα όριά του και ν΄αναζητά κορυφές. Αυτό δεν αρκεί ακόμα κι αν το έχεις, αν δεν το καλλιεργήσεις. Και ο Βασίλης δούλευε πιο σκληρά κι από τους… έφηβους ακόμα κι όταν ήταν 38-39 ετών.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στη ζωή από ένα χαραμισμένο ταλέντο. Και ο Σπανούλης φρόντισε να φτιάξει το μέλλον του με σκληρή δουλειά. Ακόμα και τώρα, στη δύση της καριέρας του, πρώτος πήγαινε στο γήπεδο και τελευταίος έφευγε. Προαιρετική προπόνηση δεν υπήρχε. Για τον Βασίλη ήταν πάντα υποχρεωτική.

Δούλευε σαν τρελός, πρόσεχε τον εαυτό του, ήταν φιλόδοξος πάντοτε. ‘Ηθελε να πετύχει και για το λόγο αυτό έδωσε ό,τι είχε μέσα του. Πίστευε στον εαυτό του και πάντα αναζητούσε το καλύτερο.

«Όταν έχει μια αποστολή θα περάσει ακόμα και μέσα από τοίχο για να την πετύχει» είχε πει ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Ο άνθρωπος που του έδωσε το ρόλο στην Basket League στο Μαρούσι αλλά και μια θέση στην Εθνική, το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τότε που οι φωνές περί… βύσματος (λόγω Αμαρουσίου) προκαλούσαν αηδία. Σύντομα κατάπιαν τη γλώσσα τους.

Ο Βασίλης δε φοβήθηκε ποτέ. Πάντα είχε θράσος και πίστευε στον εαυτό του. Πάντα θεωρούσε ότι είναι ο καλύτερος και θα νικήσει. Αλλά δεν έμενε στα λόγια, προχωρούσε στις πράξεις. Θα έπαιρνε πάντα το μεγάλο σουτ κι ας το έχανε, όπως με την Αργεντινή το 2008. Το έχει πει όμως: «Φυσικά και θα ξαναέπαιρνα αυτό το σουτ»!

Ήταν εκεί και ζούσε για τις μεγάλες φάσεις. Πίστευε στον εαυτό του και ήθελε πάντα να έχει την ευθύνη. Ουδέποτε κρύφτηκε…

Στα 22 του χρόνια με μόλις μια χρονιά στην Euroleague αλλά με πολλά χιλιόμετρα στο Μαρούσι δε φοβήθηκε να δοκιμάσει στο NBA.

Όταν επέστρεψε στον Παναθηναϊκό ανέλαβε αμέσως πρώτο ρόλο. Για όσους το ξεχνούν ήταν ο πρώτος σκόρερ του Παναθηναϊκού στην Euroleague τη σεζόν 2005-2006. Και το 2009, όταν ο Διαμαντίδης τραυματίστηκε, ο Σπανούλης πήρε τον Παναθηναϊκό στις πλάτες του και του χάρισε το ευρωπαϊκό στο Βερολίνο.

Το καλοκαίρι του 2010 πήρε τη μεγάλη όσο και δύσκολη απόφαση. Έφυγε από τους πρωταθλητές και πήγε σ’ εκείνους που νικούσε! Ήθελε να βρει το χώρο του για να γράψει ιστορία. Πίστεψε ότι θα μπορούσε να είναι εκείνος που θα έπαιρνε τον Ολυμπιακό από τη 2η θέση και θα τον έκανε πρωταθλητή…

Το θέμα είναι ότι τον έκανε και πρωταθλητή Ευρώπης! Τον καθιέρωσε στο υψηλό επίπεδο και ο ίδιος έγινε Θρύλος… Όχι μόνο στον Ολυμπιακό αλλά και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ο Βασίλης Σπανούλης έδειξε πόσο φιλόδοξος είναι όταν αποδέχθηκε την πρό(σ)κληση του Ρικ Πιτίνο κι επέστρεψε στην Εθνική. Τον πρόδωσε ο τραυματισμός του…

Πιθανότατα εκεί συνειδητοποίησε ότι ήρθε η ώρα για την πιο δύσκολη απόφαση.

Πλέον οι Σπανούλης είναι ιστορία! Ο αθλητής Σπανούλης για την ακρίβεια. Αφήνοντας κληρονομιά τόσες όμορφες και μεγάλες στιγμές. Αλλά κυρίως το ζωντανό παράδειγμα της σκληρής κι αδιάκοπης δουλειάς. Της ακόρεστης φιλοδοξίας για διάκριση και τίτλους.

Αρχιστράτηγος και ηγέτης που θα έμπαινε στη φωτιά για την ομάδα και τους συμπαίκτες του.

Όμως ειδικά στον Ολυμπιακό ο Σπανούλης μετέφερε και πολλά άλλα πράγματα και κατάφερε να αλλάξει την ιστορία του.

Τις αρχές και την ατμόσφαιρα στ’ αποδυτήρια. Μεγάλη πληγή μέχρι τότε για τον Ολυμπιακό. Ο Σπανούλης μπήκε μέσα και μετέφερε την τεχνογνωσία του Παναθηναϊκού του Ομπράντοβιτς. Κι εκεί όλα άλλαξαν. Οι φωνές σταμάτησαν. Η ομάδα ηρέμησε κι έβγαζε προς τα έξω μια ανωτερότητα και μια σιγουριά. Ήταν ενωμένη και δεν υπήρχαν… κουτάκια και στρατόπεδα.

Ο Kill Bill αποχωρεί γεμάτος τίτλους, χαρά, διακρίσεις και αναγνώριση. Και κυρίως με το χαρακτήρα του ανθρώπου που δε φοβήθηκε ποτέ είτε να πάρει τολμηρές αποφάσεις είτε να προκαλέσει τα όριά του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ: Ένας θρύλος αποχωρεί

Ρικ Πιτίνο: Ο Σπανούλης είναι ξεχωριστός

Ολυμπιακός: Ο Σπανούλης και οι αμφιβολίες

Πιτίνο: Υπέροχο να βλέπεις Σπανούλη, Πρίντεζη και Σλούκα